De nieuwste avonturen van Joerie in Bali

Hallo iedereen!

Bij deze weer wat nieuwe verhalen vanuit Bali.
Maandag was het een speciale dag in Ubud, want er was een ceremonie en er ging een grote optocht met ontzettend veel mensen door de stad. We hadden een deel van de optocht gezien na het werken. ’s Avonds waren Janti, Denise, Kristi en ik gaan uit eten. Op de terugweg zaten er tientallen mensen op straat. We zijn even blijven kijken en na een tijdje kwamen er mensen in een ‘Barong’ pak (De Barong is een soort draak die staat voor het goede) en werd er muziek gemaakt. Het verkeer werd omgeleid. Een van de mannen die op de grond zat te bidden vroeg of ik een paar foto’s wilde maken met zijn foto camera, dus dat had ik gedaan. Achteraf vertelde hij me het een en ander over de bedoeling van de ceremonie. Het was vandaag blijkbaar een goede tijd voor evil spirits om de aarde te bezoeken om bijvoorbeeld eten te zoeken en door deze ceremonie zorgden ze voor protection. Tevens werd de ceremonie op de hoek van de straat gehouden omdat daar veel slechte dingen gebeurden, zoals ongelukken.
Dinsdagochtend ben ik samen met Michelle en Mogli naar Denpassar gereden op de scooter om mijn laptop te laten repareren. We moesten naar het HP service center en Michelle was daar al eens geweest. Het verkeer in Denpassar was onmogelijk druk. Iedereen reed met volle snelheid langs en door elkaar heen, echt onvoorstelbaar. Ik had er niet zo’n veilig gevoel bij om ertussenin te rijden maar het is goed gegaan. Eenmaal aangekomen in een groot computercentrum bleek dat dit het verkeerde centrum was. Ik liet Mogli het adres zien en blijkbaar had Michelle zich in de locatie vergist. We zaten namelijk in Oost Denpassar en we moesten in Noord Denpassar zijn. Het was ondertussen half 12 en Mogli zei dat ze waarschijnlijk rond 12 uur gingen sluiten om te lunchen, dus moesten we opschieten. Mijn gevoelens over het verkeer werden er niet veiliger op maar we hadden het gehaald. Eenmaal in het HP service center werd me verteld dat het waarschijnlijk een maand zou duren voordat mijn laptop gerepareerd kon worden. Ik zei dat ik tot februari bleef en vroeg of het zeker was dat hij dan wel voor mijn die tijd klaar zou zijn, maar hij antwoordde dat hij dat niet met zekerheid kon zeggen. Hij zou het precies navragen en me erover bellen. Hier baal ik wel erg van, want ik heb de laptop gekocht om in Bali te kunnen gebruiken en nu heb ik er maar vier dagen gebruik van kunnen maken.
Op de terugweg zijn we nog bij een klein tentje aan de kant van de weg gaan eten. Uit een soort kar kon je verschillende soorten eten kiezen. Het was best lekker en de prijs bleek 7000 roepia te zijn, zo’n 50 cent. Michelle had nog een toetje en toen ze het niet op kreeg vroeg ze of ik het wilde hebben. Het was een of ander ijswater met jelly erin. Het smaakte best goed, maar toen ik het op had vertelde ze dat we nu waarschijnlijk wel kraanwater hadden gehad en dat mag je hier eigenlijk niet binnen krijgen. Ik hoop dat ik er niet ziek van wordt, maar tot nu toe gaat het nog goed!
Eenmaal terug in Ubud heb ik samen met Michelle Engelse les gegeven. De kinderen zijn heel leergierig. Ik schrijf een Engelse dialoog op het bord, met de Indonesische vertaling eronder. Voordat ik de zin af heb zitten de kinderen al helemaal vooraan om letter voor letter mee te schrijven. Achteraf controleren Michelle en ik de schriftjes en wanneer ze foutloos zijn krijgen de kinderen een sticker. Daarna gaan ze de dialoog in tweetallen oefenen. Ook dit vinden ze erg leuk, maar ze kunnen hun aandacht niet zo goed bijhouden wanneer andere kinderen het gesprek voordragen.
Na het werk ben ik met Janti gaan sporten en toen we klaar waren zijn we naar haar hotel gegaan. Daar waren Denise en Kristi, die hadden boodschappen gedaan want Denise ging koken. Ze is kokkin van beroep, dus dat beloofde wat! We zaten echter weer zonder stroom, dus hebben we in het donker met kaarsjes gekookt en gegeten. Maar eigenlijk was dat misschien nog wel leuker dan met licht. Na een tijdje voegde Michelle zich er ook bij en hebben we heel lekker en gezellig gegeten.
