Thailand

Thailand


Zondag 18 maart vertrokken mijn ouders en ik in de ochtend naar Schiphol. Hier was er nog een beetje gedoe met de vlucht, mijn eerste vlucht naar Moskou had vertraging, waardoor ik mijn aansluiting niet haalde. Maar de vluchtmaatschappij had gelukkig een andere vlucht in de aanbieding die ik wel zou moeten kunnen halen. Toen was het helaas tijd om afscheid te nemen van mijn ouders. Nooit fijn, maar we kijken terug op een hele mooie tijd!

Eenmaal ingecheckt ging ik richting de gate, maar de vlucht kreeg uiteindelijk nog meer vertraging dan oorspronkelijk aangegeven werd. Het was nog even de vraag of we de vervangende tweede vlucht wel zouden kunnen halen, maar uiteindelijk is dat gelukkig gewoon gelukt. In het vliegtuig zat ik naast een piloot uit Kazachstan, altijd leuk, en die vertelde dat de aansluiting wel te doen moest zijn. Gelukkig klopte dat ja!
In Moskou overstappen, ontmoette nog een paar Nederlanders die in hetzelfde schuitje zaten, en toen weer door naar de volgende vlucht, naar Thailand.

Het was een lange vlucht maar toch vloog hij weer voorbij. Onderweg een leuke film gekeken (Justice League) en het eten was prima.

Maandag ochtend kwam ik aan in Bangkok. Samen met twee Nederlandse jongens die ik tijdens de vlucht had ontmoet wilden we een taxi delen, maar eerst even pinnen en wat water kopen. Apart systeem; we moesten eerst een soort boekje met vouchers kopen, deze inwisselen voor water, dan weer terug naar de balie om de resterende coupons terug te geven en daar je geld voor terug te krijgen..

Vervolgens richting taxi. We moesten allemaal min of meer dezelfde kant op, maar de taxi vond het een te ingewikkeld verhaal om naar drie verschillende plekken te rijden, ook al liggen ze op de route.. “You take train.” werd ons verteld. Bij de informatie balie nagevraagd, zij moest er een beetje om lachen, zei dat trein inderdaad een optie was, of apart een taxi nemen. Hier scheidden onze wegen; een jongen ging met openbaar vervoer, de ander en ik kozen een taxi. Ik wilde niet te lang meer wachten om Yaiza weer te zien!

Eenmaal aangekomen was het erg fijn om weer verenigd te zijn. Eindelijk! Ik had best een jetlag, want ik had maar een paar uurtjes geslapen en in Nederland zou ‘t midden in de nacht zijn, het is hier namelijk 6 uur later. Hoewel een dutje erg aantrekkelijk was heb ik geprobeerd wakker te blijven zodat ik weer een beetje gewend zou raken aan het ritme van hier. Het kostte wat moeite, maar het is gelukt! We hadden ook genoeg te bespreken na een tijd gescheiden geweest te zijn. We aten lekker Thais eten en dronken een lekker Chang biertje. Je mocht deze zelf kopen bij de supermarkt en op het terras van het restaurant drinken, omdat zij daar geen alcohol verkochten.

Op dinsdag aten we in een lekker Thais restaurantje en heb ik een lekkere massage gehad. Dit kostte ongeveer 400 bath, 10 euro. En dit was de duurdere, met olie etc. Verder vooral veel bijgekletst en ‘s avonds wat gedronken in een leuk barretje en een lekkere maar pittige curry gegeten.

Woensdag verhuisden we van hotel. We hadden dit eerste hotel oorspronkelijk geboekt vanwege de banenmarkt van Yaiza, in Bangkok, en dit lag in de buurt. Nu verhuisden we naar een andere buurt, Sathorn, iets goedkoper hotel en eigenlijk nog wat luxer. We bedankten de vriendelijke mensen nogmaals voor vertrek. Er werkte een hele vriendelijke familie en de dochter had Yaiza enorm geholpen toen ze zich had gesneden in haar vinger, voordat ik kwam. Ze wilde een ananas door snijden en schoot door. De dochter is toen met haar mee gegaan naar het ziekenhuis en heeft geholpen met papierwerk e.d. Dus we waren haar zeer dankbaar. Ik had stroopwafels voor haar mee genomen uit Nederland. Dat vond ze leuk.

