Java

Java

Vrijdag 29 juni vlogen we vanuit Medan, Sumatra naar de hoofdstad van Indonesië: Jakarta, Java. We kwamen rond middernacht aan en namen een taxi naar ons hotel. Hij wist niet precies waar het was dus het was even zoeken. Hij had de straat wel gevonden en vroeg een beveiliger waar het hotel was. Deze zei dat het niet hier in deze straat was, maar het bleek het gebouw naast hem te zijn.
De volgende dag wandelden we rond door de stad. We liepen naar het Nationaal Monument. Het ‘Monumen Nasional’ is een 137 m hoge toren in het centrum van Jakarta en symboliseert de strijd voor de onafhankelijkheid van Indonesië. Het was mooi om te zien. We liepen verder, langs grote drukke straten en door een dorpje, tot we bij een groot winkel centrum aan kwamen. Het was een lange wandeling en we waren moe, bezweet en hongerig. Gelukkig waren er genoeg opties en aten we een hoop lekkere Indonesische gerechtjes, de ‘Rendang Quesadillas’ waren verrukkelijk! Daarna dronken we nog heerlijke koffie. Er was ook een spelletjeshal waar we een aantal spellen speelden zoals airhockey, racen, schiet-spelletjes... dat was leuk. Daarna gingen nog we naar de film. Het was een hele sjieke bioscoop, er waren zelfs schermen aan de zijkant van de zaal, dat was heel apart.

We hadden oorspronkelijk gedacht om met de trein door Java te reizen, maar we wilden naar het oosten en dit was een rit van 14 uur of meer en vliegtickets waren even duur (/goedkoop). Vandaar dat we er voor kozen om te vliegen en tijd te besparen. We vlogen naar Malang, een mooie stad met een relaxed sfeertje, lekker eten en iets koelere temperaturen vanwege de hoge ligging tussen de bergen. We verbleven in een heel mooi guesthouse, Kertanegara. Het was hier heel fijn en we ontdekten verschillende lekkere restaurants met heerlijk Indonesisch eten. Een van de lekkerste Indonesische maaltijden die we ooit hebben gegeten was in Melati Restaurant. Hier aten we de nasi kuning komplit en die was echt overheerlijk.

We bleven uiteindelijk iets langer in Malang (vier dagen) dan oorspronkelijk gepland was omdat we weer een hoop extra visa taken moesten regelen. In de nacht van de derde dagen deden we een hele mooie tour naar Mount Bromo. Je kon hier ook zelfstandig naar toe, maar dat was een beetje een onderneming en kostte meer tijd. We hadden het lekker in ons hotel dus besloten voor de tour optie te gaan. Om middernacht werden we opgehaald door een jeep. We hadden gehoopt om in de jeep nog wat te kunnen slapen, maar het was zeer oncomfortabel. Yaiza wordt soms wagenziek dus die had gevraagd of ze voorin mocht zitten, dat was een ietsjes prettigere plek. De rest van de deelnemers (vier, inclusief ikzelf) zaten achterin, op twee kleine bankjes tegenover elkaar met de knieën tegen elkaar. Je kon nergens echt je hoofd leunen dus slapen was geen optie. Naast me zat een vriendelijke praatgrage man uit Maleisië en tegenover een leuk Nederlands koppel, die ook net getrouwd en op hun huwelijksreis waren (Amir en Audrey). Aangezien slapen er voor niemand in zat vermaakten we ons net verhalen. Rond half vier kwamen we aan bij het viewpoint ‘King Kong’. Hier wachtten we nog een uur voor de zonsopgang zou beginnen. We liepen naar boven en wachtten af tot de zon langzaam een gouden gloed over het prachtige landschap verspreidde. Het was druk maar we liepen wat van de menigte af tot we een soort paadje vonden waar je op kon klimmen en waar bijna geen mensen waren, zodat we ongestoord met zijn tweetjes van dit mooie moment konden genieten. De zon begon langzaam op te komen en beetje bij beetje zagen we Bromo verschijnen. Wow, wat was dat mooi! Ze zeggen dat Bromo een van de hoogtepunten is van Java en wellicht van Indonesië, en ik kan dit wel begrijpen. Het was echt een geweldig uitzicht over het prachtige landschap en de zonsopgang maakte het extra magisch. Een super mooie ervaring!
Toen de zon eenmaal in de hemel stond en we een tijd lang van Bromo hadden genoten, liepen we terug naar de jeep. Deze bracht ons vervolgens naar de volgende plek aan de voet van de vulkaan. We aten het matige ontbijtje en onze Maleisische passagier was zo vriendelijk om iets van zijn persoonlijke lunch te delen; zijn moeder had een typisch Maleis snackje mee gegeven dat ze had gekookt voor hem en dit maakte het anders droge broodje wat smakelijker. Na het ontbijt liepen we door het mooie landschap naar de krater. Onze chauffeur gaf ons maskertjes voor over je mond omdat het behoorlijk stoffig kon zijn. In eerste instantie moesten we er een beetje om lachen maar al gauw waren we er heel blij mee, want er was echt een hoop stof om ons heen. Er waren ook een hoop mensen die paarden aanboden om de klim te maken en deze paarden kwamen over hetzelfde pad langs waardoor er altijd extra stof werd verspreid. Om bij de krater te komen waren er trappen, maar het was zo druk dat deze helemaal vol met mensen waren die slechts stapje voor stapje naar boven konden lopen. We zagen dat het ook mogelijk was om naast de trappen naar boven te gaan, zonder echt pad. We besloten dit te doen, het was iets lastiger, maar veel sneller. Eenmaal aan de top zagen we de krater. Het was erg mooi maar er hing een soort zwavel gas in de lucht van de krater en dit maakte het niet prettig om te ademen. Met name Yaiza had er erg last van, dus we besloten na niet al te lange tijd weer terug naar beneden te gaan. Eenmaal op de begane grond kwamen we in een zandstorm terecht en waren we wederom erg dankbaar voor onze maskers en zonnebril. We waren blij toen we na even zoeken onze jeep weer vonden. We stapten uit de zandstorm en wachtten tot we weer compleet waren. Vervolgens reden we verder en stopten we bij ‘Bukit teletubbies’, genaamd naar het groene heuvel landschap van de kindertelevisieshow. De route was erg mooi. Hierna reden we naar een mooie waterval. We moesten een stukje lopen om hem te vinden en we waren allemaal kapot, maar het was nog steeds sjiek om te zien. Het was een grote waterval in een groene omgeving. Daarna bezochten we nog een mooie kleine tempel en toen zat de tour er weer op. We waren kapot dus deden een dutje. In de avond aten we nogmaals de lekkere nasi kuning in Melati restaurant.