Na het eten zijn Janti en ik groot geld gaan wisselen voor kleine briefjes zodat we met z´n allen konden pokeren. We dronken er wat bij en het was een hele leuke avond geworden. Na een tijdje zat je echt met hele stapels geld terwijl het omgerekend misschien maar 3 euro is. We hebben veel lol gehad maar het was wel erg laat geworden. Ook werd er door de buren geklaagd over het lawaai, dus toen de buurvrouw voor de tweede keer kwam vragen of we wat stiller konden zijn hebben we er toch maar een einde aan gemaakt.
Woensdagochtend moest ik vroeg op, want om 10 uur gingen we weer aan het werk. Ik was erg moe door de late pokeravond, maar dat is de prijs die je moet betalen voor de vodka en gezelligheid op een doordeweekse dag. Op de woensdagochtend werken we altijd met de gehandicapte kinderen. We hebben getekend en ik had de filmcamera mee genomen. Ik had een stukje gefilmd en ze vonden het geweldig om zichzelf terug te zien. Vervolgens zijn we naar buiten gegaan en hier hebben we een ijsje voor ze gekocht. Toen zijn we naar de Tempel gegaan, waar we meestal gaan spelen met de kinderen. Daar ontdekten ze mijn fototoestel en is er een grote foto-shoot ontstaan.
Rond half 12 waren we klaar en kregen we een hele lekkere maaltijd van de vrouw van Ketut (de coördinator). Na lekker gegeten te hebben zijn we nog wat gaan rondlopen en wat gaan drinken in een cafeetje dat dichtbij de stichting ligt, met uitzicht op mooie rijstvelden.
Tevens had ik Ketut gevraagd wat de kinderen het beste konden gebruiken, aangezien ik wat geld heb gekregen van vrienden en familie om iets te doen voor de kinderen. Hij zei dat ze ‘Milk en vegetables’ konden gebruiken. Ik stelde voor om misschien ook nog iets groters te kopen, zoals een glijbaan. Hij glunderde bij het idee en dacht dat ze dat super zouden vinden.
’s Middags hebben we samen met Janti theater les gegeven aan de oudere kinderen. Erg leuk, maar vaak raken de kinderen die even niet mee spelen afgeleid en zijn ze weer afleidend voor de kinderen op het toneel. Ik had de videocamera bij me dus ik stelde voor om het toneelstuk te filmen, maar dan moesten de kinderen wel heel goed hun best doen. Dit werkte perfect. Er werd bijna geen geluid gemaakt door de omstanders en ook de spelers deden serieuzer hun best. Na het toneelspelen zijn we gaan wandelen. Na een tijdje kwamen we langs mooie rijstvelden, waar ontzettend veel hooi lag. De kinderen stormden erin en er begon een hooi gevecht, waar ik me uiteraard ook in heb moeten mengen. We hebben hard gelachen maar we zaten wel helemaal onder het hooi toen we klaar waren. Tijd om terug naar het hotel te gaan en te douchen!
Na het douchen ging ik met Janti naar de sportschool om weer opnieuw te zweten en vervolgens te douchen. Eenmaal opgefrist ben ik met Michelle gaan eten in een leuk tentje met internetverbinding. We gingen samen een projectje bedenken dat we met de kinderen kunnen doen in onze gezamenlijke les. We gaan ons richtten op groepsdynamica en elke les een andere methode gebruiken. We begonnen met een voorgerechtje, maar dit was zo groot dat we al vrij vol zaten. Ik heb wel nog een hoofdgerecht genomen wat ik uiteindelijk niet op kreeg en Michelle had alleen nog een brownie gegeten. Daarna zijn we samen naar een cafeetje gegaan waar we de rest van de groep weer treffen. We hebben gezellig gedronken en wat kaartspelletjes gespeeld.
Vanochtend heb ik met Lambert en Marion kunnen chatten en nu ga ik met Kristi ergens lunchen. Om 15.00u gaan we weer een Movie les geven.
Dus, tijd om weer verder te gaan! Wederom bedankt voor alle leuke reacties en berichtjes en ik hou jullie op de hoogte!

Groetjes!
Jullie favoriete Balinees