Bali

Bali

Na een voorspoedige vlucht kwamen we rond 1 uur ‘s nachts aan in Bali. We hadden een hotel geboekt voor een nachtje in Kuta, zo’n 15 minuten rijden vanaf het vliegveld. Het hotel was prima, we werden vriendelijk ontvangen en gingen nog even langs de supermarkt om onze eerste bintang aan te schaffen. Die smaakte lekker.

De volgende dag namen we een taxi naar de haven in Sanur. Van daar uit wilden we een boot boeken naar Nusa Lembogan, een mooi eiland in zuid Bali. Bij aankomst werden we meteen gebombardeerd met aanbiedingen. Hoe verder we naar de zee toe liepen hoe goedkoper de prijzen. Eenmaal op de haven zelf hebben we een ticket gekocht voor een goede prijs. De boot rit ging prima en in korte tijd kwamen we aan in Nusa Lembogan. Van hier uit bracht een auto ons naar ‘the Yellow bridge’. Deze brug verbind de twee eilanden Lembogan en Ceningan. Ik was al eerder in Nusa lembogan geweest maar nog niet in Nusa Ceningan. We hadden een hotel precies aan de overkant van de brug, in Ceningan. Het was een heel mooi plekje met een zwembad en een hele vriendelijke jongen die hier werkte, Gede. Hij gaf ons vast wat informatie en vervolgens doken we in het zwembad. We ontmoetten een vriendelijke Nederlandse vrouw, Jose, die in haar eentje aan het reizen was en een hoop avontuurlijke verhalen te delen had. Tevens was ze ook lerares geweest en nu Social worker, dus dat was erg leuk! Een fusie van Yaiza en mij. We aten lekker ik een leuk restaurantje (heerlijke nasi campur) op loop afstand en deden het die dag lekker rustig aan.

De volgende dag huurden we een scooter. Het was niet gebruikelijk om een helm te krijgen bij de scooter, dus we moesten even zoeken. De wegen waren hier niet optimaal, men rijdt aan de linker kant, en op een andere manier dan in Nederland, dus we vonden een helm wel noodzakelijk. Aan de overkant van de brug was een plekje waar we een scooter met twee helmen vonden. Het remlicht was kapot, maar dat zou hij de volgende dag kunnen maken. Vooruit dan maar. We hadden een lekkere lunch; ik had een klein soort barbecue’tje met saté stokjes zoals ik altijd graag at hier in Bali met een prachtig uitzicht op het mooie blauwe water. Vervolgens reden we naar Dream Beach, een heel mooi strand met een groot restaurant / hotel waar we bedjes konden huren. Het was hier heel mooi. Yaiza hielp nog een groep mensen mee om het strand plastic vrij te maken terwijl ik via Skype Sido voor de eerste keer ontmoette, het nieuwe hondje van mijn ouders.

De volgende dag hadden we een bijzondere tour geboekt. We werden opgehaald door ‘the captain’, een vriendelijke Balinees die nauwelijks Engels sprak. Een leuk Engels en zuid Afrikaans koppel en een Slowaak gingen ook mee. De eerste stop was meteen het speciaalst, we gingen op zoek naar Manta Rays! En ja hoor, we vonden ze. We zagen er een stuk of twee / drie en ze waren enorm. The captain joeg ons snel uit de boot en al snorkelend konden we deze enorm grote mooie roggen optimaal bewonderen. Een keer zwom een rog super dicht langs me en dat was echt indrukwekkend. Ze zijn trouwens ongevaarlijk. Het was een zeer bijzondere ervaring. Het enige wat jammer was, was dat er een hoop plastic dreef. De manta zwemt met zijn mond open en we waren bang dat hij ook wel wat rommel naar binnen zou krijgen. We probeerden wat handen vol plastic uit de zee te halen maar er was teveel om in korte tijd op te ruimen. Later hebben we geprobeerd om nog eens terug te gaan, maar de kapitein wilde ons dan de volle prijs rekenen als voor een snorkel trip, en dat vonden we niet terecht. Verder gingen we nog langs een paar andere hele mooie plekken waar we een onderwater stand beeld zagen van een Boeddha en prachtig gekleurd koraal en leuke visjes.