Eenmaal aangekomen aten we wat in een marktje. Er waren verschillende kraampjes, sommigen alleen met Thaise menu kaart, maar wel heel lekker en ook heel goedkoop. ‘ Avonds nog wat cocktails gedronken in een leuk barretje dat ons was aangeraden.

Donderdag gingen we naar China town, een leuke buurt met ook heerlijk eten. Overal kleine kraampjes met eten en aparte dingen. Super druk. Maar je kijkt je ogen uit! We zagen ook een kraampje waar ze gefrituurde insecten verkochten. Yaiza heeft een krekel geprobeerd. Dapper! Hij smaakte niet verkeerd, zei ze. Knapperig en er zat soja op.

Vrijdag deden we het rustig aan. Er was nog steeds een hoop te regelen voor de banen. Yaiza had verschillende aanbiedingen gekregen op de banenmarkt, dus we waren veel aan het overleggen en dingen aan t uit / opzoeken, etc.
In de avond aten we in de lokale kleine straatkraampjes. Super lekker eten en ongelofelijk goedkoop. We sloten af met ‘mango sticky rice’, een heerlijk dessert, met, je raad het al, stukken mango, plakkerige rijst, kokosmelk, en wat andere zoutige vlokjes. Een echte smaak sensatie!

Zaterdag moesten we langs het ziekenhuis om de hechtingen uit Yaiza haar vinger te laten verwijderen. Ze vond het spannend en het was ook geen prettige ervaring, maar het is wel goed gegaan. Het ziekenhuis is netjes en de dokter was vriendelijk. Vinger was erg gevoelig en pijnlijk, maar de hechtingen zijn verwijderd. Vervolgens zijn we naar de Khao San Road gegaan, een beroemde straat met allerlei barretjes etc, om even af te schakelen. Het werd een hele gezellige en late avond; we ontmoeten een hoop vriendelijke internationale backpackers, dronken verschillende ‘buckets’ (soort emmertjes met alcohol), Yaiza at een schorpioen op een stokje (vergelijkbare smaak met de krekel), ik kocht een gekke hoed, we aten een hoop verschillende lekkere kleine hapjes streetfood en werden terug gebracht door een grappige, vriendelijke taxi chauffeur, Mel (Miauw).

Zondag bezochten we Wat Phro, de tempel van de liggende boeddha, een enorm gouden standbeeld. Dit is een van de beroemdere plekken van Thailand, maar gek genoeg had ik hem nog niet gezien. Het was indrukwekkend en ook het tempel complex er om heen was erg mooi. Heel kleurrijk en glanzend, veel goud, boeddha standbeelden, mooie details overal, een soort paleis achtige tempels en overal blinkende dingen; echt mooi om te zien!
Na het bezoek aan de tempel aten we wat in een restaurantje tegenover het heilige standbeeld. Ik had Pad Thai, een heerlijk lokaal noodle gerecht met kip en ei. Super lekker.

Na de lunch gingen we terug naar het hotel, want ik had een sollicitatie gesprek! Het ging goed. Moet nog steeds wat terug horen, ze waren geïnteresseerd maar gingen bekijken hoe het werkt met het visum.
Later op de avond aten we nog een hele goede wonton soep van een klein straat kraampje, voor een euro.

Maandag liepen we wat door onze straatjes en hebben we een massage genomen. Ik had de ‘Thai massage’ (250 bath/6,50€) en die was heel sterk. Pijnlijk, maar toch ook heel fijn! In de avond hadden we even geen trek in Thais eten, de kruiden en dergelijke zijn heerlijk, maar je betaald soms ook de prijs als je naar de wc gaat. Vandaar dat we blij waren met een westers restaurant dat we tegen kwamen met goede hamburgers etc. Je betaald wat meer dan op de straat uiteraard, maar dat was het ook wel weer waard.

