Best time of my life

Hallo allemaal!

Hier zijn weer van verhalen vanuit het geweldige Bali.
Vorige week vrijdag heb ik weer les gegeven in de yayasan. ’s Avonds heb ik gegeten met het Tsjechische koppel dat ik in Kuta had ontmoet, Pavel en Olga. We zijn ook samen naar Lobong gegaan om de reggaeband te bewonderen. Ze reageerden erg positief op mijn deelname. Ook ontmoette ik een aantal Australiërs die het rappen erg leuk vonden. Ik krijg vaak positieve reacties, dus dat is altijd erg leuk. Al gauw was het weer tijd voor een bezoek aan de CP Lounge, wat zo langzamerhand de stamkroeg is geworden. Ik was niet ontzettend lang gebleven dit keer.
Zaterdag heb ik het Tsjechisch koppel de rijstvelden laten zien. Het blijft een ontzettend mooie plek, ondanks dat ik er al een aantal keer geweest ben. We hadden geluncht en samen met Pavel heb ik een potje geschaakt. We waren redelijk gewaagd aan elkaar, dus het duurde behoorlijk lang. Olga was er niet ontzettend blij mee. Toen het spel eindelijk beëindigd was wilden ze graag de monkey forest zien. Ik ben hier vorige keer al geweest en stond er op dat moment niet om te springen, dus koos ik ervoor om naar het zwembad te gaan. ’s Avonds heb ik gegeten in een rustig tentje genaamd bamboo, en ik trof later nog wat Nederlandse vrijwilligers. We hadden even gekletst, maar ik besloot om eens een rust avondje in te lassen. Ik ben terug gegaan naar Teba House en heb een filmpje gekeken op de laptop. Ik realiseerde me dat dit eigenlijk de eerste avond in Bali was dat ik geen bier had gedronken.
Zondag vertrok ik vroeg naar Kuta, op zoek naar Koko’s tattoo studio. Ik zou namelijk een nummer gaan maken met de rapper. Na even zoeken kwam ik op mijn plaats van bestemming. Samen met Koko ben ik toen op de scooter naar Denpassar gereden, waar een vriend van Koko een kleine studio had. Koko had van een (in deze omstreken beroemde) producer twee beats gekregen en wilde er een met mij gebruiken. Dit vond ik wel een eer! We luisterden de beats, en ze waren beiden erg goed. Toen stelde Koko voor om ze gewoon allebei te gebruiken. Dit keer een, en volgende keer de ander. Nog beter! We begonnen te schrijven en al snel kwam er een mooi resultaat uit. We namen het nummer op en Koko’s vriend mixte het allemaal tot een mooi geheel. Ondertussen werd ons een typische gerechtje uit Java (Koko’s oorspronkelijke land) geserveerd. Het was een aparte, maar lekkere, nieuwe smaak. Ik was zelf erg tevreden met het resultaat. Wie geïnteresseerd is kan het nummer beluisteren op youtube; http://www.youtube.com/watch?v=YpbRCaz-zJc
Toen we tegen 17.00 uur klaar waren met opnemen en afmixen besloten we om samen naar Ubud te gaan. ’s Avonds trad de reggaeband namelijk weer op en ik had Kum gevraagd of het goed was als Koko ook mee zou rappen. Dit was prima, dus gingen we samen op de scooter naar Ubud. In Teba House fristen we ons op na de lange reis en zijn we samen wat gaan eten. Toen we wilden vertrekken, bleek de band van mijn scooter kapot te zijn. We konden gelukkig de scooter van Ketut lenen. Na het eten gingen we richting Lobong. Koko wilde pas later rappen, dus het eerste gedeelte van de show heb ik alleen mee gedaan. Ik stelde Kum voor om het ‘coco jamba’ nummer te spelen voor Koko zijn deelname. Met een lach voldeed hij aan mijn verzoek. Koko kwam op het podium en je kon zien dat hij al aardig wat podium ervaring had. Ik vond dat hij het goed deed, maar zelf was hij niet helemaal tevreden en daarom duurde zijn participatie maar kort. Desalniettemin was het een gezellige avond en na Lobong hebben we onze avond voortgezet in (verrassingwekkend genoeg) CP Lounge. Het was tevens de laatste avond van Eva en Sharony, de twee Nederlandse meisjes. Er waren dus weer kannen arak in de omloop en er waren veel bekenden, wat resulteerde in een geslaagde avond.
