Namaste Nepal!

Hallo allemaal!

Of zoals ze in Nepal zeggen: Namaste!

Hier weer een nieuwe editie met de laatste reis verhalen, vers van de pers! :)
Leuk dat jullie me nog altijd volgen en reacties sturen. Het doet me altijd plezier om deze te lezen!

Vrijdag 4 oktober ben ik aangekomen in Bali. Hier trof ik mijn Nederlandse vriend Richard, die mij hier is komen opzoeken. Het was erg leuk om hem weer te zien en we zijn diezelfde avond nog naar CP lounge gegaan, waar ik me ook meteen weer verenigde met de reggaeband Ubud40. Een geslaagde eerste avond!
Zaterdag hebben we het vrij rustig aan gedaan. We namen een lange massage en ’s avonds had ik een optreden met Ubud40 in Jazz Cafe. Hier had ik nog nooit opgetreden dus dit was wel leuk, eens iets nieuws! We waren deel van de show van Afromoses, een reggae artiest uit Ghana, maar wonend en redelijk beroemd in Australië. Hij had een tour in Bali en had Kum en co al een aantal jaar eerder ontmoet. Sindsdien zijn zij de band van Afromoses geworden, wanneer deze shows in Bali heeft. Het was leuk om hem te ontmoeten en hij gaf ook een goede show. Het was een vrij unieke show, met Afrikaanse instrumenten, zangeressen en speciale effecten over zijn stem. Maar wel erg leuk.
De volgende dagen hebben we voornamelijk wat gechillt in en rondom Ubud. Er zijn flink wat massages door heen gegaan. We zijn ook een dagje met de scooter naar White Sand Beach gereden, een heel mooi afgelegen strand.
Donderdag zijn we met de scooter naar Kuta gereden en hebben we hier een hotel genomen. Diezelfde middag zijn we naar Waterbom gegaan, een van de grootste waterparken van de wereld! Dit is een heel cool park, met ontzettend veel verschillende en bizarre glijbanen. Hier hebben we wel veel lol gehad. Vrijdag zijn we naar het strand gegaan en later op de middag ben ik naar de dokter in het ziekenhuis gegaan, omdat ik nog altijd veel last heb van mijn rug. Deze heeft een aantal testen gedaan (na zeer lang wachten) en kwam tot de conclusie dat het met mijn houding te maken heeft. Ze adviseerde fysiotherapie. Aangezien ik die hier nog niet kan krijgen, heb ik nu een extra excuus om veel massages te nemen!
’s Avonds zouden we optreden in Apache, de grootste reggae club van Bali. Ik heb hier 1 keer eerder mogen optreden met Kum, maar het blijft een bijzondere ervaring. Kum was behoorlijk laat en we hebben erg lang op hem moeten wachten. Helaas was het aandeel van de reggaeband deze avond niet zo groot, wat automatisch mijn rappen ook inkorten. De avond stond vooral in het teken van Afromoses, die zijn eigen originele nummers speelde. Maar nog steeds was het een leuke avond.
Zaterdag zijn we terug gegaan naar Ubud en in de avond was er een feestje ter afscheid van Bianca, een leuk Australisch meisje waar ik vrij veel mee ben opgetrokken de afgelopen maanden. Het was een gezellige avond met veel bekenden en ook Richard vond genoeg aansluiting om zich te vermaken.
Zondag zijn we al vroeg vertrokken met de scooter naar Sanur. Daar namen we een boot naar het eiland Nusa Lembogan. Dit is echt een prachtig eiland. Mooie blauwe zee met wit zand. We huurden een scooter en reden naar White Sand Beach, een prachtig redelijk afgelegen strand. Hier hebben we de tijd goed om gekregen.
Maandag zijn we gaan snorkelen met ‘Tony Montana’ die we de vorige dag hadden ontmoet. We zagen veel mooie visjes en prachtig gekleurd koraal. Richard had nog nooit gesnorkeld dus voor hem was het een bijzondere ervaring. En ik vind het ook nog steeds erg leuk, ook al heb ik nu wel al regelmatig gesnorkeld. Na het snorkelen zijn we met de scooter naar Devil’s Tear gegaan, een soort klif waar enorme golven tegen aan slaan en tegen de bergen uit elkaar spatten. Een zeer cool uitzicht! Vervolgens hebben we nog eventjes op het strand gelegen en toen was de dag alweer voorbij.
Dinsdag gingen we weer terug naar Ubud. Hier was een speciaal evenement; Ubud Writer Festival, waar ik wederom deel mocht zijn van het optreden van de reggaeband Ubud40 & Afromoses.
