Vervolg Nepal & reünie in Bali
Door: Joerie
Blijf op de hoogte en volg Joerie
07 December 2013 | Indonesië, Ubud
Hallo iedereen!
Hier ben ik weer, met nieuwe verhalen over mijn ervaringen tijdens mijn reis… Dit keer vanuit Nepal!
Zoals ik in mijn vorige verslag heb verteld, hebben we een aantal straat kinderen ontdekt. Yaiza en ik hebben geprobeerd hen te helpen. De eerste avond in Pokhara vonden we een klein jongetje dat in zijn eentje op straat lag te slapen. Toen we hem de volgende dag gingen zoeken, vonden we hem en twee andere kinderen. We hebben contact op genomen met CWIN, een organisatie die straat kinderen in Nepal probeert te helpen. Een contactpersoon is naar ons hotel gekomen en we zijn samen naar de straat kinderen gegaan. We boden hen aan om naar een veilig, warm onderkomen mee te gaan en ze namen dit aanbod aan. De drie kinderen zijn mee gegaan naar CWIN en we zijn ze regelmatig gaan bezoeken. Ook hebben we kleren voor ze gekocht. Helaas was dit enthousiasme maar voor korte duur, want na een aantal dagen zijn de kinderen weg gerend. We hebben ze nog een paar keer getroffen en wederom geprobeerd om hen over te halen naar een verblijfplaats mee te komen. Na wat onderzoek ontdekten we een andere goede plek voor opvang. Helaas waren deze pogingen uiteindelijk ook zonder succes; de kinderen kwamen een tweede keer mee (dit keer met drie nieuwe kinderen die ook op straat leefden) maar renden vervolgens weer weg, terug naar de straat. Een jongetje bleef langer dan alle anderen, dus hier hadden we hoop voor. We belden hem wanneer we niet langs konden komen en ook hem gaven we nieuwe kleren. Helaas is hij na een tijdje ook vertrokken. Droevig, maar helaas niets aan te doen. We hebben ons best gedaan. De verleiding van de vrijheid die deze kinderen op straat genieten, is blijkbaar toch te groot…
Op zondag zijn we naar Chitwan gegaan, een groot nationaal park van Nepal. Dit was een hele coole ervaring. Op maandag hebben we een jeep safari gedaan. Tijdens deze rit zagen we veel verschillende dieren, waaronder twee neushoorns! Dit was erg indrukwekkend en absoluut een van de hoogtepunten van mijn verblijf in Nepal. Tijdens de safari hoorde ik een bekend geluid; het Limburgse dialect. Wederom bleek het een kleine wereld te zijn, want in de jeep zat een ouder koppel uit Grevenbricht!
Dinsdag gingen we een stukje op de boot, waar we een krokodil, verschillende vogels en nog een neushoorn zagen. Wederom zeer indrukwekkend! We werden afgezet door de boot en gingen vervolgens te voet verder voor een jungle walk. De gids waarschuwde ons en gaf ons instructies wat we moesten doen wanneer een dier ons zou willen aanvallen. De instructies waren niet erg bemoedigend; wanneer een neushoorn kwam zouden we ons achter een boom moeten verstoppen en als hij ons aanviel moesten we opsplitsen en rennen, en eventueel in een boom klimmen. We kregen steeds meer zin in onze wandeling. Gelukkig hebben we de veiligheidsinstructies niet hoeven uitvoeren. Het was leuk en (na deze instructies) een beetje spannend. We zagen veel herten, een aantal apen, verschillende vogels, wilde kippen en varkens.
Woensdag was het tijd om Chitwan te verlaten. We gingen terug naar Pokhara, in een kleine oncomfortabele bus. We hadden gevraagd om niet op de laatste bank te hoeven zitten aangezien je hier minder plaats hebt en de stoelen niet achteruit kunnen. Dit verzoek werd ondanks de beloftes helaas niet ingewilligd en we kwamen alsnog op de achterbank terecht. Om het nog erger te maken ging een Nepalees naast mij halverwege weg en kwamen er twee grote dikke Polen naast mij te zitten, waardoor ik helemaal geplet werd. Ik was dan ook blij toen we weer in ons mooie hotel in Pokhara aan kwamen.
