Love, Peace, Nasi Goreng & Joey

Hallo iedereen!

Hier weer eens een teken van leven vanuit het prachtige Bali (ja, nog steeds).

Dinsdag 13 augustus kwam mijn goede vriend Joey aan in Bali. Hij is me twee weken komen opzoeken, en het was een geweldige tijd!
In eerste instantie waren we elkaar misgelopen op het vliegveld en hebben we een halfuur (drie meter van elkaar af) op elkaar staan wachten, maar uiteindelijk hebben we elkaar gevonden. Het was super om hem weer te zien!
We gingen met de taxi terug naar Ubud en onderweg hebben we ons tegoed gedaan aan een heerlijke traditionele cheeseburger van de mc donalds. We hadden uiteraard een hoop te bespreken en het was een gezellige rit. Vreemd genoeg ben je binnen korte tijd al aan elkaars gezelschap gewend, al is het in eerste instantie een vreemde setting. Toch was het al meteen ‘normaal’ dat Joey nu ineens in Bali was.
Na even wat uit te rusten in het huis besloten we om Joey meteen kennis te laten maken met de beruchte CP lounge bar. Kum en de band speelden, en heetten Joey vanaf het podium al meteen bij naam welkom zodra hij de bar binnen kwam lopen. Ik deed twee liedjes mee op het einde van de show, maar wilde nu liever even wat meer met Joey bijkletsen. Joey vond al snel zijn roeping in het DJ gedeelte in de club van CP. Kenji, de lokale DJ van daar, had ik al ingelicht dat Joey zou komen en dat hij ook graag muziek draait. Kenji was hier heel verheugd over en de twee konden ook zeer goed met elkaar overweg en zijn dikke maatjes geworden. In Kenji vond Joey min of meer ‘mijn’ Kum. Samen gevat was het dus een zeer geslaagde hereniging en een gezellige avond!
Woensdag zijn we naar de rijstvelden hier in de buurt gegaan en hebben we watermeloen gegeten en gedronken. ’s Avonds hebben we een ander barretje (Napi Orti) verkend en uiteindelijk geëindigd in CP, waar Joey weer de draaitafels heeft toegeëigend.
Ik had al regelmatig gehoord over een eet tentje genaamd Yellow Rice, dat ’s nachts open ging om de hongerige nachtmensen te voeden, maar ik was er nog nooit geweest. Samen met de Groninger Bjorn en zijn vriendin Christine, DJ Kenji en uiteraard Joey zijn we dit eens gaan uit proberen. Je moest door een klein donker, afgelegen steegje lopen om uiteindelijk in een keukentje uit te komen waar een oud Balinees vrouwtje aan het koken was. Hier kon je rijst bestellen met allerlei kleine lekkernijen erdoor heen (nootjes, noodles, kip, sambal, etc). Je kreeg een gemengde rijst mee, ingewikkeld in papier, en dit at je dan op straat op. Het was verrassend lekker en ongelofelijk goedkoop; 5000 roepia, oftewel 40 eurocent. Een goede afsluiter van een drink avondje!
Donderdag hebben we boodschappen gedaan en wat dingetjes geregeld. Ook kwam Yaiza terug naar Ubud, dus het was erg leuk om haar weer te zien. We hebben samen gegeten in Kum zijn restaurantje en Kenji kwam er ook bij. In de avond ging ik oefenen met de band, aangezien ik vrijdag mijn CD release party had! Dit was pas de eerste keer dat we zouden oefenen, een avond van te voren, en we zouden alleen maar eigen, nieuwe nummers spelen waarvan zij de meesten nog niet echt kenden. Dus ik vond het wel erg spannend, maar het is goed gegaan en ik was zeer positief verrast over hoe snel ze de muziek op pikten en vrijwel klakkeloos speelden toen ze begonnen te oefenen. Hieruit bleek wel wat voor goede muzikanten ze zijn. Uiteraard eindigde de avond weer in CP. Intussen kriebelde het me wel een beetje, want de cd’s en t-shirts waren nog steeds niet klaar en vrijdag zou de grote avond al plaats vinden…