De volgende dag gingen we naar Secret Beach, een mooi strand op Nusa Ceningan. Ook hier was helaas aardig wat plastic aangespoeld en we begonnen er een spelletje van te maken om het op te ruimen. Ook andere mensen werden geïnspireerd en ruimden mee op en aan het eind van de middag hadden we een volle vuilniszak en was het strand een stuk schoner.

De zondag gingen we wederom naar Dream Beach en in de avond troffen we een leuk Spaans koppel dat Yaiza tijdens haar vorig keer in Bali had ontmoet, Tony & Elena. Zij hadden elkaar vlak voor Yaiza en ik leerden kennen ontmoet en nu zijn ze getrouwd en hebben ze een aantal hostels in Bali opgestart. Het was erg leuk om ze te ontmoeten omdat onze relaties vergelijkbaar zijn begonnen en nu zijn beiden koppels getrouwd.

De laatste dag hebben we het rustig aan gedaan en vervolgens zijn we met the captain naar Nusa Penida gegaan, een ander mooi eiland vlak bij Nusa Lembogan en Ceningan. We huurden een scooter maar kwamen er snel achter dat de afstanden en wegen hier heel anders waren dan de kleinere eilanden. Het kostte meer dan twee uur (Lembogan en Ceningan kon je in een dik uur allebei verkennen) met de scooter om op een mooie plek te komen en de wegen waren verschrikkelijk op sommige gedeeltes. We besloten na een half uur dat we hier geen zin in hadden en gingen naar een strandje in de buurt van ons hotel. Hier ontmoetten we een paar lekke Nederlandse meiden en een Zweedse meid, en samen gingen we naar Penida Colada, een leuk restaurant / barretje dat is opgezet door Liza en haar Balinese man, een Australische meid die ik in 2010 in Bali heb ontmoet. Ze hebben nu ook twee kinderen en het was leuk om haar weer te zien en haar familie te ontmoeten. Ze heeft ook een organisatie op gestart om plastic uit de zee te houden en ze maken bamboe rietjes die je kunt hergebruiken. De organisatie heet Yourstraw, dus mocht je geïnteresseerd zijn om hier meer over te lezen of een rietje te kopen, zijn ze onder deze naam te vinden. We hebben lekker gegeten en ze hadden hele goede cocktails. Ze gaf ons het eerste rondje cadeau, dat was erg lief.

Via Liza hadden we de volgende dag een tour geboekt met Kadek. Hij had een auto en heeft ons de hoogtepunten van het eiland laten zien. Het was een stuk prettiger en veiliger om niet zelf met de scooter te rijden en zoeken in de hitte en we waren heel blij met deze keuze. We zagen super mooie plekken. Het hoogtepunt was het viewpoint over ‘T-Rex bay’, hier had je een ongelofelijk mooi uitzicht over een soort groene baai in de vorm van een T-Rex omring door prachtig blauw water. Heel indrukwekkend!

De volgende dag vertrokken we naar Canggu. In de ochtend ben ik nog gaan snorkelen omdat ik van Liza gehoord had dat er schildpadden te zien zouden zijn, maar helaas vond ik ze niet. Wel zag ik heel mooi koraal en veel mooie vissen, dus het was nog steeds sjiek. Het vertrek was nog een beetje gedoe, we hadden een auto geregeld om ons en de twee Nederlandse meisjes naar de haven te rijden, maar uiteindelijk was de auto op het laatste moment niet beschikbaar en moesten we met twee scooters met onze bagage. Zo waren we ook gekomen trouwens dus we wisten dat het mogelijk was, maar echt veilig voelde het niet. Maar goed, niets aan te doen.
Vervolgens met de boot naar Sanur. Dit ging prima en van daar uit namen we een taxi naar Canggu. Nu gelde de omgekeerde regel, hoe verder je van het strand af liep hoe goedkoper de prijzen.

In Canggu hadden we een heel mooi groen guesthouse met zwembad geboekt, Ryan Bagus. Ze hadden onze kamer heel mooi versierd met bloemen ter ere van de honeymoon, dus dat was lief van ze. Later hoorde ik dat goede vrienden van mij, Richard en Lianne en haar zus Aniek hier ook hadden verbleven, erg toevallig!

