Bali

Hallo allemaal!

Hier weer wat nieuwe verhalen vanuit de andere kant van de wereld.
Donderdag 3 maart ben ik aangekomen in Bali! Het voelt heel vertrouwd om weer terug te zijn en het is erg leuk om alle oude bekenden weer te treffen. Mogli, een vriend die ik heb gemaakt tijdens mijn vorige bezoek, stond me op te wachten op het vliegveld. Hij bracht me naar Teba House, hetzelfde guesthouse als voorheen. Hier trof ik Ketut weer, een werknemer waar ik ook vriendschap mee heb gesloten. Kristi, het meisje waar ik vorige keer mee naar Bali ben gegaan, verbleef ook in Teba House. Het was erg leuk om iedereen weer tegen te komen hier!
’s Avonds ben ik met Mogli wat gaan drinken in de CP lounge en trof ik andere oude bekenden, zoals Pras en Blackie, zie verslagen 2009 ;) ! Mogli stelde me ook voor aan Julie en Sophie, twee Nederlandse meisjes (Eva en Sharony) die ook in een soortgelijke instelling als het weeshuis hadden gewerkt, met gehandicapten. Het was een gezellige avond.
Vrijdag heb ik via Mogli een scooter gekregen en ben ik naar het weeshuis gereden. Er was echter bijna niemand, omdat men zich klaar was aan het maken voor een grote ceremonie die vandaag zou plaatsvinden. De kinderen die er waren kenden me wel nog, dus dat was wel leuk.
Tijdens mijn scooter rit zag ik overal “Ogoh Ogoh”. Dit zijn grote monsters die men maakt ter ere van de ceremonie. ’s Avonds zouden ze hier een parade mee opvoeren en ze vervolgens verbranden om de demonen te verjagen. Er werden een hele hoop Ogoh Ogoh’s op het voetbalveld verzameld en het was een leuke ervaring om al deze creaties te bekijken. Sommigen waren echt indrukwekkend goed en gedetailleerd gemaakt! Vervolgens ging de parade plaatsvinden. Zo had ik toch ook nog een beetje carnaval. Het begon echter wel te regenen, dat was wel een beetje jammer, maar desalniettemin was ik blij dat ik deze ceremonie eens heb mee gemaakt! Na de ceremonie hebben we erg lekker gegeten in de XL lounge, een soort bar die ook eten serveert. Na het eten kwam Mogli me ophalen. Samen zijn we naar zijn dorp gereden. Hier zou ik twee nachten overnachten, omdat het zaterdag Balinees Nieuwjaar was, ook wel Silent Day genoemd. En dit was het ook, letterlijk. Op deze dag mogen er geen lichten aan en mogen er geen auto’s of scooters rijden. Iedereen blijft binnen want het is officieel verboden om naar buiten te gaan. Er zijn zelfs patrouilles die controleren of er geen mensen op straat zijn. Maar Mogli zijn dorp ligt half in de jungle, en hier wordt het wat minder strikt genomen. Mogli bracht me naar een heel mooi en rustig hotel gelegen aan een rivier. Het hotel had een zwembad en een prachtig uitzicht. ’s Avonds ben ik met Mogli naar zijn vrienden gegaan, die een feestje vierde op straat. Ze hadden grote speakerboxen opgesteld en later werd mijn mp3 speler hierop aangesloten. Er was genoeg bier en sterke drank in de omloop om er een leuk feestje van te maken. Het was een leuke ervaring om zo’n feestje mee te maken!
Zaterdag was het Silent day. Ik heb wat gegeten in het hotel en vervolgens een duik genomen in het zwembad. Hier was dit allemaal geen probleem. Later op de middag trof ik Mogli en zijn vrienden weer. Ze hadden alweer een fles sterke drank bij zich. We dronken wat en later wilden we een soort barbecue maken. Mogli had de kip ’s ochtends gedood. Helaas begon het te regenen waardoor het barbecue plan in het water viel. Mogli vond echter een manier om de kip ergens anders te bereiden en we gingen naar het huis van een vriend van hem. De groep werd dus nog groter en gezelliger. Het eten was erg lekker! Ze hadden een grote voorraad rijst en pittige kruiden bij die kip. Het was een hele leuke, aparte nieuwjaarsviering! Maar waarschijnlijk niet zo apart als wanneer ik in Ubud was gebleven…
Zondag gingen Mogli en ik terug naar Ubud. Onderweg liet hij me een stuk land zien, wat van hem was. Het had een mooie, rustige ligging en er was een heel mooi uitzicht. De rest van de middag heb ik rustig aan gedaan en ’s avonds ben ik samen met Julie, Sophie en wat andere Nederlanders gaan uiteten. Na het eten zijn we naar de XL Lounge gegaan, waar een live bandje speelde. We zijn geëindigd in de CP lounge en we hadden een leuke avond gehad.
