Bolivia

Bolivia

Vrijdag 8 december vertrokken we met de bus vanuit Puno, Peru naar Copacabana, Bolivia. De rit verliep soepel en duurde niet al te lang. We verbleven in Hostal Gabriel en gingen het stadje verkennen. Tevens boekten we alvast de tour voor de volgende dag. Het was een leuk stadje, maar het eten was niet van de beste kwaliteit, helaas. ’s Avonds troffen we toevallig een Engels koppel, Andy en Karley, die we hadden ontmoet in Mancora, het strand stadje in Peru waar we een maand verbleven. Dat was leuk en we vierden de reünie met een biertje.

De volgende dag vertrokken we met de boot naar Isla del sol. Hier verbleven we twee nachten. We kwamen aan en hoorden via een man op het dek over een hostel. We hadden nog niets geboekt dus dat kwam goed uit, toen de boot aan kwam volgeden we hem naar het verblijf. Het was een vrij steile klim. Het was best zwaar met onze rugzak en ook hier merk je het hoogteverschil nog steeds. Maar na een korte wandeling bereikten we ons hostel. Het was een leuk, goedkoop hostel met een prachtig uitzicht. We gingen lunchen (wederom met heel mooi uitzicht) en vervolgens maakten we een wandeling over het eiland. Het was een mooi, rustig eiland, waar geen auto’s toegestaan zijn. We gingen naar een van de hoogste punten waar je een mooi viewpoint had met een geweldig uitzicht. Onderweg raakten we aan de praat met twee Nederlandse meiden. We hadden ook gehoord over het strand van het eiland en besloten hier naar toe te gaan. Het was een super steile wandeling omlaag. Meerdere malen twijfelden we of we wel verder moesten gaan, omdat we beseften dat dit een hele zware klim naar boven ging worden. Toch besloten we om verder te gaan naar beneden. Toen we eenmaal aankwamen op het strand, bleek het helaas heel erg tegen te vallen. Het was niet echt een strand, meer een zanderige kust en overal waren boten. Ik had een stel vissers gezien in een bootje en aangezien we erg tegen de steile klim op zagen besloten we hen te vragen om ons naar een ander gedeelte van het eiland te varen, waar de wandeling minder zwaar zou zijn. Tegen betaling wilden ze dit wel doen, dus brachten ze ons met de boot naar een andere plek. We werden afgezet bij een soort ruïne en van hieruit moesten we nog een stukje wandelen, maar een veel minder moeilijke tocht als vanaf het strand. Het eerste wat we zagen toen we aan kwamen, waren twee lama’s die seks hadden, terwijl een ezel naar ze schopte. Daar moesten we wel om lachen. Moe maar voldaan kwamen we weer in het hostel. De tweede dag deden we het wat rustiger aan en kon ik even met mijn familie bellen, die Sinterklaas surprise aan het vieren waren, dat was ook erg fijn. Leuk om iedereen weer even te zien en spreken en om toch een beetje bij de Sinterklaas viering aanwezig te zijn! Later zagen we een jongetje dat een autootje had, gemaakt van plastic cola flessen. We ontmoetten de trotse vader die het leuk vond om uit te leggen hoe hij het had gemaakt. Het was een heel creatief project! Ook zagen we regelmatig mensen met lama’s door de straten lopen, die hun goederen droegen. Zelf hadden ze vaak ook nog een hele hoop te dragen.

De volgende dag was het tijd om te vertrekken. Toen we bij de haven aan kwamen troffen we een koppel dat we in Peru hadden ontmoet toen we naar Machu Picchu gingen en waar we samen de wandeling naar het stadje mee hadden gedaan; een Nederlander, Michiel, met zijn Russische vrouw Valentina. Het was erg leuk en toevallig om elkaar weer te zien.

Na de boot rit namen we de bus naar La Paz, de hoofdstad. Dit was ook nog even een avontuur, want het busbedrijf zei dat er geen plek was in de bus, dat onze kaartjes niet klopten en dat de vrouw die ons dit verkocht had gek was. We gingen terug naar de vrouw die ons de kaartjes had verkocht. Voorheen was ze heel vriendelijk maar nu zagen we een glimp van wat het busbedrijf bedoelde. Na een apart gesprek waar kaartjes uit onze handen werden gerukt en verscheurd en wat vreemde uitspraken kregen we een nieuw ticket met iemand anders zijn naam als verkoper, en hier konden we uiteindelijk wel de bus mee in. Vreemde ervaring.

La Paz was best een leuke stad. Sommige gedeelten zagen er wat sober uit, maar er waren ook een hoop leuke straatjes met leuke barretjes en restaurantjes. We vonden een leuk plekje, Higher Ground, waar we een kaasplankje met verschillende lekkere kazen nuttigden. Het was lekker om weer eens goede kaas te eten, want dit mis ik heel erg van Nederland! Ook hier troffen we heel toevallig onze Engelse vrienden weer, dit keer hadden ze nog een ander Engels koppel bij zich, Kate en Max. We besloten samen te gaan eten bij een Indiaas restaurant en het was erg gezellig.

De volgende dag gingen we terug naar hetzelfde restaurantje Higher Ground omdat we goede dingen over het ontbijt hadden gehoord. Het was een heerlijk ontbijt. We hadden corn fritters met ei, bacon en avocado. Een van de beste ontbijtjes die we deze reis hebben gehad! Vervolgens wandelden we door de stad en zagen we de ‘Witch Market’, waar men allerlei aparte dingen verkocht voor geluk etc en er lama baby’s aan het plafond hingen. Na ons bezoek aan de markt gingen we met de teleferico, een soort kabel karretje boven de stad. Dit was ook erg leuk en je kreeg een mooi uitzicht te zien van La Paz. Daarna aten we een lekkere steak en was het tijd om de nachtbus te nemen naar de volgende bestemming… Sucre!