Vrijdag heb ik de laatste zaken geregeld voor de CD release. Ik kon de t-shirts gaan ophalen en Miyoshi, de ontwerper, heeft mijn website online gezet: www.jthag.com
De t-shirts zagen er prachtig uit, ik was zeer tevreden met het resultaat en ik was blij om ze eindelijk in handen te hebben. De website was ook mooi ontworpen, maar moest hier en daar nog wat bijgewerkt worden. Ik ging even bij Kum langs, en hier bleek een grote doos met CD’s op me te wachten. Deze zagen er ook geweldig uit, en mijn zenuwen sloegen spontaan om in enthousiasme. Alles viel op zijn plek, nog beter dan gehoopt!
We verzamelden in Kum’s restaurant en aten samen, om vervolgens naar CP te vertrekken. Kum en de UBUD40 band openden de avond op hun gebruikelijke manier. We bereidden een tafel voor met cd’s en t-shirts voor de verkoop. Het begon inmiddels al goed vol te lopen. Toen de eerste sessie van de band afgelopen was zijn we naar Kum zijn warung gegaan en heb ik alle bandleden een t-shirt cadeau gedaan. Iedereen droeg een wit Jthag t-shirt en ik droeg een zwarte. Samen zijn we terug gegaan naar CP en begonnen aan mijn deel van de avond. CP was inmiddels overvol. Achteraf hoorde ik dat het de drukste avond van het jaar is geweest. Dit alleen al is een feit waar ik enorm trots op ben. Het optreden ging heel erg goed. Er waren verschillende gastoptredens van mensen die mee hebben gedaan aan het album. Javed, de dichter, Miyoshi op de viool en Gusti op de Djembe. Er werd heel veel gedanst door het publiek. Dat vond ik geweldig, aangezien het allemaal nieuwe, eigen nummers waren en dus nog niet het voordeel van bekendheid en herkenbaarheid hadden. Het was dus een zeer geslaagde avond en het zal absoluut een van mijn hoogtepunten blijven als ik terug denk aan deze reis. Een geweldige, bijzondere herinnering! En het was natuurlijk super dat Joey er bij was, en ook aan Yaiza heb ik veel steun gehad. Een super avond!
De verkoop verliep niet zo geweldig hard als ik een beetje gehoopt had, maar aan het eind van de avond had ik toch meer verdiend dan ik eigenlijk door had. Ik heb nog steeds geen winst behaald, aangezien het hele productieproces toch wel prijzig was, maar het is een goede investering geweest die de ervaring meer dan waard was! En de verkoop is nog niet afgelopen 

Als jullie een CDtje willen hebben, stuur mij of mijn ouders dan even een emailtje en dan krijgen jullie er een. Ze zijn voor donatie, dus alles wat je ervoor kwijt wilt is mooi mee genomen! Een paar euro is al genoeg, je hoeft je niet verplicht te voelen om veel geld te geven hoor, ik wil de muziek graag met iedereen delen! T-shirts zijn ook verkrijgbaar, die kosten 10 euro.

