Avonturen uit Ubud

Hallo thuisfront!

Tijd voor wat nieuwe verhalen vanuit het geweldige Bali.
Donderdag heb ik mijn film les weer voorgezet. We hebben de karakters afgemaakt. Ook deden er dit keer een paar kinderen van groep C mee.
Met Mowgli heb ik in een klein lokaal tentje goedkoop gegeten. Het was simpel maar lekker. Daarna zijn we naar een tentje gegaan waar Kum en de band speelden, dit keer in een andere bar dan normaal. Het was erg rustig in het begin, maar al met al werd het steeds drukker en gezelliger. Vooral na de pauze was het aardig gevuld en ook de dansvloer bleef niet ongebruikt. Er kwamen veel vrijwilligers uit het weeshuis dus we waren met een grote, gezellige groep. Ze waren allemaal erg positief over mijn raps met de band. Met een gedeelte van de groep zijn we nog naar de CP lounge gegaan.
Vrijdag ben ik even naar het zwembad gegaan. Hier heb ik lekker uitgerust en vervolgens ben ik naar het weeshuis gegaan. We zijn dit keer begonnen met het script. De kinderen wilden dit keer een ander soort verhaal maken, dat zich afspeelt in een school. Ik vind het prima dus zijn we hier mee aan de slag gegaan. Veel hebben toch telkens leuke ideeën, terwijl sommige andere kinderen heel erg stil zijn en eigenlijk weinig tot niets inbrengen. Ik probeer ze een beetje te stimuleren om ook iets toe te voegen, maar vaak worden mijn vragen door hen alleen beantwoord met een verlegen glimlach. Ik wil ze ook niet al te veel forceren, dus als ze niets weten in te brengen laat ik het gewoon rusten. Er zijn altijd wel andere kinderen die juist wel veel in willen / kunnen brengen.
Na de les ben ik terug naar Ubud gereden. Ik ben in een leuk restaurantje gaan eten waar ik ook met mijn laptop op internet kan. Daardoor kon ik weer even met het thuisfront chatten. Ik heb ook lekker gegeten; nasi campur (campur betekent gemixt, dus het is nasi met vanalles gemengd).
Na het eten ben ik naar Lobong, waar ik weer de reggeaband vergezelde. Er waren weer een aantal vrijwilligers aanwezig en ook de Belgische meiden waar we de fietstocht mee hadden gedaan waren er. Het was hun laatste avond. Het was weer geslaagd en na het optreden ben ik naar de CP Lounge gegaan. Het was de laatste avond van William, een leuke Australische jongen die ik had leren kennen, en hij bleef me maar aandringen om te DJ’en, na de band. Ik was in eerste instantie niet erg in de stemming, maar omdat hij het zo graag wilde en het zijn laatste avond was ben ik wel akkoord gegaan. Hij stond erop dat hij mij naar het hotel zou brengen (ik moest de laptop nog ophalen). Hij reed echter aardig hard en ik was dan ook blij toen ik weer met laptop en al heelhuids in CP lounge was. Ik installeerde me achter de draaitafels en toen de band rond 2 uur klaar was met spelen begon ik. Het was super! Het was lekker druk en de mensen reageerde goed op de muziek. Dat was dus erg leuk. Na een tijd begon het wel wat later en leger te worden en heb ik er ook een einde aan gemaakt, maar het was al met al toch weer veel later geworden dan gepland.
