Werken, feesten, touren

Hallo thuisfront,

Het is weer tijd voor nieuwe verhalen vanuit het zonnige Bali.
Ik zal verder vertellen waar ik vorige keer geëindigd ben, de donderdag.
Donderdag hebben Kristi en ik weer Movie lesson gegeven. We hebben de kinderen laten nadenken over wat voor karakter ze willen spelen. Ze hadden al besloten of ze goed of slecht wilden zijn, maar nu moesten ze hun karakter meer diepgang geven door hem / haar een naam te geven en een verhaal over de persoon te verzinnen. Ze moesten bijvoorbeeld aangeven waarom het karakter slecht of goed was, waar hij / zij vandaan kwam / woont, etc. En daarnaast moesten ze het karakter ook een naam geven. Toen iedereen een persoonlijkheid had vorm gegeven hebben ze hun persoonlijkheid voor de klas voorgedragen. Er waren weer hele variërende en leuke verhalen verzonnen!
Toen we ’s avonds in Teba house zaten vertelde Agus dat er die avond een Kecak dans zou plaatsvinden in Ubud. Dit is een traditionele Balinese dans met vuur en zonder instrumenten, de muziek wordt door een grote groep mannen verzorgd door middel van allerlei verschillende geluiden die ze zelf produceren. Ik had dit al eens eerder gezien, toen ik met mijn familie in Bali was, maar ik vond het toen erg indrukwekkend en wilde hem best nog eens zien. Kristi had het nog nooit gezien dus die vond het ook interessant. Dus kochten we twee kaartjes bij Agus en zijn we naar de dans gaan kijken. Deze locatie was een heel stuk kleiner dan de show die ik vorige keer bezocht had, maar de Kecak dans was wederom erg indrukwekkend om te zien. Vooral het finale stuk, waar een man met blote voeten een soort vuurbal kapot trapt en door het vuur heen rent. Daarna hebben Kristi en ik beef teriyaki gegeten in een prachtig restaurant. Het zag er ontzettend mooi uit, met een mooi uitzicht en heel leuk interieur. Het eten was ook heerlijk. Na het eten heb ik Kristi bij het hotel afgezet en ben ik zelf nog even naar het café gegaan, waar ik mijn lokale vrienden trof. Na een tijdje zijn Janti en Denise naar huis gegaan, maar ik ben nog met Mogli naar Ozigo gegaan, de ‘hotspot’ van Ubud, een soort kleine discotheek. Michelle kwam na. Vanavond was er een leuke reggae band, maar het was erg leeg. Na een tijdje werd het iets drukker, maar het was niet heel vol. Maar desalniettemin was het een gezellige avond. Ik had ook twee Nederlanders getroffen. Ze hadden Mogli blijkbaar voor de grap vertelt dat ze op huwelijksreis waren, maar eigenlijk hadden ze zich pas ’s middags leren kennen. Ze vroegen aan me hoe ze het beste terug konden gaan dus ik had aangeboden om ze met de scooter terug te brengen. Dat zouden ze fijn vinden, dus zijn we met z’n drieën op de scooter terug gegaan, als echte Balinezen. De inburgering is compleet!
Vrijdagochtend zijn Kristi en ik even naar het zwembad gegaan en hebben we even lekker in de zon gelegen en gezwommen. Daarna was het weer tijd om aan het werk te gaan, dus zijn we met de scooter naar Bedulu gereden om les te gaan geven. Vandaag hadden we de kinderen gevraagd om hun karakter uit te typen op de laptop. We wilden eigenlijk het eerste (half)uur hieraan besteden en dan verder gaan, maar we hadden de typkunsten van de kinderen overschat, want het duurde ruim twee uur voordat alle kinderen hun (redelijk korte) verhaaltje hadden uitgetypt, dus was de tijd daarna om.
Na het werk hebben we met Michelle een klein gerecht gegeten in een heel klein tentje naast ons hotel. ’s Avonds ben ik met Michelle en Mogli naar een groter restaurant gegaan, waar ik waarschijnlijk de lekkerste saté ooit heb gegeten. Het waren 6 stokjes van verschillende vleessoorten, geserveerd op een soort mini barbecue met kooltjes.
Daarna zijn we in het Lobong café gaan drinken en dansen, waar dezelfde reggae band speelde die we donderdagavond hadden gezien. Hier troffen we ook Ruud (een van de Nederlanders die ik donderdag naar huis had gebracht) en zijn we wederom Ozigo onveilig gaan maken. Deze avond was er een andere leuke band die covers zong van moderne nummers. Het was een stuk drukker, maar helaas zaten er in deze drukte ook een paar domme mensen. Er was een hele dronken Australiër, die constant op het podium bij de band klom en dan zijn shirt omhoog trok en aan zijn tepels ging zitten of overdreven ging playbacken. Een hele storende en irritante kerel. De band ging na een tijdje zelfs in het publiek zingen omdat hij constant op het podium bleef. Ook was er een lokaal meisje dat constant met me wilde dansen. Ze was best mooi, maar ik had het idee dat het een niet al te net en trouw meisje was (om het netjes uit te drukken), op te maken uit de manier waarop ze deed en danste. Toen ik na een paar van haar pogingen toch bleef weigeren heeft ze toch maar voor de dronken Australiër gekozen, die een stuk minder kritisch was dan ik.