Woensdag zijn we ons gaan voorbereiden voor vertrek. Richard zou eigenlijk wat langer blijven, maar had zijn vlucht wegens verschillende redenen gewijzigd. Ik miste Yaiza ook en toen zij mij een berichtje stuurde dat ze zich verdrietig voelde en mij erg miste, besloot ik om ook mijn vlucht te wijzigen en eerder naar Nepal te vertrekken.
Dus, woensdag stond in het teken van de voorbereidingen voor vertrek. Richard moest nog wat souvenirs kopen, de tassen werden ingepakt en ik moest nog wat spullen aan Richard mee geven en bij Kum droppen. We hadden ook nog tijd voor een massage in de namiddag en ’s avonds ben ik nog even naar Laughing Buddha gegaan, waar ik nog wat mee kon jammen met de band van Kum en Afromoses. Het was gezellig maar ik kon het niet te laat maken, aangezien mijn vlucht al om 6 uur ’s ochtends zou vertrekken.
Om 3 uur ’s nachts ging dan ook mijn wekker en was het tijd om afscheid te nemen van Richard. Het was een leuke tijd geweest en het was jammer dat we altijd gedag moesten zeggen. Dat was dus wel minder. Anderzijds verheugde ik me wel op Nepal.
Ik werd opgehaald door de taxi en ben naar het verbouwde vliegveld gebracht, wat er erg mooi uit zag. Van hier uit vloog ik naar Kuala Lumpur. Deze vlucht had ik drie stoelen voor mij alleen dus kon ik lekker lang uit liggen slapen. Vervolgens moest ik een paar uur wachten voordat mijn vlucht naar Kathmandu zou vertrekken.
Donderdag kwam ik dus aan in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Het duurde een behoorlijke poos voordat ik mijn visum had, maar toen ik de lange rij eenmaal achter de rug had kon ik mijn backpack ophalen en vertrekken. Ik werd buiten op gewacht door Yaiza en het was heel erg leuk om haar weer te zien. We gingen met de taxi naar het hotel en hebben lekker gegeten en genoten van elkaars gezelschap en weerzien.
Vrijdag zijn we Kathmandu gaan verkennen. Het is een grote, drukke, vuile stad. Ik vond het niet heel geweldig. Er waren natuurlijk wel wat interessante dingen te zien maar over het algemeen was het niet mijn favoriete stad, vooral vanwege de drukte en al het stof dat in de lucht hing.
Zaterdag besloten we dan ook te vertrekken uit Kathmandu. We namen een bus naar Pokhara, een rustiger en mooier plaatsje in de bergen. Een taxi van het hotel moest naar Pokhara rijden en wij konden relatief goedkoop mee. Normaal zou zo’n privé rit veel te duur zijn, maar we hadden geluk. We hadden helaas wel een lange rit met file. Er was een ongeluk gebeurt en we hebben zeer lang langs de weg staan wachten. Maar uiteindelijk kwamen we aan in onze bestemming, en dit was al een veel leuker plaatsje dan Kathmandu. We hebben hier dan ook een volle week door gebracht.
In deze week hebben we veel leuke dingen gedaan in Pokhara. Zo zijn we onder andere gaan Paragliden! Dit was wel heel spannend… We werden met een jeep boven naar de berg gereden en vervolgens aan een gids gekoppeld. Deze bracht alle nodige beveiligingen aan en samen met hem zou je dan van de berg afspringen en hij bestuurde het ding. Ik had verwacht dat het enger zou zijn, maar eigenlijk viel het best mee. Ik voelde me op mijn gemak met mijn gids, al had hij een verband om zijn hand wat wel wat argwaan wekte. Eenmaal in de lucht bleek dat hij ook nog niet zo heel lang met passagiers vloog, een feit wat ik liever niet voor vertrek had geweten. Maar eenmaal veilig in de lucht kon ik het wel handelen. We zweefden zo’n halfuur door het mooie uitzicht en vervolgens zijn we geland. We haalden Yaiza op die ook een goede ervaring had gehad en toen zat het er alweer op. Een geslaagde activiteit!
Verder zijn we vrij actief geweest in Pokhara, voor ons doen althans. We hebben de gehele week fietsen gehuurd en zijn al fietsend van plek tot plek gereisd. We zijn zelfs een ochtend gaan joggen en Yaiza heeft me een keer over gehaald om Yogha uit te proberen. Een grappige ervaring.