Zaterdag hebben Joey en ik samen geluncht en hebben we een ander rijstveld verkend en het rustig aan gedaan, om wat bij te komen van de heftige avond. Desalniettemin zijn we toch weer in CP Lounge geëindigd.
Zondag zijn we een kijkje gaan nemen op de markt en zijn we naar de monkey forrest geweest. Hier heeft een aap Joey zijn flesje water gestolen en opgedronken. Ook hadden we een deel ontdekt van het park waar ik zelf nog nooit was geweest. We kwamen in de jungle uit en ik wist helemaal niet dat die er was. Daar hebben we een tijdje gewandeld en genoten van de mooie omgeving en het uitzicht.
’s Avonds zijn we bij Javed langs gegaan en hebben we daar wat gedronken, om uiteindelijk, jullie raden het al, naar CP lounge te gaan.
Maandag zijn Joey en ik naar de Botanische tuin in Ubud gegaan. Dit is een hele mooie omgeving met mooie planten en natuur. Hier hebben we een beetje rond gewandeld en gerelaxed. In de avond zijn we met een groepje gaan eten in Nomad, het sjieke restaurant. In mijn mening een van de beste restaurants van Ubud. Helaas voelde Joey zich die avond niet zo lekker en is hij eerder weg moeten gaan. Gelukkig voelde hij zich wel weer beter nadat hij even had gelegen en was hij zo weer opgeknapt.
Dinsdag zijn Joey en ik naar de Tanah Lot tempel gegaan. Dit is een van de mooiere tempels van Bali, gelegen in de zee. Joey was erg onder de indruk en we hebben hier een hele middag door gebracht en genoten van alle mooie dingen die er te zien waren; de tempel, visjes, bergen en het strand. We hebben de zonsondergang gekeken, die prachtig was, en zijn toen weer terug naar Ubud gegaan.
Woensdag was een geweldige dag. In de avond zouden de band en ik weer optreden op het strand. Ik had aan Kum gevraagd of we misschien weer eerst naar de tempel konden gaan en bidden in de traditionele kledij, omdat ik Joey, Yaiza en Emily ook graag wilde betrekken in deze geweldige gebeurtenis. Ik vond dit een van de hoogtepunten van mijn hele verblijf in Bali, en het leek me erg leuk om hen dezelfde bijzondere ervaring te laten op doen. De band was helaas bezig, maar Kum heeft een auto gehuurd en heeft ons alsnog mee genomen. Dit vond ik heel erg sympathiek van hem. Hij had een auto gehuurd en is met ons en een Frans meisje dat hij kende naar Uluwatu gereden. Iedereen was gekleed in traditionele kledij en gezamenlijk zijn we gaan bidden bij de kleinere tempel waar we langs kwamen. Kum en ik hadden iedereen al een beetje uitgelegd wat ze konden verwachten en Kum gaf weer duidelijke instructies wat er verwacht werd tijdens het bidden, zodat iedereen wist wat ze moesten doen. Een geweldige ervaring. Joey was ook erg onder de indruk. Ik was blij om te zien dat hij er ook zo’n waarde aan hechtte en het ook een bijzondere ervaring vond. Vervolgens reden we verder om in de grote tempel in Uluwatu te gaan bidden, wederom bij twee verschillende plaatsen; een kleinere locatie en de grote ceremonie. Het was wederom een zeer memorabele en bijzondere dag.
Maar dat was nog niet alles! ’s Avonds gingen we weer optreden tijdens de Full Moon Party op het strand. We wilden nog wat eten dus gingen we naar een restaurantje, dichtbij de plek waar het optreden zou plaats vinden. Het duurde ongelofelijk lang voordat we uiteindelijk het eten kregen en het was ook niet erg lekker. Wel zagen we een man zonder handen recht op staand op zijn scooter keihard langs komen scheuren. Dat was een van de meest rare dingen die ik ooit heb gezien.
Vervolgens was het tijd om naar het strand feest te gaan. De volle maan zag er prachtig uit en het begon al gauw erg druk te worden. Uiteindelijk was het weer een geweldige avond en de show ging ook erg goed. Het was erg druk en er werd veel gedanst en iedereen had het dan ook goed naar zijn zin. Uiteraard werd het dan ook weer een late avond.
De volgende dag moesten we alweer vroeg op en zijn we met de boot naar de Gili eilanden gegaan. De boottocht was niet geweldig. Er was een gedeelte tijdens de reis dat we toch een beetje oncomfortabel waren. De boot schommelde extreem op en neer en de golven knalden keihard tegen de ramen, en regelmatig kwam er een enorme scheut water naar binnen. De meerderheid van de inzittenden moest erom lachen, maar persoonlijk vond ik het niet grappig. Gelukkig nam het schommelen na een tijdje af en zijn we veilig op het eiland aan gekomen.
We vonden al snel verblijf, een mooie bungalow dicht bij het strand. We waren moe dus zijn even gaan liggen en hebben erg laat gegeten. Daarna hebben we nog wat pilsjes gedronken op ons balkon en hebben we wat energie bespaard voor de volgende dag.
Vrijdag hebben we twee snorkel maskers gehuurd en zijn we aan de kust van het strand gaan snorkelen. Hier was al een hoop te zien; koraal en veel mooie visjes. Joey had dit nog nooit gedaan dus voor hem was het extra bijzonder. Gili is een prachtig avond.
In de avond hebben we weer lekker gegeten en zijn we wat barretjes gaan checken. We bleven hangen in Sama Sama, de lokale reggaebar, waar het gezellig was. Ook heb ik even gekletst met de zanger.
Zaterdag zijn we met een snorkel trip mee gegaan. We moesten lang wachten op de boot maar uiteindelijk vertrokken we dan toch. We stopten op verschillende plekken waar je telkens weer mooie visjes en koraal kon zien. Het blijft erg indrukwekkend! Tijdens de eerste stop waren we Joey even kwijt, iedereen was al op de boot en we zagen hem nergens. Gelukkig vonden we hem na een tijdje rondvaren, hij was erg ver van de boot af gezwommen. Het was een zeer geslaagde dag en we hebben ook schildpadden gezien! Dat was een van de dingen die Joey heel graag wilde, dus het was fijn dat we dit van zijn verlanglijstje konden afstrepen.
Zondag zijn we terug gegaan naar Ubud. De boottocht was een stuk prettiger. We moesten wel lang wachten tot ons busje eindelijk arriveerde in de haven. Alle andere bestemmingen behalve Ubud waren al vertrokken, maar wij zaten er een hele tijd. ’s Avonds heb ik weer opgetreden.
Maandag zijn we naar de vulkaan gegaan. Op weg naar de vulkaan zijn we gestopt bij een prachtig rijstterras. Hier hadden we een geweldig uitzicht. Vervolgens zijn we naar de vulkaan gereden. Het was prachtig weer dus we hadden een heel mooi uitzicht. De lucht was helemaal helder. We hadden lekker geluncht bij het lopend buffet en zijn vervolgens terug naar Ubud gegaan.
Samen met Yaiza en het Engelse meisje Emily zijn we gaan uiteten in The Delicious Onion, een leuk, gezellig restaurantje met lekker eten. Daarna zijn we naar een nieuw klein barretje gegaan. Hier troffen we een andere groep en hebben we veel gelachen. Van daar uit zijn we om rond half 3 nog naar CP gegaan om hier tot sluitingstijd te blijven. Een geslaagde avond!
Dinsdag hebben we het rustig aan gedaan om bij te komen van de heftige avond. We zijn naar een mooi gelegen zwembad gegaan en hebben hier de hele dag gerelaxed. ’s Avonds had ik een klein verrassingsfeestje voor Joey georganiseerd. Ik had iedereen uitgenodigd om naar Bulan te komen (Kum’s restaurantje) en hier hebben we een gezellige avond gehad. Het was Joey zijn laatste avond dus ik wilde er graag een bijzondere avond van maken. We hadden ook wat whiskey gekocht en het was een leuke sfeer. Helaas voelde Joey zich op een bepaald moment niet zo lekker. Hij is eventjes terug naar het huis gegaan en gaan liggen, om later gelukkig weer met nieuwe kracht terug te komen. Het was een geslaagde avond!

