Albanië

Het is alweer een lange tijd geleden sinds ik verhalen heb gedeeld via deze manier. We hebben zeker nog veel moois gezien, maar vanwege tijdsgebrek ben ik er niet aan toe gekomen om er veel van op te schrijven. Sinds het laatste verhaal in Suzhou, reizen we niet meer met z'n tweetjes, maar is ons zoontje Dewa deel van het reis gezelschap. We hebben met z'n drietjes o.a. Spanje, Italië, Turkije, en Griekenland bezocht. In Griekenland hoorden we mooie verhalen over Albanië, een voor ons nog ietwat onbekende bestemming. We zijn er wat over gaan lezen en al gauw kwamen we tot de conclusie dat we hier wel eens een kijkje wilden nemen. Zo gezegd, zo gedaan!

Vrijdag 26 april vertrokken we van Schiphol naar Tirana, met in Belgrade een overstap. We troffen per toeval vrienden van ons, een gezin met vriendje van Dewa. Dat was gezellig en gaf Dewa voldoende entertainment. We hadden 1 uur overstap tijd, maar kregen toen te horen dat de eerste vlucht 55 min vertraging had:

lastig te combineren met 1 uur overstap. We dachten dat we de aansluitende vlucht zouden missen maar bijaankomst was hij er nog, maar werden we gehaast opgejaagd en renden we de verkeerde kant op. Onze namen werden zelfs omgeroepen maar uiteindelijk hebben we het toch gered.

Eenmaal aangekomen hebben we onze huur auto opgehaald. Het ging allemaal rap en met weinig communicatie. Het kinderzitje was niet de goede maat. De medewerker stelde voor dat we er zelf een konden gaan kopen in de winkel, dat vonden we niet zo’n goed idee omdat we deze hadden gereserveerd en niet na de reis nog op zoek wilden naar een kinderstoel. Uiteindelijk zouden ze er een brengen. Dit werd de volgende dag, een taxi chauffeur die geen Engels sprak bracht het langs.

Rijden naar Tirana was ook nog een avontuur. Verkeer was heel chaotisch. We kwamen bij een rotonde vol met auto’s. Er waren wel lijnen op de weg maar deze werden volledig genegeerd en iedereen duwde zich van alle kanten erin. Het adres van ons verblijf klopte niet helemaal op de navigatie. Laatste stuk moest je met foto’s en filmpjes navigeren die ons waren toegestuurd, maar dit was heel lastig. Uiteindelijk hebben we de eigenaar gebeld en toen is het gelukt door via de video bellen te laten wegwijzen.

Na aflevering van de koffers zijn we wat gaan eten: traditionele Albanese gerechten. Soort bonen, brood met yoghurt achtige saus, vlees, worst, gehaktballen etc. Lekker gekruid. Het smaakte goed,

Toen de eerste volledige dag. We bezochten het Nationaal museum, waar vanalles te zien was, van oude Griekse beelden, tot ook allerlei oorlog gerelateerde stukken. Vervolgens wandelden we over de straten, mooie pleinen, en bezochten we BunkArt, een bunker die onder de grond lag en omgetoverd was in een museum. Hier rondlopen was al een ervaring op zich. Dewa was vooral onder de indruk van een soort robot achtige creatie omringd door prikkeldraad en met een gasmasker en televisie als hoofd. We aten in een traditioneel restaurantje wat de eigenaar van onze airbnb had aangeraden.

De volgende dag vertrokken we met de auto naar het zuiden. In de stad was het druk, niet prettig rijden, eenmaal op de grotere weg ging het beter. Mensen reden onvoorspelbaar, reden heel snel, zonder signaal lichten, verkeerde weghelft etc. Er kwam bv iemand ineens naar onze weghelft zonder richting aan te geven, we toeterden om een botsing te voorkomen, wat een boze reactie opleverde. Hij haalde onze rechts in via de vluchtstrook om tegen ons te schreeuwen. Toen we de drukte uit waren werd het wel fijner. We hebben een mooie rit gehad, met sjiek uitzicht. Ineens waren er honderden koeien op de 80 - 100 km weg waardoor we moesten remmen. Tegenliggers wringen zich er gewoon doorheen, dus je moest alle kanten in de gaten houden. Het uitzicht onderweg was prachtig. Er waren hele mooie bergen, indrukwekkend. Halverwege kregen we een melding dat de druk van de banden niet goed was, we zijn toen de grote weg afgegaan op zoek naar een plek om de banden te vullen. Tankstations konden ons niet helpen, uiteindelijk kwamen we bij een kleine garage terecht. Hij vulde onze banden en toen ik hem wilde betalen gaf hij aan dat dit niet nodig was. Na een rit van ongeveer 5 uur kwamen we aan op onze bestemming: Ksamil.