Maandag ging ik met Mogli en Kristi naar Kuta. Het was de bedoeling dat we hier voor een avond een hotel zouden boeken, vervolgens Janti (zie Bali 2009!) ophalen van het vliegveld, en terug komen. We waren echter wat laat in Kuta dus besloot ik hier te blijven en wat op het strand te chillen, in plaats van de hele rit nog eens over doen. Ik ontmoette een groep Zweedse jongens en een Canadees in mijn hotel en samen met hen ben ik gaan eten. Het was een leuke groep en na het eten besloten we samen wat pilsjes te gaan drinken in het hotel. Het was inmiddels heel hard gaan regenen. Zelfs zo hard dat Mogli niet in staat was om terug te komen rijden. Dit vond ik wel jammer, maar begrijpelijk.
Samen met de jongens uit het hotel ben ik toen op stap gegaan in Kuta. Het was een leuke avond, maar het was iets minder dan voorheen. Maar dit kon er ook mee te maken hebben dat het een maandag was.
Dinsdag kwam Mogli terug naar Kuta en hebben we op het strand doorgebracht. Ik ben nu een beetje verwend met de stranden van Thailand en Maleisië, en daar valt het strand van Kuta bij in het niets. Er lag veel vuilnis op het strand en in het water, maar desalniettemin was het toch lekker om gewoon wat op het strand te liggen in de zon. Dus ik vind dat ik nog altijd niet in de positie ben om te klagen.
Rond drie uur reden we met de scooter terug. In Teba House heb ik wat schaakspellen gespeeld met Mogli, die verassend goed was. Er waren helaas wat problemen met de wifi verbinding, door het slechte weer was het kapot gegaan en het duurde even voordat het weer vervangen werd.
’s Avonds ben ik samen met Janti, Pras en Kristi gaan uit eten. Het was gezellig en het eten was lekker. Ik had een berichtje van Mogli gekregen dat hij een ongeluk met de scooter had gehad, dus dat was wel even schrikken. Met hemzelf was gelukkig niets aan de hand, maar zijn scooter was stuk. Een auto had hem geraakt. Erg vervelend van de scooter, maar gelukkig maar dat hijzelf oké was. Na het eten ben ik Mogli gaan ophalen, omdat hij nu dus geen scooter had. Samen zijn we naar Lobong gegaan, waar ik de reggaeband Griya Faria weer zag spelen! Ik werd verwelkomt door grote glimlachen van alle bandleden, die nog breder werden toen ik mijn vest uitdeed en ze zagen dat ik het Griya Faria t-shirt droeg wat de zanger me vorig jaar op mijn laatste avond gegeven had. “Welcome Jthag! You can join whenever you want.” Dat aanbod heb ik natuurlijk aangenomen, en na lange tijd werd Ubud weer getrakteerd op wat Nederlandse rap. Het was super om weer met de band op het podium te staan. Hier keek ik misschien wel het meeste naar uit, en het voelde dan ook geweldig om weer samen te jammen. Na afloop nodigde Kum me uit voor een bruiloft ceremonie, aanstaande vrijdag. Ik kreeg weer een hoop positieve reacties en ontmoette twee aardige Duitse meisjes, waar ik nog veel mee gekletst heb na afloop. We gingen met z’n allen naar CP Lounge. Het was de laatste avond van Sophie, een van de Nederlandse meisjes waar ik hier een beetje mee optrok. Het was een hele gezellige laatste avond en we hadden er een leuk afscheidsfeestje van gemaakt.