Woensdag zou Joey om 20.30 vertrekken met het vliegtuig. Uiteraard moest in de middag nog vanalles last minute geregeld worden en was het een drukke, gehaaste, maar toch nog steeds leuke middag. Joey moest zijn koffer inpakken en ik heb intussen alle foto’s en video’s op zijn laptop gezet. Daarna zijn we naar de markt gegaan, want Joey wilde nog souvenirs kopen. Ook hebben we nog zijn ticket uitgeprint. Om 16.00 zou de taxi komen, maar we waren wederom wat aan de late kant. We moeten natuurlijk wel afsluiten in stijl. We hadden de hele dag nog geen tijd gehad voor ontbijt dus we hadden snel wat water gekookt en twee bakjes noodles mee genomen in de taxi. We maakten ons een beetje zorgen, want het was toch allemaal wat krapper dan de bedoeling was, maar uiteindelijk was hij mooi op tijd aan gekomen. We hadden geluk dat er geen file of andere vervelende obstakels waren op weg naar het vliegtuig. Het afscheid was niet fijn. We voelden ons allebei een beetje verdrietig om afscheid te nemen, maar realiseerden ons ook dat het een geweldige tijd is geweest en dat de herinneringen voor altijd bij ons zullen blijven. Na een knuffel en de laatste woorden ging Joey door het poortje en was hij alweer weg. Zo gek, hoe snel de tijd gaat. Ik herinner me dat toen hij zijn ticket boekte in Nederland, we het erover hadden hoe lang het nog zou duren, toen kwam de tijd toch al snel dat hij aan zou komen, toen arriveerde hij, en nu is hij alweer vertrokken. Op momenten als dit realiseer je je toch nog eens extra goed hoe belangrijk het is om van elk moment te genieten. Het kan zo weer voorbij zijn.
Momenteel deel ik het huis met Yaiza, dus ik voel me gelukkig niet eenzaam. We hebben veel plezier samen en we hebben samen een ticket naar Vietnam gekocht, waar we in september samen een maand zullen gaan backpacken. Hier heb ik wel veel zin in. Hoewel ik Bali geweldig vind, is het ook wel tijd om nog wat andere, nieuwe plaatsen te gaan zien!

Zoals ik in mijn vorige verhaal al vertelde is Yaiza bezig met een cool project; the one chance project. Op deze website www.theonechanceproject.org zijn hier wat details over te lezen. In Vietnam wil ik haar graag mee helpen aan een project. We zijn samen aan het bekijken wat we willen doen, maar op dit moment ziet het er naar uit dat we gaan helpen in een weeshuis met kinderen die tot op de dag van vandaag nog lijden onder de effecten van Agent orange, een gas dat tijdens de Vietnam oorlog is verspreid. Mochten jullie geïnteresseerd zijn om hier een kleine donatie voor te doen om het mogelijk te maken dat we misschien wat benodigdheden of hulpmiddelen voor hen kunnen kopen, wordt dat natuurlijk enorm gewaardeerd. We zullen het geld uiteraard ten goede besteden en ik zal hier uitgebreid beschrijven wat we hebben gedaan. En Yaiza schrijft alles ook op de website. Het is nog niet 100% welke precieze instantie we gaan helpen, maar we gaan er een uitkiezen waar we beiden affiniteit mee hebben en het gevoel hebben dat we iets voor hen kunnen betekenen. Mochten jullie een donatie willen doen, kunnen jullie mij of mijn ouders benaderen, of jullie kunnen het via de website van the one chance project online overmaken.

Nou, daar ga ik het voorlopig bij laten!
Ik heb de tijd van mijn leven en ik ben blij dat er nog zoveel mooie avonturen in het verschiet liggen.
Hopelijk vonden jullie het een leuk verhaal en ik zou het leuk vinden als er mensen geïnteresseerd zijn in mijn album of een bijdrage aan het goede doel willen geven.

Bedankt!

Tot de volgende keer!
Joerie