Mijn oom Nico zei eens dat ik veel over eten schreef tijdens mijn vorige reizen. In Zuid Amerika deed ik dat iets minder volgens mij, maar nu valt het me op dat er weer veel voeding gerelateerde dingen voorbij komen. Misschien omdat het eten hier zo lekker, anders en apart is? Dinsdag aten we bijvoorbeeld een soort kip balletjes op een stokje van een straat kraampje voor 10 bath! Dat is maar 25 cent. Super mooi toch? :-)

Vervolgens gingen we naar een mooi museum, waar we een rondleiding van twee uur kregen door de geschiedenis van Thailand / Bangkok. We wisten niet dat het echt een tour was met gids, dus sommige dingen hebben we wat langer bekeken dan we vrijwillig zouden doen, maar het was nog steeds een coole en interessante ervaring. Het museum lag in de buurt van de Khao San Road, dus daarna zijn we daar langs gelopen voor het avond eten. We hadden nog een hoop te doen dus maakten het niet al te laat. Dit keer geen leuke taxi chauffeur terug zoals vorige keer. Hij reed super hard en was constant aan het bellen. Hij had de straat verkeerd verstaan en steunde en kreunde luidruchtig toen hij er achter kwam dat hij een straat er naast zat. Aparte rit. Taxi’s hier zijn sowieso een beetje apart. Ze weigeren bijna altijd om de meter te gebruiken, terwijl ze wel een bord met meter op hun dak hebben. Als we vroegen om de meter, reden ze vaak gewoon weer weg. Vandaar dat we indien mogelijk meestal uber gebruiken. Geen gedoe.

Eenmaal terug zochten en boekten we een hotel voor de volgende bestemming; het eiland Koh Samed. We hadden al eerder willen vertrekken maar al het uitzoeken en bespreken en navragen omtrent de banen heeft ons wat langer in Bangkok gehouden dan oorspronkelijk gepland. Maar we hebben het zeker naar onze zin gehad, genoeg leuks te doen!

Woensdagochtend vertrokken we naar Koh Samed. We wilden de bus van 9 uur halen, maar er was enorm veel file, dus kwamen we pas rond 9.15 aan op het bus station. De bus ging eigenlijk om het uur, maar helaas ging er geen bus om 10, dus moesten we tot 11 uur wachten. We kregen de tijd wel om dus dat was niet zo erg. We ontmoetten nog een vriendelijke Indiër die spontaan besloot om ook naar Koh Samed te gaan.

De busrit verliep prima en duurde zo’n 4,5 uur. Niks vergeleken met wat we inmiddels gewend zijn! Vervolgens moesten we even wachten en toen kwam de ferry ons ophalen. Op de boot komen was nog een klein avontuur, want we moesten een plank boven het water oversteken met onze grote zware rugzakken. Maar we kwamen droog en veilig aan en het boot ritje verliep verder ook goed. Zo’n 45 minuten later kwamen we aan op het eiland. Toen nog even zoeken naar het hotel, wat vrij goed ging dankzij de ‘maps.me’ app. Deze verzorgt kaarten zoals Google maps zonder internet. Ideaal! In het hotel werden we vriendelijk ontvangen door het personeel en twee kleine poesjes.
De middag was inmiddels al om, dus we gingen wat eten en drinken in een gezellig strand barretje. Mooi uitzicht, lekker briesje, eindelijk ontspannen!

Donderdag hebben we over het strand gewandeld en wat geluierd. Ondertussen nog steeds veel gesproken over werk mogelijkheden, visa, reisplannen, Yaiza’s vinger, etc. In de avond aten we heerlijk Thais eten op de lokale markt, waar we ook regelmatig terug zijn gekomen. Ook dronken we nog een biertje in het café ‘Old Amsterdam’!