Maandag stond me weer een lange rit te wachten, want ik had Koko beloofd om hem terug naar Kuta te brengen. Na het ontbijt hebben we de scooter laten maken en zijn we op weg gegaan. In Kuta zou ik, nadat ik Koko had afgezet, een vriendin treffen. Het is een lokaal meisje dus ze weet veel leuke plekken in Bali. We zijn allereerst naar Uluwatu gereden. Hier was een hoop te zien. De eerste stop was bij een mooi standbeeld van een aantal goden. Na het beeld te bewonderen reden we verder naar een klein, leuk gelegen strandje. Je moest door een soort van grot om er te komen. De volgende bestemming was een locatie met een prachtig uitzicht. Van bovenaf de berg kon je mooi uitkijken over de zee, die erg ruw was vandaag. We gingen omlaag, en moesten op een bepaald moment een stukje balanceren boven een soort riviertje in het strand tussen de rotsen. We liepen over een heel klein bruggetje, bestaande uit twee planken aan de zijkant en een aantal spalken in het midden. Spannend, maar uiteindelijk leuk (aangezien het goed afgelopen is). Deze avontuurlijke route bracht ons bij een heel mooi punt, waar je goed uitkeek over de wilde zee en de rotsen.
Na een tijdje op dit indrukwekkende plaatsje verbleven te hebben, genietend van het uitzicht, gingen we terug naar de scooter en reden we naar de Uluwatu water tempel. Dit is alweer de derde keer dat ik een bezoek aan deze tempel breng. Ondanks dat hij veel toeristen aantrekt blijft het uitzicht prachtig. Na deze tempel reden we nog door naar nusa dua. Ook een hele mooie locatie, maar tegen de tijd dat we aan kwamen was het al begonnen met schemeren, dus genoten we van een donker uitzicht, wat ook mooi was. Na een tijdje besloten we terug te gaan naar Kuta en een hotel te zoeken. We gingen weer naar het goedkope hotel waar ik vorige keer verbleef, maar ik heb me naderhand voorgenomen dat dit mijn laatste bezoek was. De werknemer is ontzettend irritant. Toen ik aankwam zei hij kortaf: “How long you want to stay?” Toen ik 1 avond antwoordde zei hij op geïrriteerde toon: “Why you always only stay one night?” Ik zei dat ik ook best ergens anders heen wilde gaan waarop hij op een vervelende toon in het Indonesisch reageerde. Eigenlijk had ik op dat moment al moeten zeggen dat hij het zich kon bekijken, maar goed, dat heb ik niet gedaan. Wel heb ik besloten niet meer terug te gaan.
We gingen eten bij een lokaal marktje. Er waren verschillende tentjes en je kon overal iets anders bestellen. We dronken hele lekkere verse fruitdrank en ik at een heerlijke nasi campur (campur betekent gemixt, dus vanalles wat). Ik moest hier 10.000rp voor betalen (€0.80). Echt ongelofelijk. De tentjes zien er misschien niet al te aantrekkelijk uit, maar het eten blijft super. Ik heb het verder rustig aan gedaan want ik was heel vermoeid van het touren en het vele rondrijden.
Dinsdag ging ik heel vroeg terug naar Ubud. De nacht in het hotel was verschrikkelijk geweest. Het was ontzettend warm en de ventilator werkte niet goed. Daarnaast kwamen er ontzettend veel muggen, dus moest ik kiezen door het of nog warmer hebben met een laken, of lek geprikt te worden door de muggen. Normaal sliep ik nooit in nuchtere toestand in het hotel in Kuta dus dit keer viel het me pas op hoe slecht het hier eigenlijk was. Nog meer reden om nooit meer terug te komen. Ik vertrok al rond half 7 ’s ochtends en had weer een lange rit te gaan, waar ik wel tegenop zag. Ik nam me voor om voorlopig geen lange scooter ritten meer te plannen en ging naar Teba house om te ontbijten. Na het ontbijt ging ik direct door naar het zwembad , waar ik tot in de middag heb kunnen relaxen. Hoewel ik nog altijd moe was na mijn bezoek aan het zwembad, moest ik ’s middags weer les geven. De les ging prima en op de terugweg at ik nasi in IJlomut, en had ik even met Marion geskypt. Ze waren zich klaar aan het maken voor hun vertrek, want woensdag zouden zij ook naar Bali vertrekken. Om 9 uur was het weer tijd voor Lobong. Het was weer een gezellige reagge avond en ik trof veel oude en nieuwe bekenden. Een van de nieuwe mensen die ik had leren kennen is Anna, een meisje uit Denemarken.