In Canggu hebben we het heel leuk gehad. Een goede oude vriend uit Bali, Ketut, woont hier nu en heeft een bloemenwinkel. Hij werkte voorheen bij Teba House, waar ik altijd verbleef tijdens mijn stage en zo zijn we goed bevriend geworden. Hij is nu getrouwd en heeft een kindje dus we zijn hem gaan opzoeken. Ze hadden een hele mooie bos bloemen voor ons gemaakt als huwelijks cadeautje, dat was heel attent van ze. Vervolgens werden we heel gastvrij ontvangen in zijn huis en namen zo ons mee naar een lokale Warung, waar hij stiekem had afgerekend en getrakteerd. Super lief van ze! Het was heel leuk om ze weer te zien. Het meisje is nu ook een stuk groter dan de laatste keer dat ik haar zag, toen was ze nog een baby’tje

De volgende dag troffen we Femke, een Nederlandse vriendin van Yaiza die nu in Singapore woont en werkt. We hadden een lekkere lunch en vervolgens gingen we samen naar het strand. Hier troffen we Jeannette, een goede vriendin van mij uit Amsterdam. Zij heeft ook mee gezongen op mijn cd en we hebben samen gewerkt bij Hvo Querido. Super leuk om haar hier te zien!

Na deze leuke avond hebben we een dagje geluierd aan het zwembad en de dag daarna zijn we nog een langs Ketut gegaan. We hadden een paar cadeautjes gekocht voor het dochtertje van Ketut en ik had een website voor hun winkel gemaakt. Ze waren er blij mee en vervolgens was het tijd om afscheid te nemen. Het was heel leuk om ze allemaal weer te zien. Na dit bezoek gingen we naar het strand en troffen we Jeannette met dit keer ook Margherita, een andere goede vriendin uit Amsterdam. Met hen heb ik in Puerto rico mijn Skype sollicitatie gesprek gehad en zij hebben mij toen aangenomen bij Hvo. Vervolgens werden we goed bevriend en zijn we regelmatig leuke dingen gaan doen. Het was dan ook super gezellig om nu gezamenlijk hier te zijn. Heel bijzonder! Margherita is nu ook aan het backpacken en kwam nu uit India. We hadden een hele gezellige strand dag en vervolgens lekker gegeten samen.

Toen was het tijd voor de volgende bestemming... Ubud! Mijn favoriete plek in Bali, waar Yaiza en ik elkaar ontmoet hebben.

In ons hotel in Canggu probeerden we de app “Grab”, dit is een Indonesische variant van Uber, waar een taxi je komt ophalen voor een goedkope prijs en je kunt de voortgang volgen op je telefoon. Het duurde erg lang en de auto leek niet echt te veranderen van locatie op de map, toen kregen we een berichtje, dat we extra moesten betalen om opgehaald te worden, omdat Grab te weinig rekent. Vervolgens moesten we Grab annuleren en kwam hij ons ophalen. Zo hoort het systeem natuurlijk niet te werken, maar hij legde ons uit dat de kosten anders te hoog voor hem zouden zijn om een lange rit te maken. We gaven hem het voordeel van de twijfel en geloofden het.
De weg van Canggu naar Ubud leek wel een grote file. Het was heel druk op de weg en de auto stond vaak vrij lang stil. Maar gelukkig is het niet zo’n grote afstand tussen Canggu en Ubud, dus we zijn inmiddels wel langere (en minder comfortabele) ritten gewend. We werden afgezet in ons hotel, Rahayu. Het was een prachtige plek. De kamer was ruim en comfortabel met een balkon en de omgeving was super groen. Er was een zwembad en je keek vanuit het zwembad uit over de jungle, met een riviertje. Heerlijk! We betaalden ietsjes meer dan gewoonlijk, maar nog steeds een prima prijs (zo’n 23 euro). Er zat ook lekker ontbijt bij inbegrepen en de locatie was perfect; aan de Monkey Forest Street, waar allerlei winkels en barretjes liggen en… De beroemde CP Lounge, de plek waar ik altijd speelde met de reggaezanger Kum en de band en waar Yaiza en ik elkaar voor het eerst gezien hebben. De eerste avond zijn we dan ook een bezoekje gaan brengen aan CP. De oude band was toevallig ook aan het spelen, wel met een paar nieuwe leden en een andere zanger (Tommy). Maar Alit, Pacah en Bedut (de gitaristen en keyboard speler) speelden nog steeds en waren heel blij om ons weer te zien. Het was zeker erg leuk om ze te zien spelen en uiteraard heb ik nog een rapje er in gemengd. Miyoshi en zijn Nederlandse vriendin Monique kwamen ook langs. Erg gezellig. We aten wat hapjes en toen we eigenlijk langzaam richting huis wilden gaan kregen we een berichtje van Kum dat hij in Warung Bulan was, het restaurantje vlak naast / achter CP Lounge. Hij had dit ooit opgezet maar het heeft nu een andere eigenaar. Uiteraard wilden we hem graag zien dus gingen we langs. Het was super leuk om hem weer te zien! Een van mijn beste vrienden aan de andere kant van de wereld, waar ik zoveel dingen van geleerd heb, zowel muzikaal als qua levenslessen, zoveel lol en plezier mee heb gehad. Heel fijn om weer verenigd te zijn. We hadden genoeg bij te kletsen, de laatste keer dat we elkaar zagen was na mijn 29ste verjaardag in 2016, toen was hij als verrassing op bezoek gekomen in Amsterdam. Het voelde heel fijn om weer hier te zijn in Ubud, mijn tweede thuis.

