Uruguay

Uruguay

10 januari vertrokken we vanuit Buenos Aires naar Colonia, Uruguay. We liepen met onze grote tassen naar de haven en hier namen we de boot. Het was een enorme boot! In eerste instantie wisten we niet eens dat we al op de boot waren, het leek net een winkelcentrum. De rit was comfortabel en we waren al vrij snel in Colonia Del Sacramento. We liepen naar ons hostel, checkten in en gingen op pad. Het was een leuk stadje, maar het was snik heet! We aten een grote vlees schotel, maar deze viel een beetje tegen. Gelukkig waren er twee honden die ons gedurende de maaltijd nauwlettend in de gaten hielden en die wel een hapje mee wilden eten.
Vervolgens liepen we door het stadje en zagen we de vuurtoren en wat andere leuke buurtjes. We aten een lekker ijsje om af te koelen en gingen vervolgens terug naar het hotel. ‘s Avonds aten we bij de pizzeria.

De volgende dag vertrokken we naar Montevideo, de hoofdstad. De vrouw van het hotel vertelde ons dat de bus elk halfuur ging dus dat we nooit lang hoefden te wachten. Uiteindelijk bleek dit niet waar te zijn en moesten we twee en een halfuur op de bus wachten, waardoor we wat later in Montevideo aan kwamen dan gewenst. Het was best een leuke stad en we maakten een wandeling over de Palermo, een weg langs het strand. Het viel ons op dat iedereen hier 'Mate' drinkt, lokale thee in een apart kopje met een ijzeren rietje. Iedereen draagt dit en een thermoskan met warm water bij zich, zelfs op het strand in de hitte. In Argentinië zagen we er ook wat, maar hier in Uruguay heeft echt bijna iedereen bijna waar dan ook deze collectie bij zich. Ze houden van hun thee!
Iets anders dan ons op viel, is dat bijna iedereen hier crocs draagt. In Nederland zijn deze schoenen niet zo populair, maar hier draagt de helft van de bevolking ze. Ook in Argentinië werden ze veel gedragen.

De volgende dag vertrokken we naar Punta del Este. Yaiza was hier ooit geweest en vond het leuk hier, en wilde graag haar verjaardag hier vieren. We zaten in de bus en zagen toen dat we in 'Chihuahua' verbleven. We moesten hier een beetje om lachen en vroegen een mede passagier of het ver was van het centrum. Hij gaf ons de informatie dat dit een nudisten strand is, in the middle of nowhere. Dat was onverwacht! Blijkbaar hadden we al eerder er uit gemoeten en een andere bus moeten nemen. Gelukkig konden we de humor er wel van in zien en namen we een andere bus. Van hieruit moesten we nog een vrij lang stuk lopen door de hitte en voelden we het gewicht van onze zware rugzakken. Uiteindelijk vonden we onze bestemming, inderdaad geheel verlaten, maar wel in een hele mooie omgeving. We aten wat in ons verblijf en daarna bezochten we het nudisten strand, dat gelukkig optioneel was, en liepen langs de zee naar een leuk plekje met een barretje. Uiteindelijk gingen we weer terug naar ons hotel en hier werd gekookt door de eigenares.
De volgende dag, 13 januari, was het Yaiza haar verjaardag! Tijdens het ontbijt had ik de kamer versierd met wat slingers en ballonnen, dus dat was een leuke verrassing voor haar. Vervolgens liepen we naar de bushalte, want we wilden naar een ander, centraler strand gaan. We hadden twee flessen wijn mee genomen, broodjes gesmeerd, muziek, parasol en een strand laken, klaar om de verjaardag op het strand door te brengen. Aan het eind van de middag troffen we Bulli, een Uruguayaanse vriend van Yaiza die ze in een andere reis had ontmoet. Hij was heel vriendelijk en het was leuk om hem te zien. Hij praatte wel heel erg veel, maar dat was ook gezellig. We ontmoetten ook zijn broer en vriendin en zoon, dronken nog wat bier en mate met ze, en uiteindelijk nodigden ze ons uit om naar een restaurant te gaan met volgens hen de lekkerste pizza's. Het was een heel gezellig restaurantje in de buitenlucht met kaarslicht en de pizza's waren inderdaad verrukkelijk. Op het eind stonden ze er zelfs op om ons te trakteren, dus dat was erg lief van ze. We gingen nog even langs het huis van de broer en vervolgens bracht Bulli ons terug met de auto, ook heel attent. Al met al een zeer geslaagde verjaardag!