We zijn een aantal dagen in Pokhara blijven hangen. Wederom probeerden we de straat kinderen te helpen (zoals hierboven beschreven).
Zondag 10 november vertrokken we op een trektocht. Er waren verschillende opties, maar er was sprake van een protest dat zou plaatsvinden voor onbepaalde tijd, vanwege de verkiezingen. Dit zou kunnen betekenen dat bij sommige trektochten geen vervoer terug was naar Pokhara en we dan zouden moeten lopen. Aangezien ik geen wandel expert en over het algemeen geen liefhebber ben van extreem lange wandel tochten, kozen we daarom voor een andere tocht dan we oorspronkelijk van plan waren. Er werd ons verteld dat het uitzicht vergelijkbaar was, hij was alleen wat korter en dichterbij. Het was een trektocht van drie dagen in de omgeving van Pokhara. De gids, het eten en het verblijf waren inbegrepen in de prijs. We betaalden omgerekend toch nog vrij veel, zo’n 80 dollar per dag (voor twee personen). Het was absoluut een bijzondere ervaring, maar ook vermoeiend.
De eerste dag was goed te doen. We liepen zo’n vijf a zes uur en kwamen aan in een klein mini dorpje waar we verbleven in een kamer zonder licht. Douchen moest in een kleine ruimte en we kregen een emmer warm en koud water, met een klein schep emmertje. Dit was een aparte ervaring.
De volgende dag was het meest vermoeiend. We moesten al om half vijf op staan, want we zouden de zonsopgang gaan bekijken. De vroege ochtend begon dus al meteen met een zware tocht, bergopwaarts. Dit was erg slopend maar het uitzicht vanaf de top was wel erg mooi en indrukwekkend. Je kon de bergen heel erg goed en helder zien en de zonsopgang was ook mooi. Al met al toch wel de moeite waard om zo’n helse tocht voor af te leggen. Gelukkig gunde de gids ons wat rust toen we terug kwamen in het dorpje en hebben we nog een uurtje slaap kunnen bijpakken. Vervolgens hebben we ontbeten en zijn we verder gegaan. Dit keer was het een stuk zwaarder. We moesten het grootste deel van de tocht door de jungle afleggen en hier was geen echt pad. Het ging omhoog en omlaag en er waren verscheidene obstakels. Hoewel de omgeving erg mooi was, was dit mijn minst favoriete wandeling. Ik was dan ook blij toen we in ons verblijf aan kwamen en konden rusten. De derde en laatste dag was goed te doen. We kwamen weer op een soort pad terecht en dit was een stuk prettiger lopen. In de namiddag kwamen we terug in Pokhara, na een klein stukje op een bootje.
De dagen daarop hebben we vooral in het hotel doorgebracht. Er is een restaurant in Pokhara met erg lekker eten en een overheerlijk toetje; the delicious Apple crumble. Hier hebben we ons regelmatig aan tegoed gedaan en toen we terug kwamen hebben we er zes gekocht om mee te nemen en ons op te sluiten in onze kamer. We hebben goed uitgerust en het lekker rustig aan gedaan. Het was heerlijk om eens lekker te luieren. Tijdens deze reis ben ik het merendeel van de tijd erg actief bezig geweest, dus een paar dagen niksen was ook niet verkeerd.
Zondag 17 november zijn we met een bus terug gegaan naar Kathmendu, de hoofdstad. Dit was volgens mij de allereerste keer dat een bus echt op tijd aan kwam in Nepal, zonder files, protest, of ander oponthoud. We hadden een mooi hotel geboekt en brachten onze laatste momenten met ons tweetjes door.