Woensdag had ik afgesproken om nog eens te schaken met Pavel, de Tsjechische jongen. Het koppel zou waarschijnlijk niet lang meer in Ubud blijven, dus wilden we elkaar nog even treffen voor hun vertrek. We speelden twee partijen, waarvan hij de eerste en ik de tweede won. Daarna zette ik hem af bij het zwembad en zeiden we gedag. Toen ging ik op weg naar Lobong, waar ik Anna trof. Met haar ben ik wat gaan touren op de scooter. We reden naar een rivier die me altijd opvalt als ik er voorbij rijdt, maar waar ik nog nooit echt tijd heb doorgebracht. Helaas waren er veel naakte Balinese mannen zich aan het wassen in de rivier, dus leek het ons niet zo’n goed plan om een gezellige wandeling langs de rivier te maken. Als alternatief zijn we naar het restaurantje te midden van de rijstvelden gegaan (het blijft nog altijd mooi). Ik had nog steeds mijn schaakbord in m’n tas, en Anna bleek ook te kunnen schaken. We waagden een spelletje. Het duurde echter behoorlijk lang en toen het begon te schemeren besloten we een andere keer opnieuw te beginnen.
Ik ben met Mowgli wat gaan eten en ’s avonds was het Kristi haar laatste avond. Vanuit Teba House was er wat Arak verzorgt en samen met een groepje hebben we wat gedronken in Teba. Het was gezellig. Op een bepaald moment is Kristi weg gegaan om wat te eten, maar ben ik nog wat drank en chips gaan halen om met de jongens te nuttigen. Het was gezellig en tegen 11 uur besloten naar CP te gaan. De bezoekers waren op dat moment helaas echter te tellen op twee handen, dus besloten we een einde aan de avond te maken en te gaan slapen. Een rustig avondje op z’n tijd kan ook geen kwaad.
Donderdag hervatte ik mijn schaakspel met Anne. Het was een lang spel, maar met een positief einde voor mij. We zijn wat gaan rondrijden rondom Ubud en toen wilde ik even wat eten. Ik stopte in een kleine warung (dat is een soort lokaal restaurantje) en bestelde saté. Toen ik de saté kreeg zag deze er een beetje vreemd uit. Het vlees leek alsof er allemaal zuignapjes op zaten, zoals van een octopus. Ik probeerde er maar niet te veel op te letten. Het was eigenlijk niet eens vies, maar ik denk toch niet dat ik nog eens terug ga. Toen was het weer tijd voor mijn movie class en gingen we verder met het schrijven van het script. Toen de les afgelopen was begon het ontzettend hard te regenen. Dat kon ik nu net niet gebruiken, want ik zou Lambert en Marion gaan weerzien in Sanur. Maar goed, het regende echt te hard om doorheen te rijden dus moest ik even wachten. Na een tijdje nam de regen af en ben ik naar Teba House gereden. Hier werd ik opgewacht door Mowgli en samen zijn we naar Sanur gereden met de auto. We kwamen aan in Paneeda view, het hotel waar ik mijn eerste keer in Bali met mijn familie was verbleven. Hier trof ik mijn ouders weer! Het was heel leuk om elkaar weer te zien, maar na een paar minuten was het eigenlijk ook weer ontzettend normaal en leek het ‘gewoon’, helemaal niet alsof we elkaar in maanden niet hadden gezien. We kletsten goed bij en zijn lekker gaan uit eten. Na het eten hebben we nog even nagepraat met een pilsje in hun hotel, maar ze waren beiden behoorlijk vermoeid van de reis. Daarom besloten Mowgli en ik enigszins op tijd terug naar Ubud te gaan. Ik was nog op tijd om een gedeelte van de reggae show mee te pikken in een tentje genaamd Bunete, waar ze zo nu en dan een optreden hebben. Uiteraard vergezelde ik ze weer en het publiek reageerde erg enthousiast. Het was gezellig en ik besloot nog met een aantal mensen wat te drinken in CP. In het begin was het goed gevuld, maar later op de avond stroomde het leeg. Ik maakte het ook niet al te laat en was thuis rond een uur of half twee.