We zijn ook naar een mooi meer gegaan waar een vrouwtje ons met een bootje over het meer heeft rond gevaren. Verder zijn we met de fiets nog een waterval gaan bezoeken genaamd ‘Devi’s fall’. Dit is een beroemde rivier met snelle stroming waar ooit een vrouw genaamd Devi verdronken is. Verder niet ontzettend bijzonder. Er waren tevens grotten in de buurt die we ook bezocht hebben maar ook deze stelden niet zoveel voor.
De laatste dag hebben we zelf een bootje gehuurd op een ander meer en zijn we met een flesje wijn gaan rond roeien. Een geslaagde dag! Op het einde ging het regenen maar dat was niet zo’n grote ramp. Net de Notebook film.
Maandag vertrokken we vanuit Pokhara en gingen we naar een klein plaatsje genaamd Lumbini. We hadden een vrij leuk hotel geboekt, een bungalow in de natuur. Het was prima maar gezien de prijs hadden we er iets meer van verwacht. Het kostte namelijk 60 dollar en zo super chic waren de bungalowtjes niet. Maar goed, we hebben het er goed uitgehouden.
Lumbini is de geboorteplaats van Buddha, dus hier zijn we dinsdag eens een kijkje gaan nemen. Het was wel bijzonder om te zien. Er was een grote versierde boom omringd met monniken in oranje gewaden die daar zaten te bidden of mediteren. Ook de precieze plaats waar Buddha geboren zou zijn was te bezichtigen in een ruïne. Toen we weg gingen was het al donker geworden. Tegen onze verwachtingen in was er geen taxi te bekennen. We probeerden te liften en een vrachtwagen met twee Nepalezen stopte voor ons. We gingen mee maar al gauw bleek dat we de verkeerde kant op gingen en ons nu in the middle of nowhere bevonden. Toen we een klein donker dorpje binnen reden zijn we uitgestapt en hebben we geprobeerd een taxi te krijgen. Dit was nog een heel avontuur omdat bijna niemand Engels sprak. Gelukkig vonden we een man die ons begreep en die ons hielp. Alle mensen waren wel heel behulpzaam, moet ik zeggen. Na een tijdje wachten kwam er een taxi en uiteindelijk zijn we veilig terug in het hotel gekomen. Helaas vroeg de taxi veel meer dan redelijk was en eindigde de rit, die als zeer prettig was begonnen, minder geslaagd.
Woensdag zijn we terug gegaan naar Pokhara. Dit was een helse busreis. We vertrokken om 7 uur ’s ochtends. Om half 2 stopte de bus. Vanwege een of ander protest was de weg geblokkeerd. Om mysterieuze redenen mochten andere bussen wel door, maar onze bus moest wachten. Er gebeurde verder helemaal niets. Er werd ons verteld dat we vanaf 5 uur pas weer verder mochten rijden. Erg irritant en nutteloos. Volgens een lokale man mochten toeristen eigenlijk niet tegen gehouden worden voor dergelijke zaken, alleen de Nepalese bevolking. Echter, in onze bus zaten veel meer lokale mensen dan toeristen, dus die vlieger ging niet op. Na een busreis van 13 uur kwamen we uiteindelijk aan in Pokhara, waar we gelukkig wel een mooi hotel op ons hadden wachten.
Die avond gingen we wat eten en zagen we een klein jongetje op de straat liggen slapen. Erg triest om te zien. We kochten wat eten, drinken en een dekentje voor hem. Erg sneu dat een klein kind zonder ouders in de kou ligt. Je voelt je op zo’n moment wel machteloos. Je wilt hem graag helpen maar wat kun je verder doen? Dit drukte de sfeer van de avond wel een beetje. De volgende ochtend zijn we gaan kijken of hij er nog was, maar dit was niet het geval. Als we hem nog eens tegen komen willen we misschien proberen te helpen door een organisatie te benaderen.

Al met al is Nepal wel weer een hele andere ervaring. Het bevalt wel maar het is wel heel anders dan de andere plekken waar ik tot nu toe ben geweest. Het is natuurlijk wel heel leuk om met Yaiza samen te zijn.

We hebben nog een hoop leuke avonturen op de planning en over een paar weken komen mijn ouders me opzoeken in BalI! Daar verheug ik me ook erg op en heb ik dan ook heel erg zin in.

Nou mensen, hier ga ik het voorlopig weer even bij laten!

Tot de volgende keer en bedankt voor het blijven volgen!
Joerie