Maandag 18 november was het helaas tijd om afscheid te nemen. Dit was natuurlijk erg verdrietig en helemaal niet leuk, maar wel voor een goed doel: Vandaag vlieg ik terug naar Bali en hier zal ik mijn ouders weer zien, die een dag eerder zijn aan gekomen! Erg leuk. Daar heb ik dan ook veel zin in. Yaiza zal de komende dagen naar een school gaan om hier uit te helpen vanuit haar organisatie The One Chance Project en Yaiza zal 2 december naar Bali komen en mijn ouders ontmoeten. Hier kijk ik ook al erg naar uit!
Het weerzien met mijn ouders was erg leuk. Ik kwam iets later aan dan verwacht en mijn ouders stonden me op te wachten bij de taxi chauffeurs met een bordje met ‘mr. Joerie’ erop. We sloten elkaar in de armen en al vlug was het weer vrij normaal om samen te zijn. We reden samen met de taxi naar Ubud en de eerste avond verbleef ik bij hen in het hotel.
Dinsdag zijn we gaan eten bij Kum. Het was leuk om hem weer te zien, vooral voor mijn ouders natuurlijk. Die hadden hem al een stuk langer niet gezien. Het eten had gesmaakt en daarna zijn we naar CP Lounge gegaan, waar ik weer mee kon optreden met de reggaeband. Erg leuk!
De opvolgende dagen hebben we verschillende leuke dingen gedaan. We zijn een dagje naar Sanur geweest, hebben lekker gegeten en zijn regelmatig in CP Lounge geëindigd. Ook zijn we een dag met Kum en een paar andere mensen naar een opvang voor blinde kinderen gegaan. Kum helpt hen veel en had ons uitgenodigd om een keer mee te gaan. Onderweg stopten we bij een supermarkt en hier hebben we wat spulletjes voor ze gekocht, zoals shampoo, zeep, snoepgoed en rijst. Ook hadden mijn ouders nog kleren uit Nederland mee genomen die we hier hebben geschonken. Uiteraard moest er ook gezongen worden, hier waren de kinderen erg enthousiast over. Ook aten we samen met hen en daarna gaven ze ons een massage. Lambert en ik vonden het wel lekker maar Marion werd gemarteld door te sterke druk.
Zondag 24 november vertrokken we met de boot naar Lombok. Hier hadden we een heel mooi hotel waar we drie nachten zijn verbleven. De eerste dag hebben we uitgerust maar de tweede zijn we een hele dag op pad geweest. We gingen naar een oude tempel, waar verschillende religies gecombineerd werden, naar een zwembad met heilig water wat minder voorstelde dan verwacht, een plek waar men Sarongs met de hand maakte en een winkelcentrum met harde muziek. Een geslaagde dag. De laatste dag hebben we lekker aan het zwembad gelegen van het mooie hotel.
Op woensdag zijn we naar Gili Air gegaan. We werden afgezet met de boot (Letterlijk en figuurlijk). Het weer was helaas inmiddels niet meer zo denderend, maar we hadden wel een prachtig hotel toen we aankwamen. De volgende dagen was het weer een stuk beter en dat maakte het verblijf ook een stuk aangenamer. De voornaamste bezigheid is namelijk op het strand luieren en dat is een stuk leuker met mooi weer. Donderdag trof ik ook mijn Engelse vriend Javed, de dichter, waar ik de afgelopen veel tijd mee heb door gebracht en een hechte vriendschap mee heb opgebouwd. Het was leuk om hem hier te zien en hij is eigenlijk de hele tijd bij ons gebleven. Later op de middag zijn we met paard en wagen een rondje om het eiland gaan maken. Dit was leuk en we hebben ook een mooie zonsondergang gezien, al was het een beetje bewolkt.