Vrijdag bezochten we een heel mooi strand, volgens internet het nummer 1 strand van Koh Samed. In een soort achterbak van een wagen werd je hier voor ‘n paar euro naar toe gereden. Het was inderdaad een prachtig, blauw strand, met zacht wit zand en mooi blauw water. Ze hadden ook snorkel maskers te huur, dus ik heb er eentje bemachtigd. Vlak nadat ik mijn masker had gehuurd vroeg een Duitser hoeveel de maskers kostten aan de verkopers, de prijs was 3€ voor de hele dag. Hij wilde hem maar voor 1 uur, dat deden ze niet. Hij vond dat te duur. Ik bood hem aan om mijn masker te delen, dat vond hij wel een goed idee. De verkopers moesten daar heel lang en hard om lachen.
Hij gaf me uiteindelijk 0,50 cent. Vervolgens een tijd gesnorkeld en best veel mooie visjes gezien! Ik zag ook wat grote krabben en een hoop algen eters van verschillende formaten en met mooie kleuren. Er waren ook een hoop zee egels, en sommigen waren super groot, dus dat was soms een beetje spannend als je er opeens achter kwam dat je omsingeld was. Het masker lekte af en toe een klein beetje dus soms moest je hem even verschonen, maar er waren ook wat ongelukkige momenten waar je net niet naar boven kunt en dat is niet zo prettig, maar ook dat viel wel mee en uiteindelijk heb ik een hele mooie snorkel trip gehad. Leuke dag! Yaiza kon helaas nog niet snorkelen vanwege haar vinger, maar vond in het zonnetje luieren geen vervelend alternatief. We beken de zonsondergang en die was ook erg mooi. Vervolgens weer terug.

Zaterdag bezochten we een ander mooi strand dat op loop afstand was. Hier hebben we twee bedjes gehuurd en goed kunnen ontspannen. Vervolgens heb ik nog een Thaise massage gehad en Yaiza een manicure. Manicures zijn niet de sterkste krachten van de salons hier, ze begrepen niet goed wat de bedoeling was. Yaiza had het eerder ook bij een andere salon geprobeerd en ook toen wisten ze niet zo goed hoe het moest, terwijl ze het wel aanbieden. Maar goed, uiteindelijk hebben ze het met instructies van Yaiza toch redelijk kunnen uitvoeren. Ook hadden we een besluit genomen en hebben we een school gekozen uit de aanbiedingen voor Yaiza! Jeej! Het wordt een school in Suzhou in China! Zo'n 20 minuten met de trein vanaf Shanghai. Spannend!

Zondag was het helaas alweer tijd om te vertrekken. We pakten in, checkten uit, dronken een iced cappuccino en aten wat in een restaurantje. Vervolgens weer de boot op en daarna met de bus, terug naar Bangkok. De bus rit verliep weer soepel en eenmaal aangekomen wilden we met de taxi naar het hotel. De taxi’s namen ons wederom niet mee met meter, vreemd genoeg, dus bestelden we een uber. Het hotel was gelukkig niet ver. Het was een leuke buurt, niet ver van ons eerste hotel in Bangkok, in de buurt Sukhumvit. Er waren een aantal barretjes, massage salons, straat kraampjes en restaurantjes. We zijn uiteindelijk in een Japans restaurant gaan eten, we wilden weer eens iets anders dan Thais eten. Het was een mooi en goed restaurant, we werden door een soort gezamenlijke kreet van het personeel begroet toen we binnen kwamen en bedankt toen we weg gingen. We hadden aardig honger dus bestelden een hoop kleine gerechtjes om te delen. Voor we het wisten stond de tafel vol met allerlei hapjes en konden we smullen. Toen de rekening kwam schrokken we een beetje; 1500 bath! Terwijl we normaal gesproken voor rond de 400 goed ons buikje vol eten. Maar als je het omrekent is het maar 45 euro, en voor een feestmaal voor twee personen mag je dan toch eigenlijk niet klagen!