De volgende dag hadden we een ontbijtje en vervolgens gingen we naar de bushalte. We hadden geluk, want een van de andere gasten had een auto en wilde ons wel afzetten. Dat was heel fijn want de bushalte was erg ver lopen met alle bagage, en tijdens de rit begon het te regenen. Hier was het ook nog even spannend. We waren ruim op tijd maar de bussen leken niet voor ons te stoppen. Een bus stopte wel, maar zei dat hij niet al onze tassen mee kon nemen. Net toen we een beetje wanhopig werden en ook probeerden te liften en taxi's te stoppen, kwam er een andere bus die ons wel mee nam, wat een opluchting! We kwamen op tijd voor onze aansluiting en kwamen in de namiddag aan in Punta Rubia. Hier hadden we via airbnb een mooi huisje gehuurd, een straat van het strand af. Helaas regende het heel hard dus het was niet de leukste zoektocht, maar we vonden het gelukkig vrij gemakkelijk. We werden ontvangen door Gabriel, een vriendelijke man, maar af en toe ook een beetje apart. Soms maakte hij wat ongemakkelijke opmerkingen, vooral tegen Yaiza, maar dat was voornamelijk later tijdens het verblijf. Verder was hij wel ook heel behulpzaam en gastvrij. Bij aankomst bracht hij ons een gratis biertje, dus dat maakt al veel goed. Het huisje was heel leuk. We waren blij om weer even wat langer op een plek te blijven en een huisje te hebben met televisie en een keukentje. De rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan, we gingen langs de supermarkt en Yaiza had lekker gekookt. Verder hebben we ons binnen verscholen voor de regen.
Ook de andere dagen hebben we het vrij rustig aan gedaan. Het weer werd beter en het strand lag om de hoek, dus we gingen hier lekker luieren, wat drinken en kaart spelletjes spelen. Verder zijn we ook twee keer naar La Pedrera gegaan, een groter stadje op loop afstand, waar we lekkere cappuccino konden drinken en WiFi gebruiken. In ons huisje was geen internet, dat was het enige nadeel, maar ook wel lekker om niet afgeleid te worden.
Een dag waren we (ik) een beetje gek aan het doen en brak ik per ongeluk de lamp naast het bed. Gelukkig vond de eigenares het niet zo erg.
Na drie nachten wilden we graag nog een dagje extra blijven. Ons huisje was helaas al geboekt, maar naast ons huisje was een ander, vrijwel identiek huisje waar wel nog plek was, dus verhuisden we onze spullen naar dit huisje en bleven we hier nog een extra nachtje.

Vervolgens vertrokken we met de bus naar Barras de Valizas. We werden opgehaald door Martin, een vriendelijke medewerker. Het was een leuk huisje met keukentje etc. Wel prijzig, maar heel Uruguay was duurder dan verwacht. We bespaarden wel veel geld door steeds zelf te koken. Het stadje was heel leuk, gezellig en hippie achtig. Het strand was mooi en de eerste keer toen we het strand bezochten was er een reggae bandje aan het spelen. We wilden wel een dagje extra blijven, maar ons hotel was al vol geboekt voor de volgende dagen. Er was ook een camping naast ons hotel, waar ze wel nog een kamer vrij hadden. Een stuk goedkoper dan waar we verbleven, maar nog steeds duur vergeleken bij de rest van de reis (zo’n 40 dollar), want het was een vrij crappy kamertje. Toen we verhuisden besloten we om die dag naar Cabo Polonio te gaan, zodat we niet al teveel tijd in dit kamertje hoefden door te brengen. Cabo Polonio was een mooi dorp met prachtige stranden en een natuur reservaat. We moesten een stuk met de bus en vervolgens met een 4x4 wagen. Het was heel mooi. We brachten veel tijd door aan het strand en eindigden met een bezoek aan de vuurtoren. Van daar uit kon je rotsen met verschillende zeeleeuwen zien. Heel cool! Daarna gingen we weer terug en aten we wat in het stadje.
De volgende ochtend voelden we ons allebei niet lekker. Misschien kwam het door de hele dag in de zon te liggen, de wijn, het eten, vermoeidheid, of een combinatie van dit alles. Er hing een stank in het kamertje en we hadden niet goed geslapen want er waren constant geluiden in de nacht. Elke keer als iemand het water gebruikte maakte er buiten een of apparaat heel veel lawaai. Het duurde niet lang voordat Yaiza moest overgeven. Ik volgde niet veel later. Beroerd namen we de bus naar de volgende bestemming, Punta Del Diablo.