De volgende dag ontbeten we en kwam Kum naar ons toe. Hij dronk een kopje koffie mee en vertrok met mij op de scooter om de villa’s te laten zien waar hij aan gewerkt heeft. Yaiza moest nog allerlei werk gerelateerde zaken afhandelen (en aan het zwembad liggen) dus die bleef in het hotel. De villa’s waren echt prachtig. In april 2016 waren we voor de laatste keer in Bali, toen heb ik Yaiza ten huwelijk gevraagd. Toen heeft Kum me ook de plek laten zien, midden in de rijstvelden, waar wat beginselen te zien waren, maar nu was het helemaal klaar en het zag er geweldig uit. Alice, een Frans meisje, en haar ouders zijn de eigenaren en Kum overziet het hele bouw proces en zorgt nu dat alles goed loopt in de villa’s. Hij is er erg druk mee. Hij vertelde dat hij nu vaak ook hier sliep, in een klein soort hutje, zonder deuren en muren etc. in de buitenlucht. Dit alles vertelt hij met een lach, hoe mooi het is om wakker te worden door de zonsopkomst en in slaap te vallen terwijl hij de sterren boven hem ziet. Ze zijn van plan om ook een huis voor hem te bouwen. Kum had een tweede scooter en bood aan dat wij deze mochten gebruiken. Super lief! Een scooter is wel handig in Ubud dus die konden we goed gebruiken.
Vervolgens reden we langs de andere villa, centraler in Ubud, ook super mooi. Kum moest hier nog wat dingen voorbereiden voordat de nieuwe gasten zouden komen. Van hier uit ging ik naar Bali Buddha, een café in dezelfde straat. Hier trof ik Komang, een vrouw die kan helpen met het visum verlengen. Je geeft haar je paspoort en zij gaat vervolgens aan de slag met het regelen van je visum. Ze vertelde me dat je tegenwoordig wel een keer naar Denpasar zult moeten gaan om foto’s te laten maken en vingerafdrukken te geven. Dit is een nieuwe regel. Vervolgens ging ik weer terug naar Kum. De gasten zouden voorlopig nog niet arriveren dus hij haalde twee koude bintangs en met onze voeten in het zwembad konden we lekker kletsen. Fijn om weer samen te zijn.
In de avond gingen Yaiza en ik wat eten en een rondje rijden op de scooter. We stopten bij Mingle, een leuk café dat opgestart is door Allison, een Australische vrouw die we inmiddels ook kennen. We keken nog even in een winkeltje en toen zagen we daar ineens Margherita en Jeannette! Ze waren ook in Ubud aangekomen. We zijn samen naar Mingle gegaan en troffen daar Allison. We hadden een paar heerlijke cocktails en Allison zei dat het voor ons altijd Happy Hour was en de eerste ronde was zelfs gratis van haar, heel erg lief. Het was erg gezellig en vervolgens trokken we verder naar LOL bar, waar Aboe en zijn band speelden, andere muzikale vrienden waar ik vroeger ook wel vaker bij mee speelde. Ook dit keer werd ik vriendelijk begroet en uitgenodigd om mee te doen, dus dat was erg leuk.