De eerste indruk van Ksamil was dat het een klein plekje was waar niet veel te beleven was, maar de volgende dag ontdekten we prachtige stranden. We liepen rond door het plaatsje, de heuvels konden behoorlijk steil zijn met de kinderwagen. Er waren ook veel diepe gaten op de weg. Ook zagen we eens een geslacht dier aan een boom hangen, gewoon midden in het dorp aan de straat, wat Dewa erg is bijgebleven. We gingen op zoek naar het mooiste strand, wat Yaiza vooraf had uitgezocht. We eindigden op Bora beach en huurden bedden op dit mooie strandje. Voor het avond eten vonden we een heel mooi plekje met geweldig uitzicht over de zee en de bergen.

Dinsdag gingen we met de auto naar Syri i Kaltër: the Blue Eye. Dit is een zoetwaterbron met een bijzondere kleur. Dit keer hadden we geen koeien maar geiten op de weg. Bij aankomst kon je scooters huren om naar beneden te gaan maar we besloten te lopen. Een wandeling van ong 30 min door een super mooie groene omgeving, bracht ons bij het helder blauwe meer. Een prachtig en bijzonder plekje. De bron is 50 meter diep of misschien nog wel dieper, dat is nooit ontdekt. Het was verboden om er te zwemmen om de mooie kleur te behouden. We dronken een kopje koffie langs het water en gingen terug naar ksamil, waar we nog een strandje bezochten.

Woensdag bezochten we Lori beach met de auto. Hier verbleven we de hele dag. Ik ging tussendoor nog naar een massage op een massage bed op het strand. We keken uit op een strand genaamd Puerto Rico. We ontmoeten ook een gezin uit Breda / Oosterhout. Dewa heeft leuk gespeeld met het meisje, Dewa was de organisator van verjaardag feesten voor elke ouder en Merel, het meisje bakte de (zand) taart. We zongen menig “Lang zal hij leven”.

Donderdag was het iets minder zonnig en bezochten we Butrint national park. De parkeerplaats aan de voet van het park was vol dus we moesten wat terug naar boven rijden en naar beneden wandelen. Het was een mooie groene omgeving en hier zagen we veel indrukwekkende archeologische overblijfselen, zoals een bv een theater waar je door de brokstukken kon wandelen. Er waren Griekse, Romeinse en andere overblijfselen en het was een UNESCO wereld erfgoed. Mooie ervaring!

Vrijdag was het tijd voor de terugreis naar Tirana. Het is een lange maar mooie rit. Onderweg stopten we in een restaurantje met uitzicht op de groene bergen met lekker eten. Onderweg waren er uiteraard weer genoeg gekke verkeershandelingen te bewonderen. Toen we aankwamen in Tirana was het al eind van de middag. We liepen wat rond en vonden een marktje. Ze verkochten vanalles: noten, fruit, tabak, souvenirs en ook oude pistolen, communistische speltjes, en zelfs een helm met een hakenkruis. Voor ieder wat wils. Dewa vond een knuffel van een soort monstertje in een winkeltje naast de markt. We aten in een lokaal Albanees restaurant.

Het was een geslaagde vakantie! Mooie natuur, lekker weer, leuke strandjes. De mensen waren vriendelijk, soms ietwat afstandelijk maar Dewa toverde vaak wel lach op het gezicht en vaak kreeg hij een aai over de bol of iets dergelijks. Ze spraken meestal Engels, wat ook handig was. We hebben een goede tijd gehad en zouden nog wel eens terug willen komen. Dewa zei een aantal keren: ik vind het leukin Albanië.

Tot over 5 jaar?