De volgende dag ben ik naar het weeshuis gegaan om het een en ander af te spreken. We besloten dat ik groep C en D film les zou gaan geven op dinsdag, donderdag en vrijdag. Ik gaf aan dat ik best meer kon werken, maar drie dagen waren voorlopig genoeg. Ik heb nog niet alle kinderen gezien, maar het was wel heel leuk om alle aanwezige kinderen weer te zien. ik bleef even kijken naar de les van een andere vrijwilliger en daarna ben ik met Julie en haar vriendinnen wat gaan eten in een taco restaurant. Sophie was er ook nog, maar zou deze middag het vliegtuig nemen. We namen afscheid en toen trof ik de Duitse meisjes van de vorige avond weer. We gingen bij Teba house zitten en ik liet ze wat van de film zien die ik vorige keer in Bali had gemaakt. ’s Avonds zijn we wat gaan eten en samen naar de XL lounge gegaan. Het was gezellig en we gingen (eigenlijk wegens gebrek aan zitplaatsen) zitten bij een Engelse jongen die alleen aan een tafel zat. Hij zag er een beetje uit als een verstrooide professor en was een beetje apart, maar desalniettemin erg vriendelijk. Toen de XL lounge zijn beste tijd gehad had (tegen 11/12 uur loopt het hier altijd leeg) zijn we een kijkje gaan nemen in Ozigo. Voorheen was dit de hotspot van Ubud, maar tegenwoordig is er helaas niet al te veel meer te beleven. De muziek was goed, maar wij waren de enige bezoekers. Toch maakten we er een gezellige avond van. We zagen het als een privé feestje. Na ozigo zijn we nog even naar de CP lounge gegaan. Er is een spelletje waarbij het de bedoeling is om een ring aan een touw over een soort stierenhoorn te gooien. Erg moeilijk, irritant en verslavend, maar daardoor toch ook weer leuk. Na oneindig veel pogingen is het me uiteindelijk gelukt. Het werd een behoorlijke late nacht.
De volgende dag zouden we gaan touren, de Duitse meisjes en Mogli/ en ik. De band van mijn scooter was echter leeg gegaan. Mogli heeft hem gerepareerd en vervolgens konden we op pad gaan. De heenreis was niet ideaal, op z’n zachts gezegd. We werden aangehouden door een politie patrouille, die waarschijnlijk corrupt was. Ze zeiden dat ons internationale rijbewijs niet goed was en moesten ze betalen. Toen we balend verder reden begon het heel hard te regenen. We gingen een tijdje schuilen en toen de regen ging liggen reden we verder. Er was weer een politie patrouille. Mogli en ik reden door maar de meisjes werden weer aangehouden. We waren bang dat ze nog eens moesten betalen, maar dit keer werd het rijbewijs gewoon goed gekeurd.
Als klap op de vuurpijl gleden Mogli en ik nog uit met de scooter. We vielen gelukkig in het gras dus er was niets aan de hand.
Na deze rit vol irritaties kwamen we aan bij de vulkaan. Hier hebben we lekker gegeten met een mooi uitzicht. Vervolgens reden we verder naar de hot springs, een hele rit bergafwaarts. Dit maakte dag weer goed, want het was hier heel relaxed. Het water was heerlijk warm en we hebben hier lekker kunnen ontspannen. Helaas hadden we wel een lange rit te gaan toen we weg gingen, dit keer door het donker. Gelukkig ging de rit zonder noemenswaardigheden. Eenmaal terug in Ubud deelden Mogli en ik een pizza. Na het eten ging ik even liggen en viel ik in slaap. Het was een lange dag geweest. Rond 11 uur maakte Mogli me wakker en wilden we wat gaan drinken met de Duitsers. Na een biertje hield ik het echter voor gezien, want ik was ontzettend moe. Ik sliep lekker.
Vrijdagochtend ben ik met Janti naar de sportschool gegaan en heb ik me aangemeld voor het fitnessen. We hebben een anderhalf uur goed gesport. Ondanks dat het behoorlijk warm is deed dit toch wel weer goed, na zo’n lange tijd.
Na het sporten kwamen de Duitse meisjes nog even langs om wat foto’s uit te wisselen. Zij zouden vandaag naar de Kuta omgeving vertrekken, omdat ze daar gaan studeren. We aten samen in een leuk, goedkoop tentje en namen toen afscheid. Daarna trof ik Janti en heb ik haar een beetje leren schaken.
Later op de middag ging ik samen met Julie en twee andere Nederlanders naar de bruiloft van Dedung, de gitarist van de Girya Faria reggaeband. Het echtpaar zag er heel mooi uit in traditionele kleding en alles was mooi versierd. Ze waren blij om ons te zien. We kregen heel lekker te eten en tegen 6 uur zijn we even naar huis gegaan om ons om te kleden. We hadden namelijk zelf natuurlijk ook traditionele kleding aan!