De busrit verliep prima, we voelden ons slecht maar het was lekker om te zitten in de airconditioning. We werden opgehaald door Marcos, de eigenaar. Het was een leuk huisje. We hadden hier vijf nachten geboekt, maar besloten om wat langer te blijven, omdat we het goed naar onze zin hadden. De laatste nachten rekende Marcos ons maar 10 dollar, dus dat was heel gunstig en aardig van hem. Hij was een hele vriendelijke en behulpzame host. De eerste dag deden we het rustig aan om bij te komen van de ziekte. Na wat luieren en soep voelden we ons wel weer een stuk beter.
De volgende dag gingen we naar het strand en op zoek naar Wifi, want Yaiza had de volgende dag een sollicitatie gesprek. Op het hele eiland was het lastig om echt goede verbinding te vinden. Uiteindelijk eindigden we bij de antenne, waar de Wifi het sterkste was. We testen het en het werkte goed. De volgende dag had Yaiza haar gesprek bij de antenne en het ging goed. Na het gesprek haperde de verbinding wat, maar gelukkig niet tijdens het gesprek. De volgende dag had ik een test via Skype. Ik heb me aangemeld voor het PGCEi programma in Hong Kong, een master opleiding om les mee te kunnen geven. Ik had in oktober nagevraagd of ik dan ook een IELTS test moest doen, want dit stond bij de benodigdheden, maar aangezien ik al een TEFL certificaat had hoefde dat niet, vertelden ze mij. Dat kwam goed uit, want dit was een grote test en je moest de resultaten persoonlijk afhalen, een maand later, wat vrij lastig is tijdens het reizen. Echter, later bleek dat ze me toch om deze test vroegen! Ik heb toen gebeld en de situatie uitgelegd. Als alternatief boden ze me aan om een Engelse essay te schrijven terwijl ik geobserveerd werd via Skype. Dit vond vandaag plaats. Marcos had aangeboden dat ik dit ook bij hem mocht doen, daar was de verbinding ook goed. Ik heb het uitgeprobeerd en hij was vergelijkbaar met de verbinding bij de antenne, en een stuk makkelijker aangezien het tegenover ons huisje was. Ook waren er minder mensen, dus ik besloot het hier te doen. De test ging gelukkig goed. Tony Fisher, een leraar van de universiteit, observeerde mij en hij was heel vriendelijk. Toen ik klaar was keek hij het al direct na en gaf hij mij het fijne nieuws dat ik het gehaald had. Hij zei dat hij geen fouten zag en dat dat ongebruikelijk was, dus daar ben ik wel trots op! Dat had ik niet verwacht. Verder zei hij dat Nederlanders vaak beter Engels spreken dan de Engelsen. We vierden het op het strand.
Verder heb ik in deze dagen ook een foto album gemaakt van onze bruiloft(en). Helaas kon ik het niet bestellen vanwege de slechte verbinding. Gelukkig vond ik later, in de volgende plek, betere verbinding en is het alsnog gelukt.

De laatste nacht hebben we uiteindelijk niet in het huisje geslapen. We kwamen er achter dat de bus naar Brazilië niet op maandag ging, alleen zondag of dinsdag. Gezien de tijd besloten we op zondag te vertrekken. Marcos was zo vriendelijk om ons naar het bus station te brengen. Hier namen we de bus naar Floranopolis.

We hebben het heel fijn gehad in Uruguay. Het was prijziger dan verwacht, maar we hebben ook veel kosten bespaard door vrijwel elke dag te koken in ons verblijf. Veel mooie stranden, vriendelijke mensen, lekker ontspannen.

Bedankt allemaal voor alle leuke reacties op mijn verhalen, ik vind het altijd leuk om te lezen en ben blij dat jullie de verhalen waarderen.

Na op naar de volgende en laatste bestemming van het Zuid Amerikaanse avontuur… Brazilië!