Op de terugweg reed ik langs twee kerels die hun duim opstaken om te liften dus, vriendelijk als ik ben, stopte ik en gaf hen een lift. Het was een leuke rit en ze waren er blij mee, dus mijn karma is ook weer een handje geholpen.
Zaterdag heeft Mogli ons vroeg opgepikt en zijn we met hem gaan rond touren. Hij bracht ons naar een mooie tempel. De naam kwam me niet bekend voor, maar toen we daar aankwamen kwam ik erachter dat ik al eens eerder bij deze tempel was geweest, met mijn familie. Desondanks was het toch leuk om nog eens te bezoeken, want het is ten slotte een mooie locatie. Na het bezoek aan de tempel zijn we naar een grote botanische tuin gegaan. Het was een soort enorm park, met verschillende soorten bomen en planten en mooie standbeelden. Helaas begon het ontzettend hard te regenen toen we een tijdje binnen waren, en dat maakte het rondlopen door de mooie omgeving een stuk minder aantrekkelijk. Aangezien we ook nog redelijk op tijd in Kuta wilden zijn kozen we ervoor om een andere keer terug te komen in plaats van te wachten tot de regen ophield. We zijn Michelle gaan ophalen en vervolgens naar Kuta gereden. Onderweg hebben we nog saté en rijst gegeten bij een klein smerig tentje, maar het eten was best lekker. Michelle deelde die mening niet. Ook hadden we een stop in de stad gemaakt om een cadeautje voor Denise te kopen, want die vierde deze avond haar verjaardag. We hebben een t shirt voor haar gekocht en een hele lelijke kaart en nepbloem. Michelle en Kristi hebben nog een jurk gekocht en daarna hebben we alvast drank ingekocht. We hadden weer hetzelfde hotel gehuurd als vorig weekend, dus hier hebben we onze spullen gedropt.
Michelle en ik zijn nog een duik in het zwembad gaan nemen en daarna hebben we ons opgefrist en omgekleed, om vervolgens te gaan uit eten bij Ultimato, een heel mooi Italiaans restaurant. In Nederland zou een dergelijk restaurant in de prijsklasse ‘onbetaalbaar’ vallen, maar hier kun je er uitgebreid en lekker eten voor een betaalbare prijs. Denise was blij met haar geschenken en na het lekkere eten zijn we terug naar het hotel gegaan, om hier samen met onze vrienden vodka en blue curacao in de stemming te komen voor de feestelijke nacht die hierna zou gaan volgen. Rond 00.30 zijn we met de taxi naar het centrum gereden. Michelle en Janti waren met de scooter gegaan, dus die troffen we bij de ingang. Zij hadden ondertussen contact gemaakt met een mooi, leuk meisje uit Engeland die haar vriendengroep kwijt was geraakt en daarom had besloten om zich bij onze groep te voegen. We gingen weer naar de Sky garden, maar hier was het ontzettend warm en druk dus zijn we naar een andere tent gegaan. Janti en Denise wilde wel blijven, dus we zijn opgesplitst. In de andere tent raakte ik Michelle en Mogli kwijt en Kristi wilde weer terug naar Sky garden, dus uiteindelijk was ik alleen over met het nieuwe meisje. Maar ik kan niet zeggen dat ik dat vervelend vond. Met haar ben ik nog naar Bounty en Double Six gegaan, twee grotere clubs. Over Double Six had ik veel positiefs gehoord en hier moesten we zelfs entree betalen (normaal hoeven toeristen dat nergens). Het was een leuke tent, gelegen aan het strand, maar ik had er meer van verwacht. Na het bezoek aan deze discotheek zijn we nog even naar het strand gegaan en daarna heb ik haar bij haar hotel afgezet. Vervolgens ben ik ook terug gegaan naar mijn hotel, maar voor het bereik van de eindbestemming hebben we nog een stop bij de Mc Donalds gemaakt. Mijn taxi chauffeur was een gevaarlijk ogende donkere dikke kerel vol tatoeages en ik had het idee dat hij ook wel wat lustte dus ik vroeg of hij ook wat wilde. Hij wilde wel graag een Big mac. Eenmaal in de Mc Donalds werd de rij opgehouden door een dronken idioot die aan het dansen, zingen en schreeuwen was in plaats van te bestellen. In het begin moest ik (en het personeel) er nog wel om lachen, maar na een tijdje werd het irritant. Vooral toen hij op een bepaald moment zelfs de toonbank los trok en de security erbij kwam. Maar goed, na een tijdje had ik mijn bestelling kunnen maken en zijn we verder gereden naar mijn hotel. Ik was rond half 7 thuis en heb het bed met Michelle en Mogli moeten delen.