De derde dag deden we het rustig aan en dobberden Yaiza en ik lekker in ons zwembad. In de avond trof ik Kum in Mingle (het café van Allison) en leerde ik nog wat andere leuke mensen kennen. Na een paar drankjes besloten we naar CP Lounge te gaan, waar Kum en ik ook mee speelden met de band. Weer heel erg leuk, vooral om Kum ook weer te horen zingen en samen met hem te spelen. Vervolgens gingen we nog even naar Bulan, waar Kum mij introduceerde aan Agung, een Balinees die heel veel gereisd had (hij is ook in Puerto rico geweest) omdat hij op een cruise schip werkte. Tegenwoordig heeft hij een hotel en is hij een healer. We hadden interessante gesprekken en het was een zeer geslaagde avond.

Op de vierde dag chillden we weer een beetje in het zwembad en vervolgens ben ik op zoek gegaan naar ‘Papa Nyoman’. In Canggu had iemand mij over hem verteld, hij scheen een goede healer te zijn die mij wellicht kon helpen met mijn rugklachten. Na even zoeken vond ik hem. Hij deed reflexology en was nog bezig aan zijn vorige klant, die het regelmatig uitschreeuwde van de pijn. Daarna was ik aan de beurt. Het was inderdaad een pijnlijke ervaring, hij duwde met een soort stokje in alle drukpunten van je voet en op sommige plekken was dit erg gevoelig en pijnlijk. Ook sloeg hij met een andere soort stok op de spieren in je kuiten en andere delen van je benen. De plek waar hij sloeg voelde je al gauw branden, terwijl hij lachend de stok op je been bleef laten kletsen. Niet super prettig, maar ik hield me zelf voor dat het me uiteindelijk goed zou doen. De behandeling duurde (gelukkig) niet heel lang en vervolgens mocht je zelf een donatie geven voor je mishandeling. Hij adviseerde me om veel water te drinken en om over een paar dagen nog eens te komen.

Vrijdagavond was een super coole avond. We aten in Warung Bulan, hier troffen we Emily, een oude Engelse vriendin die we kenden van onze vorige lange tijd in Bali. Zij woont in Bali en heeft nu een zoontje. Samen gingen naar CP Lounge, waar we Kum, Margherita en Jeannette troffen. Ook Dewa, de eigenaar van CP was aanwezig en als ‘welkom terug’ geschenk gaf hij onze tafel een hele fles vodka cadeau. Tevens speelde de oude band van Kum, dus na een paar glaasjes nam Kum de stage over en speelden we als vanouds weer samen een hele set. Het was super. Je zag het publiek enthousiast reageren en de hele sfeer vloog omhoog. Kum heeft dat effect. Ook de chemie tussen mij en Kum werkt aanstekelijk, is mij naderhand meerdere malen verteld. Het was een hele fijne show en we speelden een stuk langer dan de eigenlijke eindtijd, omdat Dewa het ook goed naar zijn zin had en de muziek nog niet wilde laten eindigen. Het is natuurlijk ook bijzonder om de legendarische Kum weer te horen zingen! We zongen ook Traveller, het nummer dat we vijf jaar geleden samen hebben gemaakt. Een onvergetelijke avond! Na de show was het nog niet voorbij, toen gingen we naar het disco gedeelte van CP. Hier draaide Kenji, een andere Balinese vriend, een hoop goede hiphop platen, dus het feest ging lekker door. Het was super gezellig om met al deze mensen samen in CP te zijn, het voelde een beetje als vanouds, hoe Yaiza en ik elkaar ontmoet hebben, met oude en nieuwe vrienden. We bleven tot sluitingstijd. Toen was het helaas tijd om afscheid te nemen van Margherita en Jeannette, zij zouden weer verder reizen. Het was super gezellig om weer samen te zijn, dus we kijken terug op een leuke tijd. Toen Yaiza en ik weg gingen bleven een paar mensen nog plakken, ze hadden Mc Donalds besteld. Blijkbaar is er nu een app in Bali die eten e.d. bezorgd, zelfs vanuit andere steden (MC Donalds ligt in Sanur, minstens een half uur rijden van Ubud). Yaiza en ik realiseerden ons dat we ook wel honger hadden, dus zijn toen op zoek gegaan naar voeding. Het was midden in de nacht dus alles was dicht, maar ik meende me nog een plekje te herinneren. Het was even zoeken maar ja hoor, het was er en het was nog open. Dit was een van mijn favoriete lokale restaurantjes, hier liggen allerlei gerechtjes uitgestald op borden en kun je aangeven wat je allemaal wilt hebben. We maakten een mooie selectie en toen kon het smullen beginnen. Dat deed goed. Vervolgens reden we terug naar ons hotel. Het was donker en we waren moe, dus ik reed heel rustig. Ineens kwamen er een stel honden blaffend op ons af rennen. Ik kon niet keihard weg scheuren want er was een bocht en ik wilde niet blind gassen, maar de honden kwamen echt dichtbij en raakten ons zelfs aan. Gelukkig kwam er toen een beter stuk weg en konden we versnellen en de honden achter ons laten. Eenmaal bevrijd van de happende blaffers waren we opgelucht en konden we er wel om lachen.