Rond half 9 ging ik terug. Ze hadden een groot podium opgezet en ze hadden het voor elkaar gekregen om de hannoman street (een grote belangrijke straat) af te zetten. Dit was de eerste keer dat dit gebeurt was. Ik trof twee Amerikaanse meisjes en een Amerikaanse man. Er speelden een heleboel verschillende bandjes / artiesten, die elkaar afwisselden. Als main event speelde uiteraard de Griya Faria band. De bruidegom had een vriend als vervanger laten invallen, dus nu kon hij zelf eens zien hoe goed zijn band is! Hij had ’s middags al een aantal keer gezegd dat hij wilde dat ik ook mee ging rappen, dus Kum riep me al snel het podium op. Het was een hele leuke ervaring om in deze context op te treden! Op een bepaald moment werden alle stoelen aan de kant geschoven en kwam het echtpaar naar het podium gelopen, onder een soort van parasols. Ze namen plaats op twee stoelen op het podium en er werd wat in het Indonesisch verteld, terwijl Kum en de band rustige liefdesnummers speelden op de achtergrond. Uiteindelijk gooide de bruid bloemen het publiek in en openden ze met een korte dans. Het was een super ervaring en ik ben heel blij dat ik dit heb mee gemaakt! Het feest ging tot laat door, en toen het afgelopen was wilden we een kijkje gaan nemen in Ozigo. Hier was het helaas weer vrij leeg, dus verplaatsten we ons naar CP. Hier hebben we de avond gezellig afgesloten.
Zaterdag ben ik naar het zwembad gegaan. Het weer was niet optimaal, maar het was desalniettemin verfrissend en lekker om wat te zwemmen. Nadat ik een duik had genomen ben ik terug naar Teba house gegaan, waar ik Mogli trof. Samen met hem zijn we gaan lunchen in een restaurant midden in een groot rijstveld. Hier was het erg mooi.
Op de terugweg ben ik even gestopt bij de grote markt van Ubud. Hier zijn ongelofelijk veel kraampjes met evenveel mensen die je vanalles en nog niks willen aansmeren. Toch is het leuk om erover heen te lopen. Ik kocht een soort maskertje voor aan de muur (de prijs ging van 150.000 tot 40.000, zo’n 3.50) en een schaakbord (voor 50.000, 4 euro, wederom voor veel minder dan het oorspronkelijke bedrag).
Eenmaal terug in Teba house speelde ik een paar potjes schaak met Ketut die ik verloor en daarna ben ik met Janti en Kristi mee gegaan naar een soort Spa, waar we een hele lekkere massage hebben genomen. ’s Avonds ben ik met Ketut van Teba House wat gaan eten. We hebben met z’n tweeën een lekkere maaltijd gehad, voor in totaal 49.000 rp (4 euro) . Na het eten wilde ik op stap gaan, maar het begon keihard te regenen. Gelukkig ging de regen na een tijdje liggen en kon ik toch nog weg gaan, naar CP lounge. Ik trof hier twee Nederlandse meisjes (Sanne en Sanne) die ook in het weeshuis werken. Mogli kwam er ook bij en er waren, zoals altijd, nog een hoop andere bekende gezichten aanwezig. Het was een gezellige avond en we besloten om zondag wat te gaan touren.
Mogli kwam me zondag ophalen met de auto. Om 10 uur hebben we de meisjes opgehaald en zijn we vertrokken. We gingen nogmaals naar de vulkaan, omdat de meisjes die graag nog wilden zien. Van te voren stopten we bij een groot rijstveld waar ook een tempel in lag. Hier liepen we een tijdje rond door de mooie omgeving terwijl Mogli ons overvloedig informeerde over de religie en de betekenissen van alle dingen die er te zien waren. Na een lange trap wandeling opwaarts gingen we richting vulkaan. We aten dit keer in een ander restaurant en het uitzicht op de vulkaan was een stuk beter dan vorige keer, toen het redelijk bewolkt was. Je kon de vulkaan nu heel scherp zien!
Na het lekkere eten zijn we naar de hot springs gegaan, waar we wederom een hele ontspannen, relaxede middag hebben gehad.