Vrijdagochtend ging om 7.30 al mijn wekker. Ik had namelijk een soort van sollicitatiegesprek! Dat komt nu een beetje uit het niets in het verhaal, maar ik zal het even uitleggen. Nelle, een Duits meisje wat ik een tijd terug heb ontmoet, werkt als vrijwilligster in een soort kleuterschool. Nu was deze school op zoek naar een leraar voor de leraren. Dit leek me best leuk, en ik zou er nog voor betaald krijgen ook. Ik vertelde haar dat ik dus wel interesse had en zodoende had ik vrijdagochtend een gesprek. Het was (naar mijn mening) een vrij lange en enigszins ingewikkelde route, maar gelukkig wees het Duitse meisje me de weg. Eenmaal aangekomen in de school ging het gesprek prima. Ze boden me aan om een of twee dagen in de week een les van anderhalf uur te geven. Ze zouden me hier 80.0000rp voor betalen per keer (zo’n 6.40). Geen vetpot, maar alle beetjes helpen en het lijkt me ook best leuk om te doen. Ik besloot om een poging te wagen en het aanbod aan te nemen.
Op de terugweg stopte ik voor een massage, want ik had erge spierpijn in mijn schouders. Toen ik daarna aankwam in Teba house trof ik Bronny, het hondje, in gevecht met een enorme sprinkhaan. In het begin zag het wel amusant uit, maar later kreeg ik toch een beetje te doen met de sprinkhaan. Hij was uiteraard geen partij voor de grote poten van een hond. Ik joeg Bronny weg en verplaatste de sprinkhaan, als dierenvriend die ik ben. Dit onder gegrinnik van Ketut en Wayan. Lachend vertelde Ketut dat de kippen van de buurman vaak kwamen naar de plek waar ik de sprinkhaan had verplaatst.
Ik ging lunchen met Anna in IJlomut. Of ja, ik ging eten terwijl Anna mijn laptop gebruikte om met haar broer te skypen. Ik had toen de tijd om een liedje te schrijven. Kum had me namelijk gevraagd om mee te doen in een nummer voor de honden van Bali. Die worden hier namelijk niet optimaal behandeld en zondag is er een soort activiteitendag voor de Bali dogs, waar we gaan optreden.
Nadat ik mijn nummer had afgeschreven en Anna klaar was heb ik haar afgezet en ben ik doorgereden naar de yayasan. Hier gingen we verder met de film les. Het script schiet al aardig op. We hebben deze les scene 7 geschreven, en het blijft me verbazen wat voor leuke ideeën er telkens naar boven komen. Helaas kreeg ik een deja vu toen mijn les ten einde was, want het begon wederom ontzettend hard te regenen. Ik heb lang moeten wachten voordat ik uiteindelijk vertrok.
Toen ik na een waterige rit in Teba House kwam trof ik Lambert en Marion weer. Ze hadden een aantal spullen meegenomen, waaronder wat broeken en t-shirts die we aan de werknemers van Teba house hebben geschonken. Hier waren ze heel blij mee. Later zijn we samen gaan uit eten in de XL lounge. Het duurde erg lang voordat we het eten kregen, maar het was het wachten waard, want het was weer heel lekker. Toen was het tijd voor reggae. Lambert en Marion vonden het ook erg leuk om de band weer te zien en horen spelen en ze werden vriendelijk begroet door Kum.
Toen de reggae afgelopen was zijn Lambert en Marion samen met Mowgli terug naar Sanur gereden. Ik ben zelf nog even door gegaan naar de CP Lounge, hoewel ik eigenlijk ook moe was. Eenmaal in CP was ik echter blij dat ik was gegaan, want het was een van de drukste avonden die ik tot nu toe in CP heb mee gemaakt! Het was dan ook erg gezellig en toen ik wat meer in de sfeer kwam werd mijn vermoeidheid vervangen door hernieuwde energie en heb ik zelfs besloten om mijn laptop op te halen en wat muziek te draaien. Het was erg leuk om voor een goed gevulde zaal te spelen en het werd dan ook veel later dan gepland.