De volgende dag wilden we de trein nemen naar Jogjakarta, maar alle treinen waren vol geboekt. Ook de volgende dagen zaten ze al vol, dus besloten we om te vliegen. Dit was helaas wat duurder maar we kwamen er in ieder geval. We moesten eerst naar Jakarta vliegen, daar wachten en vervolgens naar Jogjakarta. Het duurde uiteindelijk langer dan de treinrit zou zijn geweest (rond middernacht kwamen we aan), maar goed, we waren er.

We verbleven in een leuk hotel; Aloha. Ze hadden onze kamer versierd met een mooie bos bloemen en het bed bedekt met bloemblaadjes ter ere van onze huwelijksreis. Erg lief! Het was een mooie, comfortabele kamer met een goede ligging. Het Indonesische ontbijt was heerlijk, waarschijnlijk het beste ontbijt dat we tijdens deze hele reis inbegrepen hebben gehad.

Ik ging nog even langs de kapper in de volgende ochtend. Hij deed het heel erg goed en nam goed de tijd om alles nauwkeurig te knippen. Toen kwam de rekening; 17.000 roepia. Ik dacht eerst 70.000, dat zou ook nog normaal zijn geweest, maar nee, het was 17. Dit is omgerekend 1 euro! Ik denk dat dat de goedkoopste knipbeurt is geweest die ik ooit heb gehad.
We verkenden de buurt een beetje en gingen langs een winkel waar we pasfoto’s konden maken voor het Chinese visum. In de avond gingen we naar een shadow puppet show. Aan een kant van de zaal zag je het doek en de schaduwen van de poppen, maar je kon ook naar de andere kant van de zaal lopen en de spelers bekijken. Hier zat een hele groep mensen met verschillende instrumenten, zangeressen en de poppenspeler. Het was heel leuk om te zien, ook al begreep je weinig van het verhaal.

De volgende dag gingen we met een busje naar de Prambanan tempel. Het was een groot tempel complex met verschillende tempels. We liepen eerst naar de meest verder gelegen tempels, waar het heel rustig was en eindigden bij de beroemde grote tempels, waar een hoop andere mensen waren. Het was heel mooi, het zijn zeer indrukwekkende tempels.
In de grote tempel was een heel verhaallijn te zien in de balustrade.
We zagen de zonsondergang, erg mooi met deze tempels. Vervolgens gingen we wat eten en daarna gingen we naar het ‘Ramayana Ballet’; dit was een mooie, grote lokale dansvoorstelling met de Prambanan tempels op de achtergrond. Het verhaal ging over Rama en Sita, Sita wordt ontvoerd en Rama gaat haar redden samen met de apen koning Hanoman. Het was een spektakel en zeer indrukwekkend om te zien. Er was een heel sjiek gedeelte met vuur, waar Hanoman het dorp van de slechteriken in brand steekt.