Vrijdag hebben we voornamelijk op het strand door gebracht. Javed had snorkel gerei bij zich en hier hebben Lambert en ik gebruik van gemaakt. Zodra je de zee in liep kon je al een hoop visjes zien.
Zaterdag zijn we op tijd vertrokken naar Gili Meno, een ander mooi buur eiland. Hier is het nog een stuk rustiger dan in Air, dat ook al relatief rustig is. Het weer was nog steeds lekker dus dat was mooi.
Hier hebben we ook een leuke relaxede tijd gehad. Qua eetmogelijkheden was het erg beperkt, maar we hebben er een goede tijd gehad.
Op maandag zijn we terug gegaan naar Gili Air, omdat ik van daar uit de boot terug naar Bali had. Mijn ouders zouden nog een avondje blijven, maar ik moest terug om de volgende dag Yaiza op te halen. Daar verheugde ik me natuurlijk erg op!
De boot arriveerde een stuk later dan verwacht en ik kwam rond 19.00u aan in Ubud, waar ik voor een avondje verblijf in Teba house had geboekt. Ik werd weer vriendelijk ontvangen en heb met Ketut wat bakso gegeten, een lokaal Balinees gerecht. Ik heb nog een massage genomen en ben toen op tijd gaan slapen, want de volgende ochtend moest ik al vroeg op om naar het vliegveld te gaan…
Dinsdag was het dan eindelijk zover: Yaiza kwam aan in Bali vanuit Nepal! Ik ging haar met een taxi ophalen op het vliegveld in Denpassar en het was heel erg leuk om haar weer te zien. Fijn om weer verenigd te zijn. ’s Avonds troffen we mijn ouders en hebben zij elkaar ontmoet. Het klikte erg goed. Dit had ik wel verwacht, maar het is toch fijn om dit bevestigd te krijgen! We zijn lekker gaan uit eten en het was een gezellige avond.
Woensdag was Yaiza helaas een beetje ziekjes, dus is ze niet mee gegaan met onze tour. Mijn ouders en ik zijn naar de rijstvelden gegaan en een thee/koffieplantage. Het was een gezellige dag, maar natuurlijk wel jammer dat we Yaiza moesten missen.
Donderdag 5 december zijn we de hele dag in de weer geweest, want ’s avonds gingen we surprise vieren voor Sinterklaas! Erg leuk natuurlijk. Er deden verschillende Balinezen mee; Kum de reggaezanger, Ketut van Teba House, Kenji de DJ en Miyoshi, die mijn CD en t-shirt heeft ontworpen. Ook Emily uit Engeland en haar vriendin Amy deden mee. En verder mijn ouders, Yaiza en ik natuurlijk. Het was een hele geslaagde, gezellige avond! Voor de meesten was dit de eerste keer om iets dergelijks te doen, dus natuurlijk een hele nieuwe ervaring. Iedereen had het dan ook op zijn eigen manier gedaan, maar dat was net leuk. Iedereen had verschillende pakjes en iedereen heeft het naar zijn zin gehad. Ik zal wat foto’s aan het verslag toevoegen.
Vrijdag was de laatste volledige dag van mijn ouders. We hebben er dan ook volop van gebruik gemaakt! We zijn gaan lunchen in de rijstvelden en hebben lekker gezwommen in het zwembad van hun hotel. ’s Avonds zijn we naar een Kecak dans gaan kijken, een bijzondere traditionele dans en daarna lekker gaan uit eten in Nomad, een wat chiquer lekker restaurant. En als afsluiter zijn we wat gaan drinken in CP Lounge, waar ik weer optrad met de reggaeband. Een geslaagde dag dus!
Zaterdag kwamen Lambrt en Marion naar ons hotel en hebben we de middag daar doorgebracht samen. We hebben samen geluncht in het hotel en daarna skip-bo (kaartspel) gespeeld, totdat het droevige moment van afscheid was aangebroken. Het was natuurlijk helemaal niet leuk, en een emotioneel moment. Maar ik ben dankbaar dat we zo’n leuke tijd hebben gehad en dat we een paar weken samen hebben kunnen door brengen. Hoewel het vervelend was om afscheid te nemen ben ik blij dat we deze drie mooie weken samen hebben mogen mee maken.