De volgende dag werd ik opgehaald door Mowgli en zijn we naar Sanur gereden. We haalden Lambert en Marion op en zijn toen naar Nusa Dua gegaan, een mooi strand. Hier hebben we de hele middag lekker geluierd. Toen het wat later werd zijn we naar een ander strand gegaan en hebben we lekker gegeten. Eigenlijk was het de bedoeling om op het strand te eten, maar helaas liet het weer dit niet toe, want het begon te regenen. Maar binnen was het ook leuk.
Na het eten zijn we terug gegaan naar Sanur. We hebben nog even wat gedronken bij het hotel en toen zijn Mowgli en ik terug naar Ubud gereden. Ik had intussen ook een inzinking gekregen en besloot met pijn in m’n hart niet meer uit te gaan, maar vroeg te gaan slapen.
Zondagochtend ben ik naar het Bali bird park gegaan. Er zou hier namelijk een evenement voor de ‘Bali dogs’ gaan plaats vinden. De honden worden hier namelijk niet heel goed behandeld en er is een organisatie voor honden die vandaag activiteiten had georganiseerd in het vogelpark. Ze hadden Kum gevraagd of hij een liedje wilde schrijven en hij had op zijn beurt mij gevraagd om mee te doen. Het was uiteindelijk allemaal wat op korte termijn gedaan dus we hadden een live oefenronde, omdat we het nummer nog nooit in z’n geheel samen hadden gedaan. Daarna kwam het echte optreden, wat goed ging. De mensen waren ontzettend enthousiast en ik vond het nummer zelf ook beter dan verwacht. In eerste instantie was ik ook een beetje benieuwd hoe het allemaal zou lopen, maar ik was zeer tevreden met het resultaat. De eigenares van het Bali dog adoption center kwam ons hartelijk bedanken en het was te zien dat ze heel blij was met onze bijdrage. Het optreden werd tevens gefilmd door twee Australiërs. Ze zeiden dat het in Australië op televisie zou komen en dat ze zelfs probeerden om het op een internationale televisie zender te vertonen. Dat zou natuurlijk heel cool zijn. Als ik meer hoor, hou ik jullie op de hoogte.
Na het optreden had ik wat gegeten en daarna ben ik samen met m’n ouders wat door het vogelpark gelopen. Het is een mooi park, maar ik heb er toch altijd dubbele gevoelens bij als de vogels niet vrij kunnen rondvliegen maar in kooien worden gehouden.
Toen we uitgekeken waren zijn we naar Teba House gegaan. Hier hebben we even uitgerust en daarna zijn we samen gaan uit eten in een mooi restaurant. We hadden Ketut ook uitgenodigd en het was gezellig. Na het eten zijn we samen naar Lobong gereden om weer te genieten van de reggae. Het was een leuke avond en toen het in Lobong afgelopen was zijn Lambert en Marion met een taxi naar huis gegaan. Ikzelf ben nog naar de CP lounge gegaan, waar het wederom gezellig druk was. Het werd dan ook weer een late avond.
Maandag had ik me een beetje verslapen. Ik zou Anna treffen om haar mijn laptop te lenen. Ik was wat aan de late kant maar ze was nog op tijd voor haar skype afspraak. Daarna ben ik met Sayla, een Amerikaans meisje, wat gaan lunchen.
Na de lunch ben ik door Kum opgehaald en zijn we samen naar Aboe gegaan, Aboe is zelf ook een muzikant en speelt regelmatig in de CP lounge. Hij had ook mee gedaan in het nummer over de Bali dogs, en vandaag zouden we dit nummer gaan opnemen in de studio van zijn neefje. Ik kreeg Balinese koffie aangeboden, die verrassend lekker was (ik hou normaal niet zo van koffie). Na een tijdje kletsen zijn we naar het huis van Aboe’s neefje gegaan, die ook af en toe in de CP lounge speelt. Er waren nog een aantal andere bekenden en we begonnen met de opnames van het nummer. Het ging allemaal op z’n gemak, dus er verstreek een hoop tijd. Maar het was erg leuk en het resultaat is ook goed geworden!