Zaterdag deden we het rustig aan, we aten in een lekker gezond restaurant, een van Yaiza’s lievelings restaurantjes in Ubud; Clear Cafe. In de middag ging ik langs ‘Jasmine Spa’. Toen ik wat langer in Bali verbleef was er een hele vriendelijke vrouw die heel goed kon masseren, Komang. Ik heb al een tijd last van een specifiek plekje in mijn rug dat lastig te vinden is. Massages zijn altijd prettig, maar het precieze pijnlijke plekje wordt meestal niet gevonden. Komang wist echter altijd de precieze locatie te vinden en ik ging hier dan ook altijd met plezier heen. In 2016 wilde ik weer langs gaan, maar zag ik dat haar Spa niet meer op dezelfde plek was als voorheen. Dit keer had ik navraag gedaan en kwam ik erachter dat ze van locatie was verandert, maar nog steeds masseerde. Vrijdag was ik langs de spa gegaan maar vertelde een meisje mij dat Komang geen tijd had die dag, dus had ik een afspraak gemaakt voor zaterdagmiddag. Toen ik aan kwam zag ik haar en ze begon te glunderen. Ze kende me nog, ook al was het al vijf jaar geleden! Het was heel leuk om haar weer te zien en na even kletsen kon ik eindelijk weer genieten van een van de beste massages van mijn leven. Het pijnlijke plekje werd goed geholpen.

De volgende dagen waren ook heel fijn. Overdag werd er gerelaxed in het zwembad, ik ging regelmatig langs Komang en vrijwel elke avond werd er muziek gemaakt en speelde ik mee. Mijn paradijs!

Ik ging ook langs Teba house, het guesthouse waar ik altijd verbleef. De hele familie was er en ze waren super blij om me te zien, ik werd heel hartelijk en enthousiast verwelkomd. “Back in a while in a backpack style, mr. Joerie!” Het was heel leuk om ze allemaal weer te zien en bij te kletsen. Het dochtertje van Agus was nu een stuk groter dan de laatste keer dat ik haar zag, nu was ze ‘echt een meisje’. Ook had hij nu een tweede kindje, een zoontje. De ouders waren er ook en Wayan, een van de leukste medewerkers was ook aanwezig. Erg gezellig. Ook bezocht ik papa Nyoman nog eens. Dit keer deed hij op het eind een soort zuignappen op mijn rug (een techniek uit China, genaamd ‘Cupping’, zei hij). De nappen trokken mijn spieren in een andere positie. Achteraf had ik allemaal rode rondjes op mijn rug, alsof ik in de plakken salami was gaan liggen.

Dinsdagavond organiseerde Kum een afscheidsfeestje voor ons. Hij had een flyer gemaakt met foto’s van ons samen en verschillende muzikanten uitgenodigd in CP. Super lief. Dewa, de eigenaar, was weer in een gulle bui en trakteerde onze tafel nogmaals op een fles vodka en Kum en ik speelde weer samen een mooie set, samen met de oude band, Miyoshi op de viool en Gusti op de ‘djembe’. Een hele mooie, memorabele avond. Het was weer ontzettend fijn om weer samen muziek te maken, met z’n allen. Ik voel me hier heel gelukkig, aan Kum’s zijde op het podium, Yaiza dansend en lachend, omringd door leuke mensen en andere getalenteerde muzikanten.