Nou, daar zal ik het voorlopig bij laten!
Bedankt iedereen die deze verhalen nog altijd volgt en berichtjes stuurt, het is altijd leuk om van jullie te horen!
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Joerie
-
07 December 2013 - 17:18
Ad:
Joerie,
knap hoe jij het allemaal volhoudt!
Die neushoorns had ik ook wel willen zien daar in Nepal. Geweldig!
Maarrrrrrr......: wij hebben pakjesavond nog tegoed!
Bedankt voor het verslag van jouw altijd boeiende ervaringen.
Ad
-
07 December 2013 - 18:15
Sajma:
Hey Joerie,
Ik vind je verhalen altijd spannend en dit keer was het ook heel erg leuk om ernaar te lezen. Hoe lang ben je nog van plan om rond te trekken ? niet haasten hoor, hier is t te koud .... brrrr :D:P
enjoy your life
groetjesss,
-
07 December 2013 - 20:56
Marijke :
Hallo Joerie,
Het is altijd fijn jouw verhalen te lezen.
Voor nog meer details kunnen we, denk ik, wel bij Lambert en Marion terecht.
Groeten,
Marijke -
08 December 2013 - 11:07
Frits En Martha:
Hallo Joerie,
Weer een heel verhaal !
Geniet er maar van.
Groetjes,
Matha en Frits -
08 December 2013 - 15:37
Inge(mam Van Ignace):
Hoi Joerie en Jaiza,
Wederom mooie verhalen en veel emoties erbij......zal wel even weer wennen zijn zo zonger de mam en de pap ha ha!!
Nee Joerie,alle gekheid op een stokje,jullie hebben een mooie tijd gehad met zijn mooie momenten en jullie hebben genoten,dat laat je in je verhalen wel zien!!
Ik denk dat Marion en Lambert wel ook heel blij zijn om Jaiza ontmoet te hebben,en ja dat het dan ook klikt is alleen maar fijn!!
Wat de straatkinderen betreft,ja je zei het goed;je doet je best,maar je kan er ook weer niks aan doen als ze toch voor de andere weg kiezen...Het is alleen jammer,zo denken wij dan,maar ja het is uiteindelijk hun eigen keuze en die zul je inderdaad moeten accepteren!!
Geniet ze nog samen en blijf goed op elkaar letten.....Lieve groet.Inge. -
08 December 2013 - 20:34
Nico:
Dag Joerie.
Ik heb je ouders inmiddels al weer gesproken. En zij zeiden ook een hele mooie tijd te hebben gehad. En wat jou zelf betreft, ga weer vrolijk verder waar je gebleven was. Ook de groeten aan Yaiza, al zal ze niet weten wie ik ben. Maar misschien komt dat nog ooit.
Gr.
Nico -
09 December 2013 - 07:35
Fiet:
hallo Joeri
heerlijke verhalen schrijf je.
gezellig met je ouders en natuurlijk Yaiza.
ik heb marion nog niet gesproken maar dat zal wel gauw gebeuren,ik wens jou en Yaiza nog een hele fijne tijd en ook alvast fijne feestdagen .
wat de straatkinderen betreft vind ik dat jullie goed je best hebben gedaan.het is zo als het is
grtjes Fiet en ook van de rest van de tummertjes. vooral tjes -
09 December 2013 - 20:01
Thea :
Ha Joerie,
Mooi is dat! Lambert en Marion zijn terug in Geleen maar ik heb ze nog niet gesproken. En toch heb ik al kunnen genieten van hun (en jullie) belevenissen in Azie. Groetjes aan Yaiza. -
10 December 2013 - 10:21
Lambert En Marion:
Hallo Joerie en Yaiza,
Inmiddels zijn we alweer thuis. Maar we zullen nog lang nagenieten van de fijne tijd met jullie samen in Bali. Het was super. We zullen jullie missen.