Zaterdag ben ik samen met Mowgli en twee meisjes naar een volle maan ceremonie gegaan, die slechts een keer per jaar plaatsvond. Het was een hele unieke ervaring. Er waren prachtige versieringen en de mensen droegen allemaal verschillende mooie kleding. Ik en de twee meiden waren echter wel vrijwel de enige toeristen, dus we werden constant bekeken. Na een tijdje begon het ineens van het ene op het andere moment uit het niets ongelofelijk hard te regenen. Iedereen vluchtte naar overdekte plaatsen, die al gauw overvol waren. Wij hadden gelukkig snel een droog plekje gevonden maar anderen waren minder snel onder beschutting. Af en toe zag je toch nog een groep door de stromende regen rennen. Toen de regen zo goed als afgelopen was zijn we naar de auto gegaan en troffen we Mowgli weer (hij nam deel aan de ceremonie en was dus niet constant bij ons). Samen zijn we terug naar Ubud gereden. Onderweg stopten we nog bij een punt waar je heel mooi uitzicht had over de rijstvelden. Eenmaal terug in Teba House ben ik even gaan slapen, want ik was behoorlijk moe. Na het dutje ben ik met nieuwe kracht wat gaan eten. Dit keer had ik eens zin in een lekker stuk vlees in plaats van nasi dus had ik weer eens ietsjes duurder gegeten. Relatief is het nog steeds ontzettend goedkoop, want ik geloof dat het ongeveer 70.000 roepia was, en dat is omgerekend zo’n €6. Ik had echter 8000 roepia te weinig in m’n beurs. Ik vond het een beetje dom maar vroeg of het erg was als ik even naar het hotel ging om het overige geld te halen. “It’s no problem, sir.” Ik reed op en neer en kwam de 8000rp brengen. Het personeel moest een beetje lachen en zei: “oh no no, it’s oke, no problem!” Ze bedoelden dus blijkbaar dat het niet uitmaakte, maar ik vond het toch wel netjes om te betalen. Zelfs als ik het eerder al begrepen had, had ik het toch nog wel nagebracht.
Vervolgens ging ik terug naar Teba House, waar ik even met Janti heb geschaakt. Ze was zondag jarig, dus zou het vanavond gaan vieren in CP. Rond 11 uur gingen we hier dan ook heen. Het was nogal leeg, wat ik wel vreemd vond aangezien het zaterdagavond was. Maar goed, het was nog vroeg.
Om 12 uur zong de band een verjaardagsnummer voor Janti en kwam Kristi met een stuk taart. De sfeer zat er ondertussen toch wel goed in, mede mogelijk gemaakt door een hoop sterke drank die in omloop was. De tafel stond vol met bier, whisky en kannen vol Arak (de lokale alcohol). Vooral de Arak ging hard er doorheen, ik denk dat er wel drie of vier kannen zijn gedronken. Dit eindigde weer in een goed feestje en het werd dan ook een late avond.
Zondag werd ik verassend genoeg wakker zonder al te erge kater. Ik ben een cadeautje voor Janti gaan zoeken en kocht uiteindelijk een armband en “bier und wurst”, omdat we hier altijd grapjes over maken. Ook had ik een leuke foto van de vorige avond laten afdrukken van een dronken Janti die ik als kaart ging gebruiken. Terwijl ik moest wachten op het afdrukken liep ik over de straat en zag ik een groepje Balinezen schaken. Ze waren heel erg snel en goed en het was leuk om te zien. Ze vroegen of ik ook speelde, waarop ik ‘een klein beetje’ antwoordde. Na veel aandringen heb ik een spelletje gespeeld maar, uiteraard, ontzettend verloren.
Rond 15.00 uur vierde Janti haar verjaardag in Teba house. Het was niet zo druk, maar er waren wel wat kinderen van de yayasan en, naast mij en Kristi, nog een vriendin van Janti. Ze moest erg lachen om mijn cadeaus en er was veel lekkers in de omloop. Later op de middag zijn Janti en ik samen naar de sportschool gegaan. Het was vermoeiend, maar toch ook weer lekker. Na het sporten heb ik gedoucht en nog een schaakspelletje gespeeld tegen Janti en Nengah (een van de medewerkers van Teba House), die ik beiden had gewonnen. Toen ben ik wat gaan eten in IJlomut, een leuk, goedkoop restaurantje met wifi en lekker eten. Hier heb ik ook weer even met Lambert en Marion gesproken. Vervolgens ben ik naar Lobong gegaan en heb ik weer met de reggaeband opgetreden. Het was leuk, maar niet ontzettend druk vanavond. Ik ontmoette een vriendelijke kerel uit Denemarken; Sune. Daarna zijn we nog even naar CP gegaan, maar hier gold hetzelfde; het was leuk, maar niet druk. Ik heb het dan ook een beetje rustig aan gedaan vanavond en ben niet al te laat naar huis gegaan. Rond een uur of 3 lag ik in bed.