Ik werd vrij vroeg al wakker en rond half 11 hebben we gezamenlijk ontbeten. Daarna ben ik met Michelle gaan zwemmen in het zwembad van het hotel. Na het zwemmen zijn we wat blijven hangen, rusten en muziek luisteren in het hotel. Na een tijdje hebben we Mc donalds besteld (hier bezorgt Mc donalds!). Ik had ‘s nachts wel al iets van de mc gehad, maar ik sla natuurlijk nooit een lekkere burger af. Na het heerlijke koningsmaal ben ik met Janti Kuta in gegaan om nog wat inkopen te doen. Ik heb twee T-shirtjes gekocht, een sportbroek voor het fitnessen en een nieuwe beurs. ’s Avonds wilde ik graag nog blijven om nog even te feesten, maar helaas kon ik geen ander feestbeest vinden dus ben ik ook maar mee terug naar Ubud gereden. We hadden in Kuta nog lekker gegeten in een soort sushi tent. Ikzelf ben niet zo’n visliefhebber, maar ze hadden ook andere lekkere gerechten. Ze aten hier in principe met stokjes, maar dat ging me niet zo goed af dus heb ik na een tijdje toch maar voor gewoon bestek gevraagd. Dat ging me een stuk makkelijker af. De zondagavond is toen heel rustig geëindigd want iedereen was moe. Ik had nog eventjes met Lambert gechat en dat was wel fijn. Daarna kwamen Janti en Denise wat spullen ophalen. Later heb ik nog een tijdje met Ketut (coole werknemer van het hotel) gepraat, muziek geluisterd en op de grond gelegen met een kussen. Later kwam Kristi erbij en hebben we snake wedstrijden gespeeld op haar telefoon. Daarna heb ik een poging gedaan tot film kijken met Kristi, maar na een kwartier viel ik in slaap, dus heb ik de poging gestaakt en ben ik naar bed gegaan.
Maandagochtend heb ik na het ontbijt een bezoek aan de Ubud Clinic gemaakt, want ik heb een irritante uitslag onder m’n linkerarm gekregen. De kliniek zag er netjes uit en de doctor sprak goed Engels en kwam vakkundig over. Het bezoek was wel redelijk prijzig, vooral naar de maatstaven die ik nu gewend ben; 300.000 roepia voor het consult en 150.000 voor de medicijnen. 100.000 roepia is 7 euro.
Daarna zijn we naar Bedulu gereden om te gaan werken. Onderweg wilden we nog ergens eten. Toevallig stopten we net bij een tentje waar Michelle en Mogli ook net zaten te eten. Het was een klein tentje dat niet al te hygiënisch oogde. Maar volgens Michelle was het wel heel lekker. Je kon kiezen uit verschillende bakken wat je op je bord wilde, dus ik had voor rijst, reepjes kip, saté stokjes en tempé gekozen. En een sprite. Het was inderdaad erg lekker en de kosten die ik voor deze maaltijd maakte waren 10.000 roepia, oftewel 70 cent.
Na het eten zijn we naar de yayasan gereden om theater les te geven en te oefenen voor hun toneelstuk, Sleeping beauty. Het was echter ontzettend warm en de kinderen konden hun aandacht nog slechter erbij houden dan normaal. Toen we een pauze hielden zagen we weer een ‘eendendrijver’ zoals ik in een eerder verslag al had beschreven; een man die met tientallen eenden rondwandelt. Dit keer kon ik er een foto van maken, dus deze kunnen jullie in het fotoboek bewonderen. Tevens heb ik wat foto’s van het toneelstuk gemaakt.
De maandagavond zijn we met de hele groep gaan uit eten en daarna met een deel van de groep naar Ozigo gegaan, want het was de laatste avond van Jack, een Australische gast die zich bij onze groep had gevoegd.
Nu is het dinsdagochtend en ga ik op weg naar het zwembad en daarna ga ik weer in mijn leraren rol kruipen.
Het begint ondertussen wel heel cliché te worden, maar ik wil toch weer iedereen bedanken voor alle reacties en berichtjes. Het is echt fijn om iets te horen van iedereen. Ik wil m’n familie (en alle andere Sinterklaas-vierders natuurlijk ook) even succes wensen met de Sinterklaasvoorbereidingen. Wij overwegen om hier ook een vorm van surprise te gaan doen. Aan Jack; het was bijna goed ja, zijn naam is Ja Rule. Gelukkig maar dat je dit jaar je de moeite kan besparen om al die hiphop rekken door te speuren. En aan Marijke, ik zal wat meer foto’s van het werken maken en erop zetten! Dit keer zal ik al een begin maken.

Goed, hier ga ik het weer even bij laten voor voorlopig.
Ik hoop dat jullie het in Nederland ook zo leuk hebben als ik hier.
Ah, nu valt wederom alle stroom uit en begint het te regenen. Misschien vanwege mijn grapje of jullie het net zo leuk hebben. Toch maar opletten met dat karma gedoe hier.

Tot de volgende keer!
Joerie