Toen we klaar waren ben ik met Kum naar zijn huis gereden, waar ik een rondleiding en een lekker sapje kreeg. Het was gezellig maar ik kon niet al te lang blijven hangen omdat ik mijn ouders in Sanur zou treffen. Kum heeft een stukje mee gereden om me op weg te helpen en ik kwam dan ook goed op mijn bestemming aan. Samen met Lambert en Marion ben ik toen gaan eten. Het was wederom lekker en leuk. Na het eten zijn we nog naar een barretje gegaan waar we nog wat hadden gedronken. We zijn redelijk op tijd naar het hotel terug gegaan, en hier heb ik heerlijk geslapen in het goede bed van het luxe hotel.
Dinsdag stonden we op tijd op en gingen we ontbijten. Daarna hebben we nog aan het zwembad gelegen en ben ik weer terug naar Ubud gereden. Hier trof ik drie Nederlandse meisjes die ik eerder had ontmoet. Ze wilden graag eens het weeshuis zien dus zijn mee gegaan.
Na het weeshuis ben ik cadeaus gaan kopen want woensdag was het Lambert zijn verjaardag. Daarna hebben we samen gegeten bij IJolomut en ’s avonds was het weer tijd voor reggae met Griya Faria. Het was een hele leuke avond. Maar wel ook weer een late.
Woensdag was het Lambert jarig. We zijn allereerst naar de vulkaan gegaan. Hier hadden we een mooi uitzicht en lekker geluncht. Hier overhandigde ik Lambert zijn cadeau; een mandje vol met spullen, zoals o.a. een Balinees maskertje, cd’s en bier. Lambert was er blij mee. Na het bezoek aan de vulkaan zijn we door gegaan naar de hot springs. Hier hebben we heerlijk gezwommen en gerelaxed. Toen was het weer tijd om terug te gaan. Het was een geslaagde (verjaar)dag!
’s Avonds ben ik gaan sporten en daarna heb ik met een aantal bekenden gegeten bij Pizza Bagus, waar ik lekkere lasagne heb gehad. Dat was wel weer een tijdje geleden! Na het eten ben ik met Vikki (een aardig Engels meisje) film gaan kijken. Ik had een aantal dvd’s gekocht in Kuta (je kunt hier overal gekopieerde dvd’s in de winkels kopen, ik heb eigenlijk nog nooit originele gezien). Het was een gezellige, rustige avond. Maar die zijn af en toe ook nodig.
M´n lieve ouders hadden vanuit Nederland de ingrediënten voor een broodje werm sjink van de bufkes mee genomen. Hier was ik uiteraard heel blij mee, ik hou van werm sjink. Ik had Wayan en Nengah ook een broodje gegeven, en zij vonden het ook erg lekker. Het was lekker om weer eens de vertrouwde smaak van de bufkes te proeven!
´s Middags ben ik samen met Lambert en Marion naar het weeshuis gegaan. M’n ouders hadden een koffer vol spullen mee genomen om uit te delen aan de kinderen. Ze waren er blij mee! Na het uitdelen hebben ze mijn les gevolgd. We hebben inmiddels scene 9 al gemaakt!
Na de les zijn we naar Teba house gegaan. Om 7 uur was de opening van het steakhouse in CP Lounge. Hier zijn we naar toe gegaan. We waren er redelijk op tijd, en daardoor de eerste gasten. Het duurde een tijdje, en Dewa (de eigenaar) werd steeds nerveuzer, maar het werd toch behoorlijk druk. Het eten was een prijzig naar Balinese maatstaven, maar wel geweldig. Ik denk dat ik de lekkerste biefstuk ooit gegeten heb. Er speelde ook een leuke band en er waren nog veel andere bekenden, dus het was een gezellige avond. Later heb ik samen met Kum m’n ouders terug gebracht met de scooter. Ik ben daarna weer terug gegaan naar CP lounge, waar het gezellig druk was. Ik heb ook weer wat plaatjes gedraaid en het ging weer lekker. Wederom een geslaagde avond!

Het verhaal is weer behoorlijk lang geworden, maar er is ook veel te beleven. Leuk dat jullie m’n verhalen blijven volgen en bedankt voor alle reacties en mailtjes.

Tot de volgende keer!
Joerie