Maandag ben ik met de scooter naar de botanische tuinen van Ubud gereden. Het was hier heel mooi en rustig. Ik hou wel van dat soort plaatsen, je kunt er lekker tot rust komen. Er waren veel mooie planten, watervalletjes en er waren zelfs een klein doolhof en een regenwoud.
Met Mowgli heb ik wat gegeten in IJlomut en toen ben ik naar de laughing buddha bar gegaan, waar een goede blues band speelde en veel bekenden waren. Uiteindelijk zijn we weer geëindigd in de CP lounge. Het was de laatste avond van Janti.
Dinsdag nam ik afscheid van Janti en daarna heb ik mijn film les voortgezet met de kinderen van de yayasan. Ze hadden wederom leuke ideeën en we hebben een leuke tweede scene geschreven. ’s Avonds ben ik met Wayan, een van de werknemers van Teba house, wat gaan eten en heb ik facebook voor hem gemaakt. Hier was hij erg blij mee. Daarna zijn we samen naar de reggaebar gegaan. Hier troffen we een aantal andere oude bekenden, zoals Sune, en het was weer gezellig. Ik deed uiteraard ook weer wat mee rappen. Later gingen we naar CP, waar het ook gezellig was. Toen de band klaar was met spelen heb ik nog wat plaatjes gedraaid als DJ. Er dansten aardig wat mensen dit keer, dus dat is altijd leuk!
Woensdag ging ik op de scooter touren met Sune. We hadden niet echt een concreet plan, maar wilden gewoon wat rond gaan rijden. We hadden onze zwemspullen meegenomen, want het was heel warm. We besloten richting Sanur te rijden om hier een spelletje schaak op het strand te spelen. We kwamen aan in Sanur en helaas was het strand dit keer ontzettend smerig. Er was waarschijnlijk een ceremonie geweest, en het hele strand lag vol met afval. We hebben een afgelegen plaatsje gezocht en een schaakspelletje gespeeld. Door een domme fout had ik het spel snel verloren.
We besloten om verder te gaan kijken naar een mooier strand en reden richting Kuta. We wilden hier wel een poging wagen dus parkeerden we de scooter en liepen we naar het strand. Het zag er verrassend goed uit. De vorige keer was het strand behoorlijk vuil, maar dit keer was het, gelukkig, schoon. We huurden een bedje en zochten snel afkoeling in het water. Er waren enorme golven dit keer! Toen gingen we een revanche schaakspel spelen. Het duurde behoorlijk lang dit keer, en uiteindelijk heb ik gewonnen. Nu stonden we gelijk. We besloten om wat Mc donalds te halen en op het strand te eten. Hoe slecht het ook is, was het toch erg lekker, een mc donalds picknick op het strand. We begonnen nog een schaakspel om de doorslag te geven. Opeens kwam er iemand vragen of ze een foto van ons mochten maken. Een beetje verrast gingen we akkoord, en voor we het wisten ontstond er een hele foto sessie. Er bleven maar mensen bijkomen die op de foto wilden met ons en toen er uiteindelijk een enorme groep om ons heen stond wilde iedereen ook nog eens apart met ons op de foto. Het was ontzettend raar, maar ik kon eigenlijk niet stoppen met lachen wanneer er weer een nieuw iemand een foto wilde komen nemen met ons. Na een aardig lange tijd foto’s maken zijn we verward verder gegaan met ons schaakspel. Het was intussen donker aan het worden. We bekeken de zonsondergang en toen werd het idee opgebracht om vanavond in Kuta te blijven, voor een feestje. Dat idee klonk ons beiden wel goed in de oren dus besloten we het gewoon te doen. Ik smste Koko, de rapper uit Kuta waar ik vorige keer bevriend mee was geworden. Hij kon vanavond wel meeten, dus daar keek ik al erg naar uit! Het schaken ging gelijk op, en we besloten om het gelijkspel te noemen en verder te gaan. Het was namelijk bijna donker, en als we in Kuta wilden blijven moesten we nog wat dingen doen. Allereerst gingen we wat kleren kopen, want we hadden natuurlijk niks mee genomen. Een mooi excuus om weer eens wat nieuws aan te schaffen dus. Toen gingen we op zoek naar een hotel. Ik herinnerde me het vorige hotel nog dat behoorlijk goedkoop was, dus gingen we kijken of hier nog een kamer vrij was. Dat was zo. Voor 100.000 rp (8 euro) huurden we een simpele kamer met twee bedden. We fristen ons op en gingen toen naar Twice bar, waar ik Koko weer zou treffen. Het was een beetje een rockbar-achtig idee, gevuld met gevaarlijk ogende mensen vol tatoeages (die bij nadere inspectie overigens helemaal niet gevaarlijk maar juist aardig blijken te zijn). Toen Koko me zag werd ik met een vriendelijke lach en omhelzing ontvangen. We wisselden wat muziek uit en het was heel erg leuk om hem weer te zien. Hij stelde me voor aan vrienden van hem die ik nog niet kenden, en na wat drankjes besloten we naar de club te gaan. Onderweg naar de discotheek troffen we Tyo en andere mensen van zijn rapgroep, the blackmasker crew. Het was echt heel erg leuk om iedereen weer te zien. we gingen eerst naar een kleinere hiphop club waar de DJ van Koko zijn crew draaide. Na een tijdje besloten we naar Sky Garden te gaan. Dit is, mijns inziens, de leukste club van Kuta. We hebben het hier erg naar onze zin gehad, het was echt een goede avond. Maar wel weer een late.