De volgende dag besloten we om met de scooter naar Borobudur tempel te rijden. Het was te doen maar de rit was minder prettig dan we ons hadden voorgesteld. Het was erg druk op de weg en het was warm. Het duurde vrij lang omdat er veel file was en we kwamen nogal vermoeid en warm aan op onze eindbestemming. Desalniettemin was het een prachtige ervaring, want de tempel was ontzettend mooi en indrukwekkend om te zien. Borobodur is een boeddhistische tempel, opgebouwd als een stoepa. Dit is een van de bekendere tempels in Indonesië en dat is wel te begrijpen, want hij was erg sjiek. We liepen een tijdje rond en genoten van het mooie bouwwerk en het uitzicht. Het was wel behoorlijk druk en menig bezoeker wilde met ons op de foto. We vonden dit wel grappig.
De terugweg ging gelukkig wat soepeler, het was minder druk en ook minder warm aangezien de zon onder was gegaan. We aten in een lekker Indiaas restaurant en gingen vervolgens nog even naar de bioscoop, altijd leuk. In de reclame vooraf was er een reclame over roken, wat ik wel opmerkelijk vond, omdat dit in Europa volgens mij verboden is. We hebben hier in Indonesië trouwens vaker reclame voor roken gezien. Het meest opvallende was een enorm billboard met als slogan: “Never quit”.

Yaiza wilde graag een tatoeage laten zetten om de reis te symboliseren en Jogjakarta staat bekend om zijn artisticiteit, dus ze had wat onderzoek gedaan naar goede tattoo shops. Ze had een artiest gevonden die erg getalenteerd was en een afspraak gemaakt. Yaiza had haar idee uitgelegd en hij had een ontwerp gemaakt, waar Yaiza erg tevreden mee was. We hebben een middag in de zaak doorgebracht en Yaiza is toen voorzien van een nieuw kunstwerk op haar arm. Het is een mooie tattoo. De prijs was in verhouding met onze begrippen erg goedkoop voor het werk wat er in gestopt is.

De laatste dag in Jogjakarta ben ik nog wat gaan verkennen met de scooter en naar een markt gereden. Yaiza wilde nog wat computerzaken doen, maar ik wilde graag nog wat meer van de stad zien. Na mijn bezoek aan de markt ging ik nog naar het waterkasteel, Taman Sari. Dit schijnt de tuin van de oude Sultan geweest te zijn. Het was mooi om te zien, maar ik had niet alle tijd van de wereld, want ik zou Yaiza weer treffen zodat we wat documenten konden printen voor het Chinese visum. Dit was uiteindelijk veel omslachtiger dan verwacht. De print zaak vlak bij ons hotel bleek niet in staat om dingen van een USB stick af te drukken, dus moesten we op het laatste moment nog op zoek naar een andere zaak. Gelukkig hadden we de scooter, maar het was nog steeds een beetje stressvol, want de volgende dag wilden we de documenten per post verzenden vanuit Singapore, met Yaiza haar paspoort, zodat er genoeg tijd was om haar visum te verwerken en weer naar Nederland te versturen. Uiteindelijk vonden we een zaak die ons kon helpen. Ze waren heel erg vriendelijk en behulpzaam, maar het was nog steeds een heel gedoe. We hebben er uiteindelijk een paar uur over gedaan om een paar documenten af te drukken. Ze konden niet dubbelzijdig afdrukken, of ze deden het in ieder geval op een hele bijzondere manier. Ze printten ook niet op A4 maar sneden grotere vellen bedrukte papier op A4 formaat. Het leek allemaal een stuk ingewikkelder dan nodig, maar het is gelukt. Moe maar voldaan zijn we toen terug gereden naar ons buurtje en hebben we onze laatste overheerlijke Indonesische maaltijd gehad in een leuk restaurantje. Goede nasi, sate saus en een Bintang bier… Ik zal het missen!

Java was de laatste Indonesische bestemming van onze One Year Honeymoon. We hebben het heel fijn gehad; prachtige dingen gezien, natuur, tempels, heerlijk eten, super aardige mensen.. Het was zeer geslaagd! Bromo was waarschijnlijk wel het hoogtepunt, maar ook Prambanan met de mooie dans voorstelling en Borobodur staan hoog in het lijstje. Java was super cool, maar helaas ook de laatste bestemming waar we wat langer zijn verbleven.. Het volgende verslag zal gaan over de laatste bestemming van onze prachtige reis, maar hier verbleven we slechts twee dagen. Desalniettemin ook een hele mooie plek, maar daarover meer, in het laatste verhaal!