De volgende dag gingen we naar het ziekenhuis. Yaiza moest een medische check laten doen voor het visum voor China. Tevens heeft ze de dokter nog eens bezocht die haar vinger behandeld had, omdat het toch nog best veel pijn deed. De dokter zei dat alles normaal was, er was geen infectie, de zenuw is wellicht beschadigd en dit duurt gewoon langer, zei hij. Hij gaf haar een nieuwe soort crème en zei dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, dus dat was weer een opluchting.
We gingen daarna naar een grote Shopping Mall, een van de sjiekste waar ik ooit ben geweest. Ze hadden echt alles en het was enorm. Het was ook leuk vorm geheven, elke verdieping was een ander land en er waren veel reis gerelateerde dingen. Er waren twee enorme verdiepingen vol eet gelegenheden, gekke gerechtjes, allerlei winkels (we hebben een t shirt gekocht en mijn horloge laten maken, batterij was leeg), en er was een mooie grote bioscoop. We waren al een tijdje niet naar de film geweest dus deze kans lieten we niet schieten.
Leuke film gekeken en vervolgens terug naar het hotel. Toen begon het heel hard te regenen, dus moesten we wel schuilen en een alcoholische versnapering nemen. We kozen voor de ‘mojito bowl’, een veel grotere kom dan verwacht vol met mojito. Hij heeft goed gesmaakt en toen we hem op hadden was het droog.

De volgende dag hadden we een chill dagje, we moesten nog een hoop dingen regelen, verblijf in Bali, documenten aanleveren voor de school en het Chinese visa. Toen hoorden we ineens dat ik ook een medische test moest doen! Ik dacht zoals Hans Teeuwen zou zeggen “daar kom ik godverdomme net vandaag!” De volgende dag hadden we in de avond de vlucht naar Bali geboekt, dus belde ik of ik het nog in de ochtend kon doen. Dat kon, dus dat was mooi. Na al het geregel verlieten we uiteindelijk pas rond 17:00 uur onze hotel kamer. We zijn gaan eten in een van onze favoriete Thaise restaurantjes en daarna hebben we samen een lekkere Thaise massage gehad. Goede afsluiter!

Woensdag ochtend checkten we uit en lieten we onze grote backpacken achter bij de receptie. Vervolgens met de taxi (hij nam ons warempel mee met meter!) naar het ziekenhuis, waar we inmiddels bekenden zijn vanwege Yaiza’s vinger en check. Nu was het mijn beurt. Er moesten een hoop dingen gebeuren; bloed onderzoek voor bloeddruk en ziektes, röntgen van de longen, oog onderzoek, gewicht wegen, opmeten, noem het maar op. Het ging ongelofelijk snel en efficiënt; binnen een half uur was ik klaar met alle testen! Dat was wel bijzonder. Vervolgens moest ik een uurtje wachten (we kregen zelfs een voucher om te ontbijten) en toen werd ik door de dokter gezien en die verklaarde me gezond en ‘fit to work’, dus dat was heel fijn! Het hele onderzoek kostte zo’n 120 euro. Heel goedkoop voor al die dingen. En we krijgen het gedeeltelijk vergoed van de school, dus dat is mooi.

Vervolgens gingen we terug naar het hotel en haalden we onze spullen op. We gingen per uber naar het vliegveld. We waren er ruim op tijd, zo’n drie uur van te voren en de vlucht stond nog niet op het bord, dus we aten onze laatste Pad Thai. Vervolgens wilden we kijken of we al konden zien waar we onze bagage af moesten geven (hadden online ingecheckt) en stond er een ongelofelijk lange rij. Maar dan ook echt onwerkelijk lang. De droomvlucht rij van de Efteling op zijn top in de zomervakantie. Gelukkig werden we door het personeel geholpen om af te snijden omdat we een vlucht moesten halen en liep alles uiteindelijk prima. We checkten de bagage in, gingen door de security en waren ruim op tijd bij de gate.

En daar gingen we dan, terug naar waar het allemaal begon... Bali!