Ik sliep rond half 6 en de volgende dag werd ik rond 10 uur weer wakker. We stonden (heel) langzaam op en besloten voor een mc donalds ontbijtje te gaan. We hadden hetzelfde ontbijt als we gister als avondeten hadden, maar eens in de zoveel tijd mag dat. Vind ik.
We reden terug naar Ubud, maar waarschijnlijk via de grootste omweg ooit. We hadden ons vrij snel verreden en hebben er in plaats van een klein anderhalf uur een dikke twee en een half uur over gedaan. Rond half 3 waren we terug in Teba House. We wisselden hier even wat foto’s uit. Sune zei dat hij naar het zwembad ging en ik overwoog zwaar om voor een keertje de les uit te laten vallen en ook lekker te gaan zwemmen. Toch besloot ik het goede te doen en ondanks mijn vermoeidheid les te gaan geven. We maakten een leuke nieuwe scene. Het script begint al goed vorm te krijgen. Ik ben benieuwd naar het eind resultaat!
Op de terugweg heb ik een juice gedronken in IJlomut en even de wifi gebruikt. Daarna ben ik met Ketut en Nengah gaan eten in een super klein lokaal restaurantje, waar Ketut me vorige keer ook eens mee naar toe had genomen. Het tentje oogt niet helemaal proper maar het eten is wel lekker. We aten bakso met rijst. Bakso is een soort van soep met noodles en een soort ballen van kippenvlees. Ook moeten er veel verschillende sauzen in, wat het heel pittig maakt. Maar wel heel lekker! Ik wilde de jongens trakteren. De rekening verbaasde me, maar niet op een negatieve manier. In totaal kostte het 25.000 rp, zo’n 2 euro. Voor drie personen!
Na het eten ben ik naar de laughing buddha bar gegaan, waar weer een leuke band speelde en ik Sune en andere bekenden trof. Sune zou de volgende dag helaas weggaan uit Ubud. Hij werkte namelijk ook in dezelfde yayasan als ik, maar is door Ketut overgeplaatst naar Angkah, een afgelegen plaats waar hij de enige blanke in het dorp is. Maar hij vind het wel leuk, dus het zit wel goed. Hij blijft ook tot juli in Bali, dus hoogstwaarschijnlijk zoeken we elkaar nog wel eens op, want we hadden een goede connectie samen. En het staat nog altijd gelijkspel met schaken.
Ik nam me voor om te gaan als de band klaar was met spelen want ik was behoorlijk moe. Toen kwam opeens een groep vrijwilligers van de yayasan de bar in met het voorstel om met z’n allen naar CP te gaan. Ik ben weer gezwicht, uiteraard, en het werd toch weer een veel latere avond dan ik had gepland.

En nu is het weer vrijdag en staat het weekend voor de deur. Ik vrees dat een rustige avond er dus voorlopig nog niet in zit. Maar goed, dat is natuurlijk een luxe probleem.

Tot snel allemaal
Joerie