’s Avonds heb ik met de twee Sanne’s gegeten in Nomad, een relatief duurder restaurant, waar het eten echter heerlijk is. Rond 21.30 ben ik naar Lobong gegaan, waar de Griya Faria band weer speelde. De meiden gingen niet mee, maar ik trof bekenden in Lobong en werd ook al snel naar het podium geroepen. Het was, uiteraard, weer erg leuk. Na de show trof ik twee Franse meisjes die vandaag in Ubud aangekomen waren. Ze waren hier nog niet zo bekend dus samen met hen en Mogli zijn we wat tentjes afgegaan. We gaven Ozigo nog eens een kans, maar het was ook dit keer weer helemaal leeg. Ondanks het gebrek aan mede feestmensen hebben we het toch naar onze zin gehad, maar na een tijdje besloten we toch om naar de CP Lounge te gaan, waar het zoals gewoonlijk weer een stuk drukker was. Het werd een behoorlijk late avond.
De volgende dag moest ik helaas weer vroeg op. Ik had afgesproken om in te vallen voor Karen, een andere vrijwilligster in het weeshuis. We zouden van te voren de les samen voorbereiden.
De voorbereiding ging goed. Karen was tegenstellingen aan het behandelen in de les, zoals happy & sad, here & there, etc. We hebben er een aantal bedacht en die vervolgens (met Indonesische vertaling en tekening) op een ofwel oranje, ofwel groen kaartje geschreven (je moest altijd een oranje met een groen kaartje matchen). Helaas begon het wederom hard te regenen, waardoor ik een beetje in tijdsnood kwam en aan de late kant in de yayasan aankwam.
Group B was erg blij om te horen dat ik de les kwam geven. Het was weer leuk als vanouds. Als eerst hebben we een naam spelletje gedaan en moesten de kinderen een woord verzinnen met de eerste letter van hun naam. Daarna heb ik de kaartjes uitgelegd en kreeg ieder kind een eigen kaartje en dit moesten ze uitbeelden, terwijl de andere kinderen het probeerde te raden. Dit vonden ze erg leuk.
Vervolgens maakte ik twee groepjes en moesten ze de kaartjes matchen. Dit ging prima en daarna deden we een kleine ‘test’. Ik schreef zinnen op het bord, met gaten erin. Bijvoorbeeld; In the day it is … en in the night it is …. Ze mochten de kaartjes gebruiken om de juiste oplossing te vinden. Ik merkte wederom dat de kinderen ontzettend leergierig zijn en dit alles met plezier doen. Als ze klaar waren kwamen ze het schriftje door mij laten controleren, wat werd beloond met een sticker. Over het algemeen ging het alle kinderen goed af en na dit harde werk gingen we een spelletje bingo doen. Ik had een doos speculaas koekjes gekocht voor de winnaar (met de mededeling dat de koekjes wel met iedereen gedeeld werden). Dit vonden ze erg leuk en ze vonden de speculaas ook erg lekker! Toen was de les afgelopen. Ik ben nog even blijven hangen en heb een spelletje Uno met een aantal kinderen gespeeld.
Eenmaal terug in Ubud ben ik weer naar de sportschool gegaan. Ik had nog altijd spierpijn van de vorige keer, maar het deed toch weer goed. Maar toen ik na het sporten terug kwam en ging eten, kreeg ik een enorme inzinking. Ik besloot na het eten even te gaan slapen. Ik was niet echt in de stemming om nog op stap te gaan, maar ik had afgesproken om te DJ’en in de CP lounge.
Toen ik aankwam was het nog vroeg en leeg. Rond 11 uur nam de band het over. Het begon langzaam aan steeds drukker te worden en na een tijdje stond de dansvloer behoorlijk vol. Drukker dan ik tot nu toe gezien had! Ik had dus wel erg zin om na de band mijn DJ kunsten erin te gooien. De band speelde wat langer door omdat het zo gezellig was en op een bepaald moment kondigden ze eindelijk aan; “This is gonna be the last song, so mister DJ, be ready!” Dat was ik wel. Ze begonnen het nummer te spelen, maar toen viel in eens alle stroom uit. Het was stikdonker, en ook buiten was al het licht uit. Waarschijnlijk was er een stroomstoring in heel Ubud. Ik vond het wel lullig, want als ze niet wilden dat ik ging draaien hadden ze het ook gewoon kunnen zeggen. Het had echter ook wel een leuke sfeer om in het donker met wat kaarsjes te zitten, dus bleef ik nog wat hangen. Toen ik besloot om na dit biertje te gaan ging het licht weer aan. Ik voelde me wel verplicht om dan toch nog even te draaien. Het ging goed maar de drukte van voorheen was helaas al naar huis. Toch was het wel nog leuk.