Woensdag haalde Kum ons vroeg in de ochtend op met de auto om naar Denpasar te gaan. We moesten hier naar toe voor het visum. Oorspronkelijk werd ons verteld dat het proces ongeveer een week zou duren. Nu zeiden ze dat als we het visum ‘express’ deden (alias 10 euro meer betalen pp) we het visum meteen terug zouden krijgen, of normaal zou het nog een aantal werkdagen (ongeveer een week) extra duren. Hoewel ik het niet erg zou vinden om wat langer in Ubud te blijven, besloten we om toch maar extra te betalen en verder te gaan. We waren inmiddels al een week in Ubud en er is nog genoeg te verkennen. Samen met Kum was het anders vrij saaie visum proces eigenlijk een hele leuke activiteit. We kletsten en grapten in de auto en terwijl we wachten op het verwerken van de informatie aten we heerlijk lokaal eten in een kleine warung. We wilden Kum trakteren maar hij was ons voor. Op de terugweg gingen we even langs een winkel die hij nog moest bezoeken en stopten we in een speelgoed zaak, ik wilde een klein cadeautje kopen voor Komang. Ze had me verteld dat ze een zoontje had gekregen in de tijd dat ik weg was en aangezien we bijna gingen vertrekken wilde ik haar iets leuks geven om haar te bedanken.

Op donderdag ben ik langs de Yayasan gegaan, de plek waar ik mijn stage heb gelopen in 2009 en later vrijwilligers werk heb gedaan. Het was leuk om hier weer te zijn. De meeste kinderen die ik les had gegeven waren er inmiddels niet meer, maar er waren een paar oud studenten en die herkenden me nog en vonden het leuk om me weer te zien. Ook Ketut en Nyoman waren er, de leiders van de organisatie. Ze waren positief verrast door mijn komst. Een ‘nieuw’ meisje gaf mij een rondleiding en vertelde me over haar studieplannen. Ik had wat koekjes en schoolspullen voor de kinderen mee genomen. De koekjes heb ik op verzoek van Ketut en Nyoman uitgedeeld en de kinderen waren er blij mee. Toen ik les gaf in 2009 waren er drie verstandelijk beperkte kinderen, die ik ook een keer per week les gaf. Nu was er een enorme groep, zo’n 35. Ik vond het fijn om te zien dat er nu een groot aanbod voor ze is en ze zagen er gelukkig uit. Een van de meiden die ik in mijn klas heb gehad was nu de therapeut. Anderen die ik les heb gegeven waren nu lerares in de yayasan of hielpen op andere manieren mee. Erg leuk om hier weer te zijn en

Na mijn bezoek aan de yayasan reed ik terug naar Ubud en had ik mijn laatste massage met Komang en gaf ik haar de knuffel, ze vond het super leuk en was er heel blij mee. Ze wilde mij de massage gratis geven. Ontzettend lief maar ik weet dat zij het geld ook goed kan gebruiken, dus ik stond er op om toch te betalen. In de avond aten we ons laatste avondmaal en daarna bezochten we Kum in Warung Bulan. Hier hadden we een gezellige laatste avond met hem.

Vrijdagochtend reed ik met mijn scooter naar de villa waar Kum werkt. Hij bracht mij vervolgens op de scooter terug, zodat hij hem weer in zijn bezit had. Toen was het tijd om afscheid te nemen. Dat is natuurlijk nooit leuk, maar we kijken terug op een hele fijne tijd waarin we veel plezier hebben gehad. We hadden een half ontbijt want toen werden we opgehaald.. Op weg naar de mooie Gili eilanden van Lombok!

Dat waren de avonturen in Bali. Ik heb wat op internet gezet van de optredens in Bali, die zijn hier te zien / horen:

Filmpje van het laatste optreden in CP samen met Kum en alle andere muzikanten:
https://www.youtube.com/watch?v=z3ieQsKTAAw

Live liedje van de Beatles met Aboe en de band:
https://soundcloud.com/user-230535515/aboe-keydux-jthag-the-band-the-beatles-come-together-live-at-ubud-bali

Live set met Kum & de band in CP Lounge:
https://soundcloud.com/user-230535515/cp-lounge-jam-kum-jthag-2018

Bedankt voor alle leuke reacties telkens weer! Nog een leuk bericht, in juli komen we weer eventjes langs Nederland, voordat we naar China verhuizen! Dus hopelijk tot dan! :-)

Tot de volgende keer!