We kwamen in de ochtend aan en gingen naar ons hostel. Vervolgens gingen we ontbijten. We hadden een lekker uitgebreid Engels ontbijt, verkenden de stad een beetje en besloten om even te gaan uitrusten. We hadden vier nachten in Sucre, dus genoeg tijd.
De tweede dag nam ik een Spaanse les en bezochten we een museum met allerlei juwelen afkomstig uit Bolivia. Dit was interessant. ’s Avonds bezochten we een soort kerstmarkt. De derde dag gingen we naar Parque Cretácico, waar we echte dinosaurus voetstappen konden bewonderen. Dit was heel bijzonder! Coole ervaring. De vierde dag nam ik nog twee Spaanse lessen en regelden we alvast wat dingen voor Chile op de computer. Een klein beetje gevorderd met Spaans, maar ik blijf het moeilijk vinden. Gelukkig heb ik Yaiza als tolk.

Vervolgens namen we de bus naar Potosi. Hier kwamen we rond een uur of 18.00 aan en gingen we het stadje verkennen. We vonden een hele leuke, gezellige kerstmarkt met mooie kerstverlichting, warme chocolade melk met andere lekkere snackjes en verklede mensen. Hier kochten we ook twee grappige elf mutsen, die we wilden gebruiken voor kerst kaarten. Het was erg gezellig.
De volgende dag gingen we naar de mijn van Potosi. We hadden wat heftige verhalen gehoord van het Engelse koppel, Max & Kate. Zij waren daar de vorige dag geweest en hadden een enge ervaring gehad. Er was een karretje los geschoten dat een aantal ton woog en moesten de mijn uit rennen, vrezend voor hun leven. Yaiza had nachtmerries gehad en we gingen er met gemengde gevoelens naar toe. We kregen een mijn outfit en gingen naar de mijn. Aangezien het zondag was, werkte er niemand. Dat kwam eigenlijk wel goed uit, want dan konden er ook minder ongelukken gebeuren. We kochten een pakketje met cocabladeren, alcohol, sigaretten etc als offer voor de mijn, dat was hier gebruikelijk. Als eerste gingen we naar een standbeeld van de duivel, want deze werd hier geëerd. De offers werden aan het standbeeld toevertrouwd (een brandende sigaret werd in zijn mond gestopt, coca bladeren om hem heen verspreid, en alcohol over hem heen gegoten) en vervolgens gingen we verder met de tour door de mijn. Het was indrukwekkend om te zien. Onvoorstelbaar dat mensen hier werken, in het stoffige donker. We zagen verschillende paden en er werd veel uitleg gegeven hoe alles hier werkt. Het was interessant, maar we waren blij om weer in de buitenlucht te zijn.

Na de tour namen we de bus naar Uyuni. Hier informeerden we naar de tours voor de zoutvlaktes en boekten we voor de volgende dag, via Salt Andes, met chauffeur Felix, een aanrader van andere reizigers. Hij was inderdaad een hele leuke gids.

De volgende dag begon de tour. Het was een super coole ervaring, een van de leukste tours die we tot nu toe gedaan hebben. Het was heel divers en we bezochten vele mooie plekken. Allereerst stopten we bij een trein kerkhof, waar allerlei vervallen treinen te zien waren. Vervolgens gingen we naar de zoutvlaktes. Dit was heel indrukwekkend om te zien, overal was het wit, zover je kon zien. Dit is de op een na grootste zoutvlakte van de wereld, op 3650m hoogte. Hier namen we ook een aantal grappige foto’s, waar de een heel klein lijkt en de ander heel groot, met verschillende attributen. We bezochten ook een marktje en stopten op wat andere mooie plekken. We sliepen in een zout hotel, dat was ook een aparte ervaring. Alles was gemaakt van zout.
De volgende dag zagen we vulkanen en gingen we naar een aantal mooie lagoons. Ook zagen we een vulkaan omringd met mooie bergen met sneeuw. De eerste lagoon die we bezochten had een hoop flamingo’s, dat was ook heel erg cool om te zien. Echt een prachtig uitzicht. Nadat we stopten op verschillende mooie plekken, waaronder ‘the stone tree’, begon het al wat later te worden en gingen we naar het hotel. Op de terugweg zagen we ook een vos. In dit hotel deelden we de kamer met een ander koppel. De laatste dag moesten we heel erg vroeg op staan (rond 5 uur) en gingen we nog naar een paar plekken voordat de tour eindigde. We stopten bij een hot spring, maar het was zo koud dat we besloten niet in het water te gaan, we hadden ook maar een uurtje de tijd daar en in het verleden al hot springs ervaren. Vervolgens zagen we verschillende geisers, ook bijzonder om te zien. We zagen nog wat mooie landschappen en bergen, en vervolgens kwam de tour ten einde.

Felix zette ons af bij de grens. We namen afscheid van elkaar en hier werden we opgehaald door een ander busje, dat ons naar San Pedro, Chile zou brengen, een vrij korte rit (ong. 4 uur).

We hebben een hele fijne tijd gehad in Bolivia! Veel moois gezien, vriendelijke mensen, goedkoop, mooie natuur.. Een super ervaring! De zoutvlaktes waren zeker een hoogtepunt, een van onze favoriete tours van Zuid Amerika tot nu toe! Bedankt voor de mooie tijd Bolivia. En nu… Op naar Chili!