-
10 December 2013 - 18:03
Cees Bergmans:
Dag Joeri,
Gister ging er blijkbaar wat mis toen ik je een berichtje stuurde.Daarom opnieuw geprobeerd.Het is wel erg fijn dat jouw ouders nu ook jouw vriendin hebben ontmoet dat jullie het samen gezellig hebben gehad.Het zegt natuurlijk voldoende over je fijne relatie met Marion en Lambert dat hun afscheid je ook droevig stemde.Tot ziens, hoors of schrijfs,
Cees. -
12 December 2013 - 10:34
Jeanny:
hoi Joerie
leuk weer alles te lezen.
ik heb Marion ook al gesproken.
die was ook weer blij dat ze jou en Yaiza eindelijk gezien had.
nou ich vinj hut ein schoon meedje
Ammeseer dich nog.
Jeanny -
15 December 2013 - 13:56
Hermien:
Hallo Joerie,
Wat leuk en herkenbaar! Ik ben ook in Chitwan geweest (alweer 6 jaar geleden en heb daar een moeder neushoorn met haar jong gezien en gefotografeerd. Misschien zijn het wel dezelfde neushoorns. Tijdens een jungle-walk hebben we toen een grote pootafdruk van een tijger gezien. De tijger zelf was gelukkig nergens te bekennen. En wat die trekking betreft die ik gedaan had: Zwaar maar prachtig. Ik had erna een topconditie. Nog nooit van mijn leven heb ik de Kennedymars zo makkelijk gelopen als na die trekking! Jammer dat jullie die kinderen niet van de straat konden halen. Wel begrijpelijk als je al van jongs af aan op straat leeft, het heel moeilijk is om een 'normaal' leven te leiden.
Ik vond het heel leuk jullie gisteren even via skype gezien te hebben. Het Sinterklaasfeest was heel gezellig en jouw naam is af en toe in gedichten gevallen. We vergeten je dus niet.
Heel veel groetjes, ook aan Jayza. -
16 December 2013 - 22:52
Jack:
Ha Joerie,
We hebben een deel van je avonturen van de laatste maand nu ook rechtstreeks uit de mond van Lambert en Marion mogen vernemen. Het was weer fantastisch, heb ik begrepen.
Hartstikke leuk dat jullie op Sinterklaasavond live in de uitzending waren! Yaiza heeft een zeer sympathieke indruk op ons gemaakt. Ik zal maar niet vragen welke indruk wij bij haar hebben achtergelaten! Maar dat horen we vast nog wel eens.
Veel plezier de komende tijd en tot mails!
Groeten aan je geliefde van Fleur en Jack -
06 Januari 2014 - 21:03
Jack:
Ha Joerie,
Een beetje laat misschien, maar hier zijn ze dan: de beste wensen voor jou en Yaiza voor het nieuwe jaar! Dat het jullie weer veel liefde, geluk, gezondheid en mooie avonturen mag brengen. Aan de foto te zien die Fleur via facebook van jullie binnenkreeg, zit het met die liefde wel snor. Mooie meid trouwens, die Yaiza. (Ik zelf val eerlijk gezegd niet zo op Latijnse vrouwen :).
Nog bedankt ook voor je kerstkaart! Het portret van jou en de Balinese Japie siert nu onze schoorsteenmantel. We kijken dus voortdurend in jouw grijnzende gezicht.
Hoe lang blijf je nog in den vreemde? Ik neem aan dat je de warmte van het verre oosten voorlopig nog wel verkiest boven de winter van Nederland. En gelijk heb je.
Maak er nog een mooie tijd van.
Tot ziens of mails!
Groeten aan jullie beiden van Fleur en Jack
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