Dinsdag heb ik een beetje uitgeslapen (tot een uur of 11). Ik heb ontbeten en vervolgens ben ik in de winkel stiften voor op het whiteboard en een lege dvd gaan kopen. Ik had een film gebrand met fragmenten van wat ik gefilmd had in het weeshuis in 2009. De Franse meisjes wilden graag eens een kijkje nemen in het weeshuis, dus die gingen mee.
We lunchten in een klein tentje dichtbij het weeshuis, wat heerlijk eten heeft en een mooi uitzicht op de rijstvelden. Rond half drie zijn we naar het weeshuis gegaan, waar groep B net een bordspel aan het spelen was wat een andere vrijwilliger had gemaakt. Ook zijn we een kijkje gaan nemen bij groep A, die een musical aan het voorbereiden waren. Erg leuk om te zien!
Om 15.00 uur zou mijn les beginnen, maar er waren nog geen kinderen aanwezig. Ik zou groep C en D les geven en zag dat groep C les kreeg van een andere vrouw in het klaslokaal. Ik vroeg Ketut hoe dit zat en die zei dat de kinderen pas om 15.00 thuis waren en pas later kwamen (waarom hij mij dan om 15.00 op het rooster plant is me dan nog steeds niet duidelijk). Over het groep C gebeuren zei hij simpelweg ‘Maybe only D’.
Rond half 4 hadden we groep D zo goed als compleet en zijn we begonnen met de les. Ze zijn op dit moment bezig om een nieuwe school voor de kinderen te bouwen, waar ze uiteindelijk naar verhuizen. Het ziet er heel mooi uit en is ook al redelijk bruikbaar, en omdat het vrij druk was in het huidige weeshuis besloten we om de les daar te doen. Het was erg leuk om weer mijn eigen les te geven en de kinderen hadden er ook zin in. Ze waren verheugd met mijn bericht dat ik dit keer wat meer zou mee helpen met het schrijven van het script en dat ik zelf ook een rolletje zou spelen in de film. We begonnen met wat algemene zaken (wat er nodig is om de film te maken en welk thema de film zou worden) en vervolgens mochten ze een nieuw karakter verzinnen. De een heeft dit ontzettend snel gedaan, de ander heeft er wat meer moeite mee. Maar dat is niet erg, we hebben de tijd. Rond 17.00 uur gingen we terug naar de yayasan en heb ik de film aan ze laten zien van 2009. Ze vonden het erg leuk.
’s Avonds heb ik in een heel klein, goedkoop restaurantje gegeten. Het tentje was ongeveer 4 vierkante meter groot en er stonden twee tafels. Het eten was echter goed te eten en mijn curry kostte misschien 3 euro in totaal. Na het eten was het weer tijd voor een reggae avond. Het was heel gezellig en ik heb vrijwel de hele avond mee gejamd. Nadat ik het podium verliet ontmoette ik een groep Belgische meisjes, die vandaag in Ubud aangekomen waren. Ik had ze voorgesteld aan Mogli omdat ze graag veel van Ubud wilde zien. Toen Lobong leeg begon te lopen ben ik naar de CP lounge gegaan, waar het gezellig druk was. Na lang aandringen van William, een Australiër die ik heb leren kennen, heb ik ook nog even geDJ’t, waardoor het toch weer laat eindigde.
De volgende ochtend ging om 9 uur mijn wekker. Ik zou om 10 uur met Mowgli en de Belgen een fietstocht gaan doen. Met moeite kwam ik mijn bed uit, maar toen ik eenmaal in de buitenlucht was kreeg ik hernieuwde kracht. We huurden een fiets en fietsten over een avontuurlijk pad door een jungle-achtig gebied omring door rijstvelden. Ontzettend mooi! Het was wel erg warm, maar absoluut de moeite waard. Na de fietstocht zijn we naar de yayasan gegaan, omdat groep A, de jongste groep, een musical voorstelling ging geven. Het was heel leuk om te zien en het was erg gezellig in de yayasan. Op de terugweg heb ik wat saté gegeten met een andere vrijwilliger en ’s avonds heb ik het voor de verandering eens rustig aan gedaan. Onder het genot van een pilsje heb ik een schaakspel gespeeld met Mowgli en daarna heb ik samen met hem en Ketut een film gekeken op de laptop. Nu kan ik er vandaag met nieuwe energie tegen aan!

Sorry dat het weer zo’n hele lap tekst is geworden, maar ik had erg veel te vertellen over de afgelopen periode in BalI!

Tot